ใบไม้เปลี่ยนสี

เมื่อความรักนั้นเคยหอมหวาน

แสนรันจวนชวนค้นหาแม้รักนั้น

หมางเมินเกินไกลหายห่างเหิน

ใจรอจดจองที่ดวงดาวกลางท้อง

ฟ้าอันเวิงวางไร้แสงจันทร์เหมือน

ดวงใจล่อยลองหาหนทางไปยัง

ตามทางของรักอันแสนหวานมี

ขวากหนามทิ่มแท้งสแลงใจแต่

อันรักใดก้าวข้ามขวากหนาม

อันแสนเจ็บเพราะมีรักเล็กในใจ

ค่อยบอกทางเพื่อก้าวข้ามไปยัง

ความรักอันแท้จริง