Love my friend ระหว่างเพื่อนกับแฟน

บทนำ

Jewel &Diamond เป็นกลุ่มเด็กนักเรียนพิเศษที่มีความรวยความหน้าตาดีความเก่งความฉลาดของในบุคลิกภาพภายในตัวของบุคคลจะจัดแบ่งเป็นสองกลุ่มดังนี้

Jewel                                                 Diamond

Queen >> เลเวีย                                 King >> กันต์

Princess >> ดอกหอม                        Prince >> โอเปีย

Pretty Girl >> เวนิส                            Gay Boy >> เคเค

Smart Girl >> ยุนตา                           Cool Boy >> พัทเตอร์

จะอธิบายให้ฟัง Queen , King คือผู้ที่มีคุณสมบัติครบทุกประการทั้ง ความรวย ความหน้าตาดี ความฉลาด และที่ขาดไม่ได้คือ ความเป็นตัวของพวกเขาเองส่วน Princess , Prince คือผู้ที่มีฐานรองมาจากควีนและคิงนั้นเองและส่วนย่อยจะบอกให้รู้ว่า Pretty Girl , Gay Boy คือผู้ที่มีความน่ารัก ความสดใสอยู่ในตัวส่วน  Smart Girl , Cool Boy คือผู้ที่ฉลาดและมีความใจเย็นอยู่ในตัวจึงเป็นผู้ที่สงบเยือกเย็นที่สุด

รายละเอียดตัวละคร

เลเวีย  สาวน้อยลูกครึ่งเยอรมัน-ไทยที่มีโครงหน้ารูปหัวใจปากบางเรียวเล็กสีชมพูอ่อนระเรื่อตัวเล็กน่ารักแต่แฝงไปด้วยความงามอันน่าตะลึงตาดวงตาสีดำสนิทเป็นประกายจมูกเล็กแต่โด่งได้รูปผมขลับสีน้ำตาลอ่อนยาวเป็นลอน ส่วนสูง  157 ซม.  พูดจาได้น่ารักน่าฟังชอบทานไอศกรีมเป็นที่สุด ติ๊งต๊องนิดหน่อยงอนง่ายหายเร็ว(ถ้าเอาไอศกรีมมาง้ออ่ะนะ)เป็นคนพูดน้อย                                  

กันต์  คนไทยแท้รูปร่างสัณฐานดูดีกว่านายแบบชื่อดังหลายคนผมซอยสไลซ์สีน้ำตาลแดง จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วหนา ดวงตาสีนิลเป็นประกาย เรียวปากบางได้รูป มีรอยยิ้มที่ทำให้ใครหลายๆคนใจละลายได้  ส่วนสูง 177 ซม.เป็นคนค่อนข้างเงียบ นิ่งสงบราวกับผืนน้ำ แต่ก็เป็นคนไม่ยอมคนเป็นคนไม่ชอบเผยรอยยิ้ม

ดอกหอม  คนไทยแท้หุ่นเพรียวหน้ากลมแก้มป่องปากบางเรียวสีชมพูอมแดงระเรื่อจมูกเล็กแต่โด่งได้รูปดวงตาสีน้ำตาลเข้มเป็นประกายผมขลับสีแดงอ่อนปนดำตรงยาวครึ่งหลัง ส่วนสูง 160 ซม. ขี้บ่นปากจัดห้าวนิดหน่อยรักความงามชอบทาลิปกลอสเป็นชีวิตจิตใจ

โอเปีย ลูกครึ่งเยอรมัน-ไทยหุ่นเซ็กซี่จมูกโด่งเป็นสันผมสไลซ์สีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่านิดหน่อยดวงตาสีดำสนิทปากบางนุ่มนิ่มน่าจุ๊บ ส่วนสูง 176 ซม.เป็นคนเฮฮาอะไรก็ได้ไม่เครียดงานอดิเรกชอบบงการชีวิตคนอื่นแก้เซ็ง

 เวนิส  ลูกครึ่งอิตาลี-ไทยผอมเพรียวแต่อื๋มอกเป็นอกเอวเป็นเอวก้นเป็นก้นพูดได้ว่าหุ่นดีจมูกโด่ง ดวงตาสีสนิมปากบางอวบอิ๋มผมสีทองเป็นเงาลอนประบ่า ส่วนสูง 161 ซม.เป็นคนร่าเริงสดใสใจดีปากร้ายนิดๆชอบเหวี่ยงหน่อยๆ               

  เคเค  ลูกครึ่งเกาหลี-ไทยหุ่นดีจมูกโด่งเป็นสันปากเรียวได้รูปออกสีแดงเชอรี่ระเรื่อผมซอยสไลซ์สีน้ำตาลขลับทองดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ส่วนสูง 178 ซม.เป็นคนยิ้มง่ายเจ้าเล่ห์ขี้บ่นนิดหน่อยเวลาว่างเวนิสไปใหนมักจะขอตามไปด้วย

ยุนตา  คนไทยแท้หุ่นเพรียวตัวเล็กปากบางเรียวอมชมพูส้มระเรื่อจมูกโด่งดวงตาสีดำผมสีดำเข้มซอยผมบ็อบตัดหน้าม้า ส่วนสูง 159 ซม.เป็นคนฉลาดมีไหวพริบชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับสัตว์โลก            

พัทเตอร์  ลูกครึ่งอเมริกา-ไทยหุ่นดีจมูกโด่งเป็นสันปากบางได้รูปผมสไลซ์สีทองดวงตาสีฟ้าเข้ม ส่วนสูง 178 ซม.เป็นคนเจ้าชู้ปลินปล่อนเฮฮาสนุกสนานแต่ถ้าได้แข่งทักษะเกมกีฬาหรือทักษะการใช้สมองเมื่อไหร่เขาจะเปลี่ยนเป็นคนละคนในทันที

***เลเวียเป็นน้องสาวของโอเปีย***

Chapter 1

จุดเริ่มเรื่อง

[Good Morning Baby] >> A pink

“ เวนิส!! เบาๆหน่อย ” good morning babyyyyyy  เอ ได้ยินเสียงใครแวบแวบนะ ช่างมันเถอะฟังต่อดีกว่า

          ปังๆๆๆ

 ใครๆ บังอาจมาเคาะประตูห้องฉันซะเกือบพังคนยิ่ง ฟินนน กับเพลงอยู่ ชิชะไม่รู้จักเวนิสเสียแล้ว

“ ใครๆๆ บังอาจจะมาพังประตูห้องฉ้านนนนนน เดี๋ยวปัดฆ่าหมกส้วมซะหรอก ”

“ เธอว่าไงนะ!! กล้าฆ่าคนหล่อเรอะ ” (หลงได้อีก -_-^)

“ อ้าว เคเองเรอะว่าแต่มีไรอ่ะ ”

“ ไม่ต้องมาองมาอ้าวเลยเปิดเพลงดังจนเพื่อนบ้านจะด่าเป็นภาษาบ้านเกิดได้อยู่แล้ว ”

“ อ้าวเรอะ โทษทีละกันนะ ”

“  เบาๆหน่อยละกันฉันง่วง ”

“  อือๆ จะลดเสียงให้ละกัน ”

“ไปนะ เบาๆละกันอย่าให้ฉันต้องมาเคาะประตูรอบสอง ”

“ รับทราบครับคุณเพื่อน ”

“ ดี ไปล่ะ ” ว่าแล้วเคก็เดินออกจากห้องฉันไป ฉันจึงรีบไปลดเสียงเพลงลงเพราะกลัวเพื่อนบ้านจะด่าฉันเป็นภาษาบ้านเกิดซะก่อน จริงสิ ฉันลืมแนะนำตัวเลย ฉันชื่อ เวนิส ส่วนคนเมื่อตะกี้ชื่อ เคเค เพื่อนข้างบ้านฉันเองจะเรียกว่าเพื่อนข้างห้องก็ได้อ่ะ พอดีฉันอยู่คอนโดอ่ะ หมอนั้นหล่อมากสาวๆชอบมารุมกรี๊ดหมอนั้นบ่อยๆเพราะหมอนั้นเป็น Gay Boy ส่วนฉันน่ะเหรอเป็น Pretty Girl เพราะหน้าตาน่ารักมากกว่าสวยอ่ะมีแต่คนชมว่าฉันหน้าเหมือนตุ๊กตา โฮะๆๆๆๆ

“ เวนิส!! หัวเราะบ้าอะไรของเธออีก! ”

“ โทษที!! ”

 ยังไงก็จะรัก รัก รัก เธอคนเดียวเสมอมา

จะมีแค่เธอที่อยู่ในใจฉันเรื่อยมา

จะรักแค่เธอคนนี้ คนเดียว ตลอดไป

“ ฮัลโลววว เวนิสคนสวยยินดีให้บริการค้า ”

[สวยตายแหละหล่อนน่ะ]  >> ยัยหอมนั้นเอง

“ แล้วมีไรให้ช่วยรึเปล่าถ้าไม่มีไรงั้นวางนะ ”

[เดี๋ยว มีสิยะ]

“ งั้นอะไรล่ะ ”

[มาช้อปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ]

“ วัน เวลา สถานที่ ”

[วันนี้ เวลานี้ และ ที่เดิม]

“ จัดไป แค่นี้นะ ”

ปังๆๆๆ

          โอ้ยย!!! อะไรอีกล่ะเนี้ย น่ารำคาญชะมัด

“ มีไร ”

“ เธอจะไปช้อปเหรอ ”

“ ใช่ เอะ นี่นายแอบฟังเหรอ ”

“ เปล่า พอดีเดินผ่านมาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ว่าจะไปช้อปน่ะ ฉันไปด้วยได้ป่ะ ”

“ ได้เอารถนายไปนะ ”

“ ยัยงก ”

“ จะไปหรือไม่ไปล่ะ ”

“ ไป ”

“ งั้นรถนายนะ ”

“ อืมๆ ”

          ณ สถานที่เดิมของเวนิสและดอกหอม

{ไม่คิดจะหาชื่อให้สถานที่หน่อยเรอะ} >> เวนิส

{ไม่อ่ะ ขี้เกียจ} >> ผู้แต่ง

-___-^^

-___-**

เอี๊ยดดด!!

“ เฮ้อถึงสักที วันนี้รถติดเป็นบ้า ”

“  อืมรีบไปเหอะเพื่อนเธอรอนานแล้ว ”

“ อืมว่าแต่เคเถอะจะมาซื้ออะไร ”

“ ไม่ได้มาซื้อหรอกแค่อยากจะมาเที่ยวก็แค่นั้นเอง ”

“ หา!! คุณชายอย่างเคอ่ะนะนึกอยากจะเที่ยว ”

“ แล้วมาไม่ได้รึไง ”

“ ได้สิ แต่มันแปลกๆนะที่เคจะมาเดินห้างอ่ะ ”

“ ไม่เห็นแปลกฉันก็มาออกบ่อย ”

“ เหรอ ”

“ รีบไปเถอะนา พูดมากอยู่ได้ ”

“ อะ อะ ก็ได้ ”

          10 นาทีต่อมา

“ ช้าจังยัยหอมเนี้ย ”

“ โทษทีรอนานมั้ย ” >> ดอกหอม

“ ไม่นานหรอกรอแค่ 10:03วินาทีอะ ” >> ฉัน

“ อย่าเวอร์ ”

“ ไปกันได้ยังอ่ะ ” >> เค

“ ฮ่า….ฮ่าๆ ไม่ยักรู้ว่านายก็บ่นเป็น ” จู่ๆเสียงผู้ชายที่ใหนโผล่มาก็ไม่รู้แถมยังโผล่มาพร้อมกับยุนตาและก็ Queen ของพวกเราอีกต่างหากจะบอกให้นะยุนตาน่ะเป็น Smart Girl เพราะ ฉลาดที่สุด ส่วนยัยหอมเป็น Princess เพราะ มีฐานะร่ำรวยรองมาจาก Queen ซึ่งก็คือ เลเวียนั้นเอง ส่วนผู้ชายคนนั้นคือ โอเปีย พี่ชายของเลเวียแต่ไม่ได้เป็น King เพราะคนที่จะเป็น King ได้นั้นต้องรวยกว่าดีกว่าและเป็นที่รู้จักกว่าซึ่งตำแหน่งนี้ตกเป็นของ กันต์ ถึงแม้ว่าเลเวียกับโอเปียจะป็นพี่น้องกันก็จริงอยู่แต่ในฝ่ายหญิงนั้นเลเวียถือว่ามีฐานะดีกว่าบุคคลอื่นส่วนฝ่ายชายก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก กันต์

“ แกก็มาด้วยเหรอ ” >> เค

“ แน่นอน ” >> โอเปีย

“ ไปกันเถอะ ” >> เลเวีย

“ อืม ” >> ทุกคน

 พอเดินเข้าห้างมาพวกเราก็กลายเป็นจุดสนใจในทันทีแต่ก็นะฉันชินแล้วล่ะพวกเราเดินมาหยุดอยู่ที่ร้าน Kitty Café Loveซึ่งเป็นร้านประจำของเรากันอยู่แล้ว

 “ ไง รอนานมั้ย ” จู่ๆโอเปียก็เดินนำไปแล้วทักกับใครบางคนเข้าเขาคนนั้นก็คือกันต์นั้นเองพวกเราตกใจที่เห็นกันต์แต่ก็เฉยๆเพราะไม่คิดอะไรมาก สงสัยโอเปียจะนัดกันต์ไว้ล่ะมั้งและแน่นอนว่าถ้ามากันครบแบบนี้แสดงว่า   พัทเตอร์            Cool Boy จอมเจ้าชู้ต้องมาแน่ ใครเป็นคนคิดให้พัทเตอร์เป็น Cool Boy วะค่ะบุคลิกแตกต่างมาก

“ ไม่นานหรอก ” กันต์พูดอย่างใจเย็นแล้วพวกเราก็นั่งลงและสั่งสิ่งที่ตัวเองชอบ

“ เธอเอาอะไร ” เคสะกิดถามฉัน

“ หา…ฉันเอาคาปูชิโน่ผสมโกโก้แล้วก็ชีสเค้กสตอเบอรี่แล้วก็….เค้กส้ม….เอาเค้กบลูเบอรี่ด้วยนะ  ”

“ ไปอดอยากที่ใหนมายะ ” >> ดอกหอม

“ ระวังจะอ้วนนะ ” >> ยุนตา

“ แคลลอรี่เยอะซะด้วย ” >> เลเวีย

“ ก็มันหิวอะให้ทำไงได้ อีกอย่างกินแค่นี้ไม่เห็นจะอ้วนเลย - 3 - ”

“ แหม สาวๆทะเลาะกันน่ารักเชียว ”

(   - _ -) (   - _ -) (   - _ -) (   - _ -) (  - _ -) (   - _ -) (   - _ -)>>(^___^  )

“ ยุ่งไม่เข้าท่า ” >> ดอกหอม

“ จุ้นจ้าน ” >> ยุนตา

“ เอ่อ….อย่ามายุ่งได้ม้ายย >0< ” >> เลเวีย

 “ อ้าว?? ” >> พัทเตอร์

“ ก๊ากๆๆๆ……..ฮ่าๆๆ ” >> โอเปีย

“ เฮ้อออออ ” >> ฉันเคและกันต์

แล้วพวกเราก็เข้าสู่โหมดเงียบอีกตามเคยต่างคนต่างกินต่างคนต่างอยู่พอของฉันมาถึงปุ๊ปก่อนจะกินก็ต้อง

“ กินล่ะนะค้าาา >9< ”

“เด็กเวอร์ๆๆๆ” >> ดอกหอม

“ หุบปากซะ ” >> ฉัน

“ ไม่หุบแล้วจะทำไม ”

“ ทำไมนะเหรอ ก็……แบบนี้ไง ” ไม่พูดเปล่าฉันฉกเค้กยัยนั้นมากิน

“ หน่อยแน่ อย่างนี้ต้องเอาคืน ”

 ไม่ว่าเปล่ายัยนั้นจะฉกเค้กฉันไปบ้างแต่มีรึที่คนอย่างเวนิสจะยอมฉันรีบสลับถ้วยเค้กของฉันกับเคทันที

“ ยัยต๊องส์ แล้วมันมาเกี่ยวไรกับเค้กของฉัน ” ไม่สนยะชิ จู่ๆเคก็ฉกเค้กของฉันไปเฉยเลยฉันกะจะฉกคืนบ้างแต่พลาดไปฉกของโอเปียเข้า

“ เค้กฉันนนนน!! ” เพราะเค้กเพียงเท่านี้นั้นแหละเลยทำให้เกิดสงครามแย่งเค้กกันทั้งโต๊ะฉกกันไปฉกกันมาสุดท้ายเลยเหนื่อยกันเปล่าๆแต่มีหนึ่งคนที่ไม่เหนื่อยนั้นคือพัทเตอร์เพราะพัทเตอร์ไม่ได้สั่งอะไรนอกจากน้ำชา ไม่ยักรู้ว่าหมอนี้ดื่มชาเป็นด้วย แล้วพวกเราก็ตกลงจะแยกทางกันกลับบ้านเลเวียไปกับโอเปีย ดอกหอมไปกับยุนตา ส่วนกันต์และพัทเตอร์แยกกันกลับ ฉันมากับเคก็ต้องกลับกับเคสิแต่ว่า

“ เค!! เดี๋ยว! ฉันลืมซื้อของ ”

“ ฮือ?? ลืมซื้ออะไรเหรอ ”

“ ก็ลืมซื้อสร้อยไงล่ะ ”

“ แค่เนี้ยนะ ”

“ อืม คือว่าที่ฉันมาครั้งก่อนน่ะ ฉันเล็งไว้หนึ่งเส้นล่ะ ”

“ เฮ้อออ…… งั้นไปกันเถอะ ”

“ เอะ! อื้ม!! ”

ฉันพาเคมาที่ร้าน T indy แล้วเดินหาสร้อยแต่ก็ไม่พบ

“ นี่ ไอ้สร้อยที่เธอบอกอะ มีรูปร่างยังไง ”

“ มันก็เป็นสร้อยคอไง ”

“ -__-++ ”

“ มีไร ”

“ รู้อยู่แล้วน่าว่ามันเป็นสร้อยคอแต่ว่าจี้มันเป็นรูปอะไรล่ะ ”

“ แล้วก็ไม่ถามตั้งแต่แรก……มันเป็นรูปหัวใจติดโบว์มีเพชรล้อมรอบหัวใจข้างในมันจะกวงอะ ”

“ อ๋อ งั้นถ้าฉันหาเจอเธอจะให้อะไรฉันเป็นการตอบแทนค่าเสียเวลา ”

“ อะไรก็ได้แต่นายต้องหาให้เจอก่อนนะ ”

“ เจอแล้วล่ะ ” เฮ้ยย!! ทำไมมันไวจัง

“ นายหาเจอได้ไงอ่ะ บอกมานะ ”

“ มันก็อยู่ข้างหลังเธอแต่เธอมองไม่เห็นนานแล้วล่ะ ”

พูดไม่ทันจบหมอนั้นก็เอื้อมแขนมาเหมือนจะหยิบสร้อยมาให้ดูแต่ว่า เฮ้ยย!! พอมารู้ตัวอีกทีฉันก็อยู่ในวงแขนหมอนั้นเฉยเลยแถมหน้าของเคยังอยู่แถวๆต้นคอของฉัน ฉันอยากจะผลักหมอนั้นแต่ผลักไม่ได้เพราะฉันหันหลังให้อยู่ โอ้ยย!! ทำไมหัวใจมันเต้นแรงอย่างนี้นะ

“ แปปนึงนะสร้อยมันติดอ่ะ ”

“ เร็วๆ หน่อยสิ ”

“ อะ….ได้แล้ว ”

ว่าแล้วเคก็ยื้นสร้อยมาให้ฉันรับมาแต่ฉันก็ยังไม่กล้าหันหน้ามามองเคก็มันอายอ่ะ

“ เอาล่ะ งั้นทีนี้ของตอบแทนฉันล่ะว่าไง ” เคเห็นว่าฉันเงียบไปจึงพูดขึ้น

“ เอ่อ…..นายอยากได้อะไรล่ะ ”

“ นั้นสิเอาอะไรดีนะ จริงสิเธอเลือกให้หน่อยได้ไหม ”

“ หา?? ฉันเหรอ ”

“ อืม ”

“ จะดีเหรอ ”

“ ดีสิ ดีมากๆเลย ”

“ งั้น……สร้อยเส้นนั้นเป็นไง ”  ฉันว่าพลางชี้ไปที่สร้อยรูปตัวเคมีเพชรเม็ดเล็กสีแดงประดับอยู่ล้อมรอบตัวเค

“ จะว่าไปเธอนี้ตาถึงนะ เข้ากับคนหล่อๆอย่างฉันดี ”

“ อย่าเวอร์ ”

“ หรือไม่จริง ” ว่าพลางยื้นหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนจมูกจะชนกันอยู่แล้ว ฉันรีบผลักเคออกทันที

“ บ้า ฉันจะไปคิดเงินแล้ว ”

“ ฮ่า……ฮ่าๆๆ ”

บ้า เคคิดบ้าอะไรอยู่นะถึงได้มาแกล้งกัน โอ้ยยย! ทำไมใจต้องเต้นแรงอย่างนี้ด้วยนะ พอเดินออกจากร้านมาได้สักพักก็มีเด็กผู้หญิง3คนวิ่งมาหาเคแล้วขอถ่ายรูปคู่กับเคนานมากฉันเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกอดแขนเคซึ่งมันทำให้ฉันหงุดหงิดมากในใจฉันบอกว่าถ้าอยู่ตรงนี้นานๆมีหวังได้อาละวาดแน่ฉันจึงเดินเลี่ยงออกมาฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหงุดหงิดด้วยหรือเป็นเพราะว่าฉันหึง เหอะๆๆ เป็นไปไม่ได้อย่างแรงเพราะฉันกับเคเป็นเพื่อนกันนิ(เพื่อนข้างห้อง)