Amazing My Love รักใสใสของนายคุณหนู

บทนำ  เป็นเหตุบังเอิญที่เราพบกัน

ตึก....ตึก...ตึก ทำไงดีๆสายแล้ว แย่แน่ๆเลยวันนี้ยิ่งเป็นวันที่ฉัน "ข้าวฟ่าง" สาวน้อยน่ารักบอบบางที่เป็นช่างแต่งหน้าฝึกหัด จะต้องไปแต่งหน้าให้นักร้องเคป๊อปวงหนึ่ง ที่ดังมาก (เห็นเค้าว่ากัน) งงหละสิ!!! ว่าทำไมฉันเป็นช่างแต่งหน้าฝึกหัด แต่ต้องมาแต่งให้กับนักร้องชื่อดัง ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดกระโปรงลายจุดแดงขาวยาวประมาณน่อง และเสื้อยืดรูปเป็ดบางๆ มีเสื้อกันหนาวbody glove สีชมพูอ่อนทับ ถักเปีย 2 ข้างให้ดูน่ารักๆ และแอบเท่ด้วยรองเท้าผ้าใบสีชมพูอ่อน และฉันจะอธิบายคร่าวๆนะ ก็คือร้านที่ฉันทำงานอยู่เป็นร้านดังระดับต้นๆของไทย พอมีนักร้องนักแสดงต่างชาติมา ส่วนใหญ่เค้าก็มาจ้างร้านเรานี่หละ ทางร้านของฉัน (เจ้าของร้าน)เซ็นสัญญากับทางค่ายว่าถ้าวงนี้มาไทยเมื่อไหร่ต้องตามไปแต่งหน้าทุกที่ในไทย และเจ้าของร้านก็ยกหน้าที่นี้ให้กับพี่โบวี่ ช่างแต่งหน้ามือโปรที่คุณพี่เจ้าของร้านไว้วางใจมากๆเรื่องฝีมือ  แกเลยจัดให้ลูกน้อง แต่งหน้าให้ครบทั้ง 12 คน และแกแต่งอีก 1 คน แต่แกดั๊นลืมวันนัดของชายหนุ่ม(อ้อ!!! ลืมบอก พี่โบวี่เป็นกระเทยอ่ะนะ ยังแปลงเพศไม่ค่อยสมบูรณ์ ชื่อเดิมแกชื่อ นายบุญศักดิ์ เรืองรางลิง) แล้วคนที่แกนัดอ่ะ หล่อมากกก!!!!  แน่นอนแกเห็นผู้ชายดีกว่างาน (ถ้าเป็นฉันก็ทำอย่างงั้น) แกก็เลยให้ฉันที่เป็นแค่ช่างแต่งหน้าที่มาฝึกงานไปแต่งให้วงนั้น แอ๊ะ!!! ว่าแต่ วงนั้นที่ว่า ชื่อวงอะไรนะ??

"ขอโทษนะค่ะที่มาสาย"ฉันวิ่งกระหืดกระหอบมาเกาะประตู แล้วกล่าวขอโทษ          

"ไม่เป็นอะไรหรอค๊า นี่เป็นระดับมือโปรก็ต้องสายธรรมดา"เอ๊ะ!!! เหมือนหลอกด่าว่าเล่นตัวเลย

"อ๋อค่ะ แล้วนี่มีเวลาแต่งกี่ชั่วโมงค่ะ แล้วแต่งกี่คนค่ะ"ฉันยิ้มแห้งๆก่อนที่จะถาม

"มีเวลาแต่ง 1 ชั่วโมงค่ะ คุณแต่งให้กับน้องคริสนะค่ะ ตามมาเลยค่ะ"พนักงานพูดก่อนจะผ่ายมือให้ฉันเดินตาม 

ห้องแต่งหน้า 4

ฉันมาถึงห้องแต่งหน้า 4 ซึ่งมีป้ายขนาดกลางติดอยู่บนประตู และเขียนด้วยหลอดไฟสีแดง พื้นป้ายสีดำ

พอเดินเข้าไปในห้องก็พบผู้ชายหนุ่มหล่อหน้าตาดี ผมสีบรอนซ์ ใส่เสื้อแขนกุด สีดำ  ไม่ติดกระดุม เผยให้เห็นช่วงซิกแพ็คกับกล้ามหน้าท้อง ที่เซ็กซี่ชวนกรี๊ด หนุ่มคนนั้นค่อยๆหันหน้ามา แล้วพนักงานที่นำทางฉันมาก็เดินออกไป

"ว่างไงช่าง เธอมาสายไป 10 นาที"คำแรกที่หมอนี่ทักทาย ช่างดูเป็นมิตรจริงๆ

"-v- ขอโทษค่ะ คือรถมันติด" พูดเป็นภาษาเกาหลี และฉันจะบอกทุกคนว่าตลอดการสนทนากับหนุ่มคนนี้จะเป็นภาษาเกาหลีทั้งหมด แต่จะเขียนแปลเป็นไทย ^^

"ผู้จัดการฉันทำไมถึงได้จ้างยัยนี่มานะ"

"โบ๊ะ!!!! นี่นายกำลังจะบอกว่าฉันไม่ดีหรอ"ฉันขึ้นเสียงใส่เขาเล็กน้อย(เล็กน้อยหรา)

"นี่เธอมาขึ้นเสียงแบบนี้ได้ยังไง เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นใคร"

"ละ..ละ...ละ..แล้ว นายเป็นใคร"

"อย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลย ฉัน คริส หัวหน้าวง Exo "ฮะ!!!

"คริส!!!!!"ฉันร้องเสียงดัง ทำตาโตๆ ขมวดคิ้วเล็กๆ

"หึๆ ดี  เธอคงรู้จักฉันแล้วสินะ"เขาพูดพร้อมกับยืนจ้องหน้าฉัน

"คริส.......ไหนว่ะ ไม่รู้จักอ่ะ"

" -v- นี่เธอไปอยู่หลุมไหนมาเนี้ย รีบๆแต่งซะ น่ารำคาญ - -*"

ระหว่างที่ฉันกำลังแต่งหน้าเค้า ฉันก็รู้สึกเขิลๆอย่างบอกไม่ถูก

"นาย...อายุกี่ปีหรอ"ที่จริงก็ไม่ได้อยากจะถามหรอกแค่แก้เขิน แถมหน้าเค้ายังเด็ก คงจะอายุน้อยกว่าฉันล่ะมั้ง

"24 ทำไม"

"นี่นายเด็กกว่าฉันนี่นา พี่ชื่อข้าวฟ่างอายุ 25 ปี อีก 4 เดือนอายุ 26" เปลี่ยนสรรพนามแป๊ป

"มิน่าล่ะถึงได้โทรมขนาดนี้ อ้อ อีกอย่างเธอไม่ควรเรียกตัวเองว่าพี่นะ เพราะฉันไม่ชอบให้ใครแทนตัวเองว่าพี่กับฉัน"

ฉันทำหน้ายักใส่ ไม่พูดอะไร แล้วก็ลงมือกรีดตาต่อ ....แต่ ทำไมมันกรีดยากจังฟร่ะ  ฉันยิ่งไม่ถนัดกรีดตาด้วย

"นี่เธอ !! กรีดตาเป็นมั้ยเนี้ย"

"ปะ..ปะ..ปะ..เป็นสิ"ฉันตอบเขาพร้อมกับ ลุกขึ้น แล้วบอกให้เขานั่งตรงหน้ากระจกส่วนฉันจะยืน เพราะฉันไม่ค่อยถนัดนั่งกรีดตา เพราะเข่ามันชนกันทำให้จ้องใกล้ๆไม่ได้

"อ้ะ กรีดเสร็จแล้ว"ไม่รู้ว่าฉันทำอะไรลงไปแต่ตอนนี้ หน้าของฉันกับคริสห่างกันไม่ถึง 5 นิ้ว เค้าทำหน้าอึ้งสักพัก และตอนนี้

ฉันกำลังสบตาเค้าอยู่  ทำไงดีว่ะ โอ๊ยยยยจะละลาย  ริมฝีปากของเราใกล้กันเรื่อยๆ จนในที่สุด...................ฉันก็ผละตัวออก แล้วพูดว่า

"แต่งหน้าเสร็จแล้ว พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" หลังจากที่พูดจบฉันเดินปนวิ่งไปที่ห้องน้ำ จากนั้นก็ล้างไม้ล้างมือ

"นี่ทำไมฉัน ต้องหน้าแดงด้วยนะ ก็ไม่แปลกหรอก ก็คริสเป็นนักร้องนี่นา ก็ต้องเขินเป็นธรรมดา ดีนะที่ยังไม่เสียจูบแรก"  ฉันบ่นพรึมพรำกับตัวเอง.....