ลันรดา

บทนำ

          ทุ่งนาเขียวขจีรายล้อมด้วยต้นข้าวนาแปลงมากมาย  เป็นที่สบายตาของพิรชายิ่งนัก  บ้านของพิรชาตั้งอยู่ท่ามกลางที่ดินใกล้เคียงของแหล่งนี้  พิรชาอาศัยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด  พ่อและแม่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา  แต่เหมือนความสุขจะอยู่กับพิรชาได้ไม่นานนัก  ตั้งแต่พิรชาอายุได้สิบขวบ  พิรชาอยากจะร้องไห้เมื่อ  พ่อกับแม่ของพิรชาก็ประสบอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำเสียชีวิต  พ่อแม่ไปโดยไม่บอกเธอสักคำ  ไม่มีโอกาศ  ที่จะได้พูดคุยอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกแล้ว  ฝ่ายคู่กรณีก็เชิดหน้าหนีไป  โดยไม่จ่ายค่าเสียหายใดๆทั้งสิ้น

          และตอนนี้เองมีเพียงแค่บ้านหลังนี้  ที่เป็นของสิ้นสุดท้ายที่พิรชามี  พิรชาเคยคิดที่จะขายบ้านหลังนี้  เพื่อที่จะได้มีเงินเก็บไว้ใช้  แต่ก็ต้องไม่มีที่นอน  พิรชาเปลี่ยนใจ  เมื่อนึกถึงอนาคตของตัวเอง  และบ้านหลังนี้เอง  ที่พิรชาอาศัยอยู่มานานนัก  เลยไม่อยากทิ้งที่อยู่อาศัยที่เคยอบอุ่นไว้เพียงลำพัง   พิรชาอาศัยอยู่ที่นี่  เกิดที่นี่จะให้ไปไหนไกลนัก  ลำพังอาศัยอยู่กับป้าคนสองคน  ป้าของพิรชาไม่ค่อยจะกลับมาบ้านซักเท่าไหร่นัก  บ้านนี้ก็เหมือนมีพิรชาอยู่คนเดียวในตอนนี้  เนื่อง

จากป้าของพิรชาบอกว่าทำงาน  ยังไม่กลับ  ยังกลับไม่ได้  พิรชาไม่พอใจนักกลับการต้องอยู่คนเดียว  ทั้งๆที่จริงไม่ใช้เรื่องจริงซักนิด  พิรชาก็รู้ดีอยู่ในใจ  ถึงแม้ว่าป้าของพิรชาจะส่งเงินมาให้ทุกเดือนแล้วก็ตาม  แต่ป้าของพิรชาไม่ค่อกลับมาเยื่ยม  พิรชาก็ไม่รู้ว่าป้าจะเป็นอย่างไรบ้าง  ชีวิตของเราต้องดีกว่าสิ  ไม่ใช่ขอคนอื่นกินจนตาย  ฉันไม่มีวันอยู่ที่นี่ไปจนตายหรอก  มันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นเลย  ตอนนี้พิรชารู้ว่าต้องทำอย่างไร  เพียงแค่คิดก็เหนื่อยแล้ว

          บางทีมันอาจจะเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดแล้วก็ได้

                                                                                                                    จากใจนักเขียน                  พริมคริม (มือใหม่)

ในความคิดของตอนนี้พิรชาก็คิดถึงเรื่องเดิมๆทีเกิดขึ้นในอดีต เป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดแล้วในชีวิตนี้ ร่างกายของพิรชานั่งนิ่งอยู่บนเตียงนอนเธออยากจะฆ่าฆาตกกรที่พรากสิ่งที่สำคัญที่สุดไป