ความรักส่วนบุคคล (ไกร) P.1/2

ประกาศ.....เรื่องนี้บังเกิดขึ้น ณ วันที่  6 เดือนเมษายน พ.ศ. 2013 (ใช้คำแบบเว่อร์ไปป่ะ )
และชื่อในตัวละครที่อยู่ในเนื้องเรื่องไม่มีจริงนะค้าบบบบบบบ
เขาคือผู้ชายที่หน้าตาไม่ค่อยดี จัดในระดับดีเข้าขั้นต่ำ มีชื่อว่า นันทิ สิกข์คุณสักข์ เรียกชื่อเล่นง่ายๆ คือ ไกร และมีนามที่เพื่อนๆต่างเรียกกันว่า ไอ้หน้าห่วย ซึ่งเป็นคำที่ติดปากในหมู่เพื่อนหลายๆคน แต่ถึงจะมีหน้าตาอย่างนี้ เขาก็ยังคิดว่าล้อไปยังไงก็ไม่เห็นเป็นจริงซึ่งมันเป็นเหตุผลที่ทำให้ไม่รู้สึกโกรธใครที่มาล้อมาก แต่มันทำให้เขารำคาญไม่มากนัก แต่ก็ไม่เก็บไปคิดมาก
ซึ่งหลังจากนั้นวันที่เรียนจบจาก เด็กประถมปลาย (ป.6 แหละ) ไปสู่มัธยมต้นที่ทำให้ชีวิตดีขึ้นกว่าเดิม
พอเขาได้สอบเข้าโรงเรียนที่เขาต้องการ ไกรก็มีเวลาทำความรู้จักกับเพื่อนหลายๆคนแต่ก็ไม่มากนัก เพราะมีผู้คนมากกว่าโรงเรียนเก่าหลายเท่า จนมาเจอเพื่อนคนหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกใจเต้นที่ละนิดซึ่งยิ่งเจอก็ยิ่งเต้นแรงหนักขึ้นทุกครั้ง ทำให้ต้องการรู้จักจึงเดินไปหาเธอคนที่คิดจะตามหามานานแสนนาน (อธิบายมาพอและ ยังไม่รู้ชื่อเขาเลยเนี่ย )
หงษ์ฤดี วัณพา ชื่อเล่นคือ ลิล เป็นผู้หญฺิงที่สวย และไม่อยากทำให้ผู้ชายมาสนใจ เนื่องด้วยมีข่าวที่เห็นการกระทำของผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงหลายๆคนไม่ไว้วางใจผู้ชายหลายๆคนที่อยู่รอบตัว เธอเลยไม่อยากที่จะคิดมีแฟน
ในวันนั้นที่เธอกำลังเดินเล่นไปพลางๆ ไกรก็เดินไปหาลิล โดยมีอาการเกร็งเล็กน้อยด้วยความที่อยากรู้จักมาก ตอนแรกก็เริ่มถามชื่อไปตามเสต็ปคนอยากเป็นเพื่อน (วิธีใครวิธีมัน) และถามต่อว่า "มีแฟนหรือยัง" ลิลตอบว่า "ก็...ไม่มีนะ" "ทำไมถึงอยากรู้อ่ะ"
เมื่อมีคำถามอย่างนั้น ทำให้สติของไกรสับสนในการหาเหตุผลที่จะตอบ และเขานึกได้อย่างเดียวและเป็นอย่างแรกคือ "ที่เราอยากรู้เพราะกลัวแฟนเธอจะมาเล่นเรา" "มันเป็นธรรมดาที่เราถาม เพราะเราไม่อยากให้เรารู้สึกไม่สบายใจและรู้สึกผิดที่ยุ่งกับแฟนของคนอื่น"
ลิล ก็ทำหน้างงๆใส่ไกร แต่เขาก็ทำให้ตัวเองได้รู้จักเธอโดยเวลาไม่นานและไม่ยืดเยื้อมาเกินไป
ในเย็นของวันนั้น ทำให้เขาเหม่อจนเหมือนว่าจิตจะหลุดออกจากร่าง ด้วยความที่มันรู้สึกว่าเหมือนรักแรกพบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
และเขาถามตัวเองว่า "ทำไมลิลถึงทำให้เรารู้สึกอย่างนี้ได้โดยที่เธอแค่เพียงพูดคุยด้วยความรู้สึกแบบเพื่อน" และไกรก็คิดคำตอบที่ทำให้เขาเป็นคนที่แปลกกว่าชาวบ้านด้วยการตอบกับตัวเองไปเรื่อยๆ จนมีคำถามที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจว่ามันเป็นความเพ้อของเขาหรือเปล่า
คือคำว่า "นางฟ้าหรือเปล่า หรือเป็นเพียงใบมีดคมหนึ่ง"
มันเป็นคำถามที่ทำให้เขาพยายามไม่อยากทำให้ลิลนั้นรู้ว่าเขาชอบ แต่ก็พยายามไม่คิดว่าลิลนั้นเป็นเพียงคนที่ผ่านมาแบบทั่วไป

วันต่อต่อมาาาาาาาาาาาาาาาาา.......... 30/4/2013

เริ่มจากตอนเช้าหลังจากที่สอบเสร็จเมื่อหลายสัปดาห์ที่แล้ว เขาก็ยังมีอาการเดิมๆคือ ความเพ้อของเขาที่คิดอยู่ในหัวตลอดคือใบหน้าของลิลที่ยังจำติดตาและภาพที่สวยในสายตาที่ได้จดจำมาจดสมองไม่สามารถลบออกได้
หลายอาทิตย์ที่ผ่านมาก่อนที่จะมาถึงวันนี้ไกรได้ติดต่อกับลิลผ่านทาง Facebook และได้ขอเธอเป็นเพื่อนใน Social Application
ต่างๆไว้
ทำให้เขาสองคนมีโอกาสทำความสนิทสนม โดยที่ฝ่ายลิลยังบอกว่า "ไม่มีใครที่เราคิดว่าเราสนิทได้มากขนาดนี้ เพราะเธอเป็นคนที่เราคิดว่าเราไว้ใจมากที่สุดและล่ะนะ "
เมื่อลิลได้บอกกับไกรไปซะขนาดนั้น ไกรก็ดีใจแบบว่า บังคับใจตัวเองไม่อยู่ที่ได้รู้ว่าทำให้เขาได้สนิทสนมกับลิลได้มากที่สุด
ทำให้เขาเริ่มหาซื้อ Diary (สมุดจดบันทึก) มาเขียนความทรงจำของตนเองและสิ่งต่างๆที่เขาเองนั้นทำได้สำเร็จ
และเขาจะไม่มีวันลืมลิลได้อย่างแน่นอน (ก็เพราะบันทึกที่ไกรจดไว้ทำให้ไม่ลืม)
จนกระทั่งในวันนั้นเอง ที่ได้มีโอกาสไปงานวันเกิดของยายที่ท่านเป็นครูและเป็นคนในครอบครัวเรา ทำให้ในวันนั้นไกรได้กีต้าร์โปร่งราคาแค่สองพันกว่าๆเอง ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่พิเศษที่สุดสำหรับเขาเพราะเป็นความโชคดีที่มีแต่ได้ความสุขทวีเรื่ิอย
จึงทำให้ Diary เขามีประโยชน์มากกว่าเดิมคือ เริ่มมีการแต่งเพลงขึ้นมา และพยายามทำให้เพลงต่างๆนั้นมีค่าและแง่คิดที่แฝงอยู่
ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีเพลงที่แต่งถึงลิลอยู่เพียงเล็กน้อย

วันที่ 11/5/2013

และวันนี้ก็มาถึงเป็นวันที่มีการจัดงานต่างๆ และไม่มีการเรียนการสอน
ในวันนั้น (วันนั้นหลายรอบเนอะ ) ไกรกับลิลนั้นสนิทกับจนทำให้ไกรรู้สึกเกินเพื่อนไปสักพักแล้ว
จนเวลาช่วง บ่ายสองครึ่ง ลิลก็มาถามไกรว่า
ลิล : "ทำไมเรารู้สึกว่าเธออ่ะ ดีกับเรามากกว่าคนอื่นจัง?"
ไกร : (เริ่มคิดเหตุผลฟุ้งซ่าน) (นิ่งไม่ได้) "ไม่ต้องคิดมากนะ เพราะเราอ่ะเห็นว่าเธอเป็นคนที่ดีและเธอไม่ทำให้เรารู้สึกเสียใจ"
ลิล : "ถ้าจะให้เราทาย เธออ่ะชอบเราใช่ป่ะล่ะ?"
ไกร : (ในใจ) จะตอบอะไรดีวะเนี่ย กลัวจะเสียลิลไปทำไง
(ตอบ) : "เปล้าาาาาาา" [เสียงสูงแป้ป]
ลิล : "ไกรคิดว่าเราไม่รู้อ่อว่าไกรชอบเรา ไม่ต้องคิดว่าจะกลัวเค้าทิ้งไปก็ได้ เพราะเค้าก็ชอบเธอเหมือนกันอย่าคิดมาก"
ไกร : "ก็ได้........เรา.....ชอบ.....ลิล.....มากนะ"
ลิล : "ดีแล้วที่เธอบอกอย่างนี้ แต่เธอบอกมาอย่างนี้แล้ว จะเอายังไงดีน้าาาาาา"
ไกร : (ในใจ) ตามเสต็ปแน่เล้ยยยย
(ตอบ) : "จะให้เราขอเธอเป็นแฟนใช่ป่ะล่ะ?"
ลิล : "ก่อนจะขอดิ 555"
ไกร : (ในใจ) ก่อน..จะ..ขอ..  อะไรยังไงหว่าาาาา

ในขณะที่ีไกรกำลังคิด ลิลก็บอกเลยเพราะอยากให้ไกรรีบถามจะได้บอกคำตอบให้ไกรได้ฟังและรู้

ลิล : "ถามเราดิว่าทำไมเราชอบเธอ ง่ายๆไม่เห็นจะยากเลย 555"
ไกร : "งั้น.....ทำไม่เธอถึงชอบเราอ่ะ ลิลลี่ผู้น่ารัก"
ลิล : "ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ม้าง งั้นเราบอกเลยนะ"
          "ที่เราชอบเธอเพราะเธอเป็นคนดี และเราไว้ใจได้มากที่สุดเพราะที่ผ่านๆมา เธอน่ะทำให้เรารู้สึกดีและมีความสุขอยู่เรื่อยมา และทำให้เราสังเกตุเธอมา
        นานแล้วและก็ดูเธอออกว่าเธอชอบเรา และเราไม่ต้องสังเกตุอะไรนอกจากการกระทำของเธอที่มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงคนอื่นชอบ แต่ว่าเรา
        ชอบเพราะสิ่งที่เธอเป็นมันทำมาจากใจที่เธอไม่อยากพูด แต่อธิบายผ่านสิ่งที่เธอทำ ทำให้เราเข้าใจว่ารักมันคืออะไรและมันอาจจะมีค่าตลอดชีวิต
        ของเราทั้งสองก็ได้นะ"
ไกร : "ขอบคุณนะลิลที่ทำให้เราเข้าใจความรู้สึกของลิลที่มีต่อเรา และความรู้สึกดีๆต่างเรายกให้ลิลหมดเลยนะ"
ลิล : "ขอบคุณนะไกรที่ทำดีกับเรา"
ไกร : "งั้นที่เหลือต่อนะ"
ลิล : "อะไรเอ่ย?"
ไกร : "เราขอเป็นแฟนกับลิลได้หรือเปล่า?"
ลิล : "โอเค ลิลรักไกรนะ แต่มีข้อแม้อย่างนึงนะ"
ไกร : "อะไรอ่า"
ลิล : "อย่าทิ้งลิลไปเด็ดขาดนะ เพราะ หงษ์ฤดี นันทิ มากที่สุดน้าาาาา"
ไกร : "นันทิก็อยากบอกว่า "My word from my mount You'll not Believe.But from my Act it'll Make you Believe me."
ลิล : "อารายยยอ่า เราลืมบอกไปว่าเราไม่เก่งอังกฤษอ่า
ไกร : "งั้น...นันทิอยากบอกว่า" "คำพูดจากปากฉันเธออาจจะไม่เชื่ิอใจ.แต่จากที่ฉันทำไปมันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันมีแต่เธอ"
ลิล : ง่าาาาา คิดได้ไงเนี่ยยยยยย :] รักนันทิที่สุดเล้ยยยย ตลอดปายยยยยย

ประเมิณผล : *  = แย่มาก
                   ** = แย่
                   *** = เริ่มแย่
                   **** = ปานกลาง
                   ***** = เริ่มดี
                   ****** = ดี
                   ******* = ดีมาก



     

Writter : Tapat Wuthikhet (Ice)  http://www.facebook.com/silverkak2
Thank you For Everyone Have Read This Novel <3 You all