สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่2

ตอนที่2

แล้วเธอก็พาผมไปที่ที่ไม่ค่อยมีคน

“อะไรครับ”

“นาย สะกดรอยตามฉันหรอนายต้องการอะไร”

“เฮ้ยคุณผมไม่ได้สะกดรอยตามคุณนะคุณคิดว่าผมเป็นคนโรคจิตที่ครั้งดาราปากเสียอย่างคุณหรอ”

“นี้แล้วเมื่อวานละที่เค้ามาในที่ที่ไม่อนุญาตให้เข้าอะมันคืออะไรนอกจากนายจะประสงค์ร้าย”

“คุณ มันอะไรก็แค่เค้าใจผิดอะ”

“อย่าให้เจอนายอีกแล้วกัน”

“คิดว่าอยากเจอหรือไง”

“พี่แล้วไปไหนมาอะ”

“อ๋อไม่มีไร”

“บอกมาพี่คิดจะแย่งผู้หญิงกับฉันหรอ”

“บ้า”

“เออชั้งเถอะกลับบ้าน”

แล้วเย็นวันต่อมาผมก็ไปทำงานระหว่างทางก็เจอเจ้าเก่า ยัยสาวงามปากเปราะแต่ตอนนี้ไม่ใช้แบบนั้นเธอโดนรุมทำล้ายแบบเดียวกับมิโกะจังอะนะ

“ช่วยด้วย”

ผมใส่หน้ากากTHORเทพเจ้าสายฟ้าแล้วก็เดินเซ้อเข้าไปด้านหลังพวกมันคนหนึ่งหยิบยิบปืนออกมาจากกระเป๋าแล้วจี้คอไอโจร500

“ปล่อยเธอซะไม่งั้นเพื่อนแกตาย”

เพื่อนมันที่มาด้วยกันอีกคนส่งตัวปาร์ค มินอาให้ผม มันต่อยผมผมอัดมันผัดกันสู้อีกคนก็พยายามจะเอาตัวมินอาไปแต่ผมพยายามจะขวางไว้จนสุดท้ายมันไม่ไหวผมก็เจ็บมาจากการที่2คนรุมแล้วมันก็หนีไปผิดคาดพอดีผมพาตำรวจมา2คนแล้วก็ควบคุมตัวไป ผมช่วยมินอาไว้ได้

“คุณเป็นไงบ้างครับ”

“เจ็บมาก ขอปคุณคะ คุณเป็นใครคะ”

ผมเอามือปิดปากเธอ

“พวกมันไม่ได้มีแค่นี้ไปคุยกันที่อื่นเถอะ พวกนี้มันทำกันเป็นทีมใหญ่ๆสิ่งที่ทำคือค้ายาเสพติดสายรายงานมาว่าพวกมันมากันที่นี้ คุณถูกมันเห็นหน้าแล้วก็ระวังด้วยนะครับ”

และแล้วฝนก็ตก

“นายคือใครอะ”

“ผมหรอ555 ผมเป็นนักสืบชื่อโม ครับ เรียกโมจิก็ได้โมมันอ่านยาก”

ผมพูดพร้อมกับเปิดหน้ากาก

“นาย”!

“แล้วคุณกลับยังไงเนีย”

“รถฉันจอดอยู่ตึกข้างหน้า”

“คุณไม่โกรธผมหรอที่วันนี้พบคุณอีก”

“ถ้าฉันโกรธนายฉันคงจะบ้าไปแล้ว”

“ผมไปส่งนะ”

“นี้ตอนฉันรู้ว่าคนที่มาช่วยเป็นนายฉันก็อึ้งแทบตาย”

“55มีครั้งไหนที่ผมเจอคุณแล้วไม่อึ้งบ้างอะ”

“กลับบ้านดีๆนะครับ”

“อื้ม”

ผมมองเธอเดินจากไปพร้อมกะขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วทำปากเบี้ยว เหมือนรู้สึกถึงลางสังหร