Mobile Suit Armor

Begin

             ณ โรงเรียน MSA วันเปิดภาคเรียนวันแรก มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เขายืนอยู่หน้าบอร์ดประกาศรายชื่อห้องเรียนที่มีคนอยู่หนาแน่น หลังจากที่เขารู้แล้วว่าเขาอยู่จึงเดินออกมาจากบอร์ด แล้วมุ่งหน้าไปอาคารเรียน

              “คนเยอะเป็นบ้าเลยวุ้ย ห้องไหนๆ อ๊ะ”

              " ห้อง A สินะ ห้อง A ๆ อ๊ะเจอละ " เขาเดินเข้าไปในห้องแล้วหันหน้าไปมาทำท่าเหมือนมองหาอะไรซักอย่างอยู่

              “ ยัยนั้น นั่งตรงไหนกันนะ ”

              ในระหว่างที่เขากำลังมองหาที่นั่งอยู่นั้น ก็มีเสียงของผู้หญิงทักมาที่เขา

              " อรุณสวัสดิ์ แซ็ค " หญิงผมทองที่มีที่คาดผมที่ใหญ่แปลกตาอย่างน่าประหลาดแต่ดันเข้ากับใบหน้าอันสวยงามของหญิงอย่างน่าดึงดูด

              " อ้าวไง ซันนี่ มีอะไรเหรอ " คนที่มาทักเขาคือ Sunny Angel ซึ่งน่าจะเป็นคนรู้จักกันมาพอสมควร

              " เอ้านี้ ของที่นายสั่ง " เธอยื่นตุ้มหูรูปร่างแปลกๆให้กับแซ็ค

              " ขอบใจมาก ซันนี่ " แซ็คยื่นมือรับตุ้มหูจากซันนี่

              " ปรับให้มันเข้ากับนายแล้วนะ อย่าทำมันพังอีกล่ะ " " 

              " เข้าใจแล้วครับๆ ไม่ทำมันพังง่ายๆหรอกน่า ถ้าจะพังก็เพราะฝีมือ ธะ....ได้จองที่นั่งไว้เผื่อฉันบ้างไหมนี้ "

              “ เพราะเธอ? ฉันทำไมย่ะ แล้วไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ”

ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเถียงกันอยู่นั้น ก็มีคนถือร่มกระดาษเดินเข้ามา ดูจากชุดแล้วน่าเป็นนักเรียนของ ที่นี่ พอเขาเข้ามาในห้อง สายตาของทุกคนมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจ เขาเดินมาทางแซ็ค แล้ว

พูดว่า

               " แซ็ค แฟนท่อม สินะ "

              " อ๊ะ ใช่ เรา...เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า? " เจ้านี่มันใครกันรู้สึกแปลกๆแฮะเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

          ไม่มีคำตอบให้กับแซ็ค แล้วชายคนนั้นก็เดินออกไปด้วยความเงียบสงัดซึ่งไม่รู้ว่าเกิดขึ้นในห้องตั้งแต่ตอนไหน

          " หมอนั้นเป็นใครกันนะ แล้วรู้จักชื่อเราได้ไง " กล่าวขึ้นด้วยความสงสัย

          " เขาชื่อ มายุสึมิ อาซาโตะ น่ะ " ซันนี่ตอบ

         " รู้จักเขาด้วยเหรอ ? " " หล่อนจะรู้ไปซะทุกเรื่องในโลกเลยหรือยังไง

         " ก็ไม่หรอก พึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลยละ แต่เขาเป็นคนที่ค่อนข้างดังน่ะ " หมอนี่มันรู้อะไรมังเนี้ยนอกจากความสามารถบ้า

         " คนดัง ? " 

         " อื่อ ก็เขานะ.... " อ๊อดดดดดดดดด  ในขณะที่ซันนี่กำลังจะพูดนั้นเสียงสัญญาณบอกเริ่มคาบเรียนที่ 1 ก็ดังขึ้น

         " งั้นค่อยคุยกันทีหลังละกัน " พอพูดจบซันนี่ก็เดินกลับไปที่นั่งของ ตนเอง

         พอหลังจากนั้นไม่นานอาจารย์ก็เข้ามา แล้วก็กล่าวคำทักทายกับนักเรียนในห้อง

          " อรุณสวัสดิ์นะ และ ยินดีด้วยกับนักเรียนทุกคนที่สอบได้ อาจารย์ชื่อ อามาโนะ โทโกะ ตั้งแต่วันนี้จะทำหน้าที่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเธอ ฝากตัวด้วยนะ " 

              " งั้นเรามาเริ่มตรงพื้นฐานเกี่ยวกับ MSA ก่อนเลยละกันนะ "

 หลังจากนั้นอาจารย์ก็อธิบายเกี่ยวกับ MSA จนกระทั่งถึงเวลาพักเที่ยง

....

....

               "ของที่สั่งได้แล้วไอ้หนุ่ม”

               “ครับลุง น่าอร่อยน่ะเนี้ย รีบหาที่นั่งดีกว่า”
               เค้ามองเห็นที่นั่งริมหน้าต่าง
              " อ๊ะ ขอโทษครับ " เค้าเดินชนกับคนๆหนึ่งเข้าอย่างจัง

              " แกเอาตาไปมองที่ไหนกัน ห้ะ ? " ชายคนนั้นโวยเหมือนจะหาเรื่อง

              " ขอโทษครับๆๆ " แซ็คกล่าวขอโทษแบบขอไปที

              “เดี่ยวเช็ดให้น่ะ”

              " ไม่ต้อง ชั้นชื่อ ซาคามากิ อิซาโยอิ  เป็นนักเรียนห้อง 1-B น่ะ ส่วนเรื่องเสื้อผ้านี้ไม่เป็นไรชั้นไม่ถือ แต่เป็นค่าชดเชยเรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่านะ " ชายคนนั้นพูดตอบด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย

              แซ็ครู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาเมื่อได้ยินขอเสนอของอิซาโยอิ

              " ก็ได้ นายจะให้ฉันทำอะไรล่ะ " แซ็คตอบกลับขอเสนอ

              " อืม.......งั้น.......มาที่ดาดฟ้า ตอน5ทุ่ม ละกัน ชั้นขอตัวก่อนนะ " อิซาโยอิพูดจบก็เดินจากไป

              " ดาดฟ้า ? ตอน5ทุ่มเนี้ยนะ! "แซ็คเกิดสงสัยเรื่องเวลากับสถานที่ แต่ก็ลืมเรื่องนั้นไปจนหมดเมื่อนึกขึ้นได้ว่าสเต็กของเขาหกหมดแล้ว

              " อ๊ะ สเต็กช้านนนนนน ToT "แช็คถอนหายใจแล้วจึงไปต่อแถวซื้อข้าวใหม่

...

...

               เวลา 23.10 น. ณ ดาดฟ้า แซ็คได้มาตามที่นัดไว้กับอิซาโยอิ ที่ดาดฟ้า ซึ่งตอนนั้นก็มีเสียงเหมือนเสียงคนบ้าดังออกมาจากข้างหลัง

              " ช้าจัง เลยนะ " ชายผมสีแสบตากล่าวขึ้น

              " 10นาทีเองเนี้ยนะ "

              " ช่างมันเถอะ งั้นมาเข้าเรื่องเลย นายมี MSA สินะ "อิซาโยอิพูดปัดประโยคแล้วถาม

              " จะไปมีได้ยังไงล่ะเขาห้ามพกไม่ใช่หรือไง "

              “หลอกฉันไม่ได้หรอกน่า ไอหัวเม่นเอ้ย”

              “ห้ะ!  แกว่าใครหัวเม่นกัน แล้วมีแล้วจะทำไมห่ะไอหัวพระอาทิตย์”

              “ง่ะ หน่อยยยยย ยังไม่รู้อีกหรือไง ไอ้โง่” อิซาโยอิเหมือนจะเคืองๆ

              " อ๊ะ นี้คงไม่ใช่ว่าจะให้หาเรื่องกันหรอกนะ " มันคงไม่ได้คิดว่าจะให้เอามาสู้หรอกมั้ง

              " เออ ใช่ " อิซาโยอิตอบกลับคำถามของแซ็ค

              นั้นไงตรูว่าแล้วไอนี่มันบ้าพลังชะมัด

              "งั้นเริ่มล่ะน่ะ " อิซาโยอิโยนสิ่งหนึ่งมาที่แซ็ค

              " เฮ้ย เอางี้เลยเหรอไหนบอกจะใช้MSAไง "แซ็คหลบและเตะกลับไปหาอิซาโยอิ

              อิซาโยอิวิ่งเข้าหาสิ่งนั้น

              “เฮ้ย จะบ้าเหรอ หลบไปซะ!”แซ็คตะโกนสั่ง

              พอสิ่งนั้นโดนอิซาโยอิกลับเกิดแสงประหลาดประกายออกมา

              " MSA งั้นเหรอ แต่แสบตาเป็นบ้าเลยเฟ้ยยยยยยยย " แซ็ครีบเอามือขึ้นบังแสง   

              " รับน้าๆๆๆๆ "อิซาโยอิ ปล่อยหมัดตรงออกไป

             ตูม!!!

              ”หึ แค่นี้ก็จอ........”มีเงาคนปรากฎอยู่ที่ควัน

              “อ้าวๆ มาดูถูกกันแบบนี้ก็แย่ซิไอหัวพระอาทิตย์ ”

               อิซาโยอิถูกบางอย่างในฝุ่นที่เกิดจากการปะทะเมื่อกี้ปัดออกมา

               พอฝุ่นหายไปอิซาโยอิก็เห็น แซ็คสวมMSAสีแดงเปลวเพลิง จึงหัวเราะออกมา

               “โว้ว ยังงี้ค่อยสนุกขึ้นมาหน่อย”

               “แต่ว่า ดาบคู่งั้นเหรออาวุธเก่าๆ แบบนั้นคงโดนฉันต่อยแค่ครั้ง2ครั้งก็หักแล้วมั้ง ”

                ฟิ้ววววว อิซาโยอิรีบเอามือมากันอย่างร้อนรน

                “อย่าเพิ่งตัดสินฝีมือจากรูปลักษณ์ซิ”

  ....

Concern

          ซ่า ซ่า.....

              “อ๊ะ! ฝนตกเหรอ เนี้ย” หญิงสาวผมสีทองพูดออกมาด้วยความกังวล

              “ยังงี้ก็ทดสอบสิ่งประดิษฐ์ไม่ได้น่ะซิ”

              ปิ้ง ป่อง     ใครมาเอาป่านนี้น่ะเนี้ย

              “ค่า มาเปิดให้แล้วค่ะ” ฉันเปิดประตูออกไปแต่ไม่มีอะไรคอยอยู่นอกจากความเย็นของสายฝนที่เย็นเฉียบ

              “อ๊ะ ของใครมาว่างไว้กันน่ะ”มีกล่องพัสดุจากไปรษณีย์วางอยู่ข้างห้องของหญิงสาว

              “ไม่ยุ่งดีกว่า”

              กึกๆ ระหว่างที่หญิงสาวกำลังจะ ปิดประตู นั้น จู่ๆก็คิดเปลี่ยนใจเปิดประตูออกไปใหม่

              “คงเป็นของเจ้านั้นแน่ๆ เลย”   ฉันเอามันเข้ามาในบ้านแล้วขึ้นไปเคาะห้องของเจ้านั้น

              ก็อกๆ    “เฮ้ แซ็ค มีของอยู่หน้าห้องฉันของนายหรือเปล่า”

              ไม่มีอะไรตอบกลับมานอกจากเสียงฝนที่กระทบกับหน้าต่าง