หญิงสาว กับ ความทรงจำ

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่นี่ที่ไหนแต่ภาพที่ผมจำได้เป็นภาพสุดท้ายก็คือภาพผู้หญิงคนหนึ่งแต่ผมกับจำไม่ได้ว่าเธอเป็นใครแต่เท่าที่จำได้ก็คือเธอเดินมาบอกอะไรผมซักอย่างแต่ทำไมกันผมถึงนึกไม่ออกมันเป็นคำพูดซั้นๆแต่ผมก็นึกไม่ออก ผมก็มองไปรอบๆที่นี่มัน คงเป็นในบ้าช้าชินะ แล้วเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ทำไมเรากับจำอะไรไม่ได้เลยระ แต่เดียวก่อนที่พื้นมีรอยเลือดนินา แล้วผมก็เดินตามรอยเลือดไป พอผมเดินไปได้ซักพักจนผมเหนื่อย เดียวผมก็เห็นบ้านหลังหนึ่งผมก็พูดปลอบใจตัวเองเราคงไม่ต้องนอนกลางป้าแล้วสินะ ผมก็เดินไปที่บ้านหลังนั่นมันคงเป็นบ้านล้างสินะผมก็เปิดประตูเข้าไปในบ้าน แต่นี่มันรอยเลือดนินาทำไมถึงมีเยอะขนาดนี่กันแล้วผมก็ตะโกนมีใครอยู่ไหมครับ คงไม่มีใครอยู่สินะ ผมก็เดินเข้าไปในบ้านผมก็เดินดูรอบแล้วก็เห็นว่ามีชั้นสองสินะ ผมก็เดินขึ้นไปเดินไปตามห้องแล้วผมก็เดินเข้าไปให้ห้องน้ำแต่ทำไมกลิ่นเลือดมันแลงขนาดนี่ผมเดินเข้าไปแล้วผมก็เห็นผู้หญิงนอนจมกองเลือดอยู่ในอ่างน้ำ ผมก็วิ่งไปดูแล้วก็ นี่ๆเธอเป็นอะไร แล้วเธอก็พูดว่า นายอีกแล้วสินะเราได้เจอกันอีกแล้ว แล้วเธอก็ยิ้ม ผมก็งงแล้วก็ได้ยินเสียง นี่พี่ค้าตื่นได้แล้วเดียวไปโรงเรียนสายนะคะ! จ้าๆพี่ตื่นแล้ว นี่พี่ตื่นแล้วก็รีบๆลงมาสิคะ ยูกิมูระ ไอ น้องสาวคนเดียวของผมเองระ สวนผมก็ชื่อ ยูกิมูระ เคียว  เราก็อยู่กันมาสองคนตั่งนานแล้วระพ่อแม่ของพวกผมไปทำงานกันที่ต่างประเทศ นานๆทีก็จะกลับมาหาพร้อมของฝากมากมาย แต่ผมก็ไม่คอยอยากได้หลอกแต่สิ่งที่ผมอยากได้ก็ขอแข้ให้พ่อกับแม่ได้พักผ่อนก็พอใจผมแล้วระแล้วผมก็เดินลงมาที่โต๊ะแล้วผมก็เล้าเรื่องที่ผมได้เจอมา น้องสาวก็พูดออกมาว่านี่พี่เคียวฝันร้ายอีกแล้วสินะแต่ยังไงก็รีบๆกินสิคะมันจะสายแล้วนะ แล้วผมก็หันไปมองนาฬิกา นี่มันจะสายแล้วนิผมก็รีบกินข้าวเช้าแล้วก็รีบวิ่งไปโรงเรียน เหนื่อยจริงแต่ก็มาทันสินะ ไอเคียววันนี่ก็เกือบมาสายอีกแล้วสินะ นั่นก็มินาโมริ เค็น เพื่อนผมอะนะ เดียวนี่ก็นะชอบตื่นสายจริงๆเลยนะ ส่วนนั่นก็ อิริคามิ ซัน ก็เพื่อนผมเหมือนกันอะนะ ผมก็มีเพื่อนสนิดแข่พวกนี่อะนะ 

มิ้ว!