M and P

        กะว่าจะให้นิยายเรื่องนี้ บรรยายเรื่องระหว่างผมกับเขา ทั้งหมดเป็นการมโนทั้งหมด ไม่เชิงจะเป็นนิยาย เอาเป็นว่าเป็นไดอารี่การมโนของผมล่ะกันครับ

ผมเอ็มครับ และเค้าพีครับ ปล.ไม่ใช่ชื่อจริงๆหรอก ผมเรียนหมอฟันครับ ส่วนเค้าเรียนหมอ ตอนนี้เราสองคนเรียนอยู่ที่เดียวกันครับ ผมเห็นเค้าครั้งแรกตอนม.ปลายครับ ผมอยู่ห้องไกลเค้ามาก แต่วันนั้นผมจำได้เลยว่า เค้ามีกระเป๋าใส่โทรศัพท์สีชมพู มันเตะตามาก ผมคิดว่าผมอยากมีเหมือนเค้าบ้าง ไม่ใช่เป็นการอิจฉาหรืออะไร แต่อยากให้มันเป็นเครื่องย้ำเตือนอ่ะครับ หลังจากนั้นผมก็แอบมองเค้าอยู่เรื่อยๆ แต่เวลาเค้ามองกลับมา ผมก็ไม่กล้ามองตาเค้าหรอกครับ คนอะไรน่ารักเกิ๊น แล้วอีกอย่างนะ มีสาวๆชอบเค้าเยอะครับ เค้าไม่ทางชอบผมหรอก ผมหน้าตาธรรมดาๆ ไม่มีอะไรน่าเตะตาหรอก แต่ถ้าใครลองมาอยู่ใกล้ๆ เป็นอันสยบแทบทุกรายนะครับ ตอนนี้ก็เป็นเวลา 5 ปีแล้วนะครับ สำหรับการแอบชอบผู้ชายคนนี้

ถามว่าแล้วไม่สนใจหนุ่มอื่นเลยหรอ ถ้าบอกว่าไม่จะเชื่อมั้ยครับ ต้องเชื่อครับ มีผู้ชายที่หล่อกว่าเค้าเยอะ ดีกว่าเค้าเยอะ แต่ผมไม่รู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนอีกเลยนอกจากเค้า อยากจะคิดถึงผู้ชายคนอื่นเหมือนกันครับ คนที่เค้าเป็นเหมือนเรา บางทีก็อยากจะทำใจตัวเองให้ชอบผู้หญิง แต่ก็ทำไม่ได้ ทำยังไงก็ทำไม่ได้ มีคนบอกว่าเวลาทำให้เราลืมทุกอย่างได้ มันจริงมั้ยครับ หวังว่าจะจริงนะครับ ผมไม่อยากคิดถึงเค้าแล้วครับ เพราะยังไงเค้าก็ไม่มีทางชอบผม...

O W E N TM.