Killer Love รักได้ไหม...ผู้ชายอย่างฉัน

‘คุณพร้อมที่จะพบกับมือกลองคนใหม่ของวงKiller แล้วหรือยัง ถ้าพร้อมแล้วพบกับพวกเราได้ในเร็วๆนี้’

ป้ายประกาศของวง Killer วงดนตรีที่ดังที่สุดของมหา’ลัยชองแดได้ถูกติดทั่วมหา’ลัยแล้วในขณะนี้ และกลายเป็นข่าวครึกโครมภายในข้ามคืน

“ห้ะ!!เปลี่ยนมือกลองคนใหม่อีกแล้วหรออ??”

“ใช่ๆ เห็นเค้าบอกว่าคนเนี้ยคนที่ 10 แล้วมั้ง”

“ได้ข่าวว่ามือกลองคนเก่าไปเรียนต่อเมืองนอกนะ”

“อยากรู้จังว่ามือกลองคนใหม่จะเป็นใคร”

ว่าที่มือกลองคนใหม่วง Killer กูเนี่ยนะ ความพร้อมก็ไม่มี พี่ซองมินเค้าคิดอะไรของเค้าอยู่ว่ะ ถึงได้เลือกกูเป็นมือกลองคนใหม่ของวงแต่เพราะความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องนี่แหละมันทำให้กูจำเป็นต้องตอบตกลง ทำไมกูไม่ปฏิเสธพี่เค้าไป ทำไมๆๆๆยิ่งคนทั้งมหา’ลัยให้ความสนใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ แล้วถ้าเกิดว่ากูทำมันออกมาไม่ดีและทำให้วงของพี่ซองมินแย่อ่ะโอ๊ยยย ยิ่งคิดยิ่งอยากตายยยปึ้ก! ความคิดที่อยากจะตายยังไม่สิ้นสุดเมื่อมีไหล่ใครบางคนมากระทบกับไหล่ของเขาอย่างเป็นกันเอง

“เห้ยฮยอกแจ มึงคิดไรอยู่ว่ะถึงได้ไปลงเป็นมือกลองวง Killerอ่ะ”

“ไอ้คุณทงเฮ มึงคิดว่าหน้าหล่อๆอย่างกูเนี่ยนะจะเสนอชื่อไปเป็นสมาชิกของวงเป็นไปไม่ได้แน่นอน”ฮยอกแจพูดพร้อมกับกลอกตาไปมา

“เอ้า!!ไม่แน่นะ บางทีหน้าหล่อๆอย่างมึงนั่นแหละที่อาจจะเสนอชื่อตัวเองเข้าไปในวง” ทงเฮพูดพลางเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มของเพื่อนรักอย่างสนิทสนม

“โหห มึงก็รู้นิสัยกูดี เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยเลยนะว้อยย เออ…ว่าแต่มึงรู้ได้ไงว่ากูได้เป็นมือกลองวง Killer อ่ะ”ฮยอกแจที่พูดเสียงดังในตอนแรกต้องลดเสียงมากระซิบข้างๆหูของอีทงเฮแทน เกรงว่าคนอื่นจะได้ยินเรื่องของตัวเอง

“อ๋อ กูไปถามพี่ซองมินมาน่ะ แต่พี่เค้าไม่ให้บอกใครให้รู้กันแค่นี้ สงสัยกลัวคนอื่นรู้มั้งว่าเป็นมึงอ่ะ เค้าอาจจะตั้งม็อบประท้วงไม่เอามึงเป็นมือกลองก็ได้นะ ฮ่าๆๆๆๆ” ทงเฮหัวเราะชอบอกชอบใจในคำพูดของตัวเองและแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฮยอกแจ

“ไอ้เชี่ยเตี้ยย เดี๋ยวเหอะมึง!!” ฮยอกแจสบถพร้อมกับตบหัวทงเฮคนตัวเตี้ย(?) เพื่อนที่ดีที่สุดของเขา แม้ว่าเขาจะเหนื่อยหรือท้อแท้ อีทงเฮคนนี้ก็ยังอยู่เคียงข้างเขาเสมอมา

“นี่ เบอร์ฮยอกแจใช่มั้ย”

“ใช่ๆ แล้วมึงใครเนี่ยย??”

“เอ่อะ พะ...พี่ซองมินไง”

“อ๋ออออ พี่ซองมิน มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“คือพี่จะนัดมาคุยเรื่องซ้อมน่ะ สี่โมงเย็นเจอกันที่ห้องซ้อมนะ”

“หาาาา!!ซ้อมเย็นนี้เลยหรอครับ”

“เอ่อะ กูนัดมาคุยเรื่องซ้อมนะ ยังไม่ได้นัดซ้อม”

“อะไรนะพี่ว่าไรนะ”

“พี่บอกว่านัดมาคุยเรื่องซ้อม แต่ยังไม่ได้บอกว่าจะซ้อมนะ”

“โอเคครับ เจอกันครับสี่โมงเย็นที่ห้องซ้อม”

โอ๊ยยยยย กูอยากจะบ้าตายย จะมานัดคุยเชี่ยอะไรวันนี้ว่ะเดี๋ยวนะ...งั้นก็แสดงว่าต้องเจอกับสมาชิกทุกคนในวงเลยดิแม่งเอ้ยยยย!! กูจะทำไงดีว่ะเนี่ยยยยยยยยยย

“เห้ยย ไอ้เหงือกบาน ไปกันได้ยังว่ะ”

“เอ่ออคืองี้ว่ะ.....คือกูไปกับมึงไม่ได้แล้วอ่าา”

“งื้ออออ ทำไมอ่าาาาลีฮยอกแจจจ ทำไมไปกับเค้าไม่ได้อ่าาา”ทงเฮทำหน้าออดอ้อนใส่ฮยอกแจ

“มึงเป็นเชี่ยไรเนี่ยยย ไอ้ห่าทำหน้าอ้อนตีน” ฮยอกแจทำท่าจะเตะก้นทงเฮ

“เอ้าาา!!แล้วมึงจะไปไหน ทำไมถึงไปกับกูไม่ได้”

“พี่ซองมินเค้านัดไปคุยเรื่องซ้อมน่ะเห้ยยย!!จะสี่โมงแล้วกูไปก่อนนะ”

ฮยอกแจรีบวิ่งไปที่ห้องซ้อมที่อยู่ชั้นบนของตึกคณะศิลปะศาสตร์ ปล่อยให้ลีทงเฮยืนงงแต่เขากลับคิดว่า ‘เหยดดด เพื่อนกูจะดังแล้วหรอเนี่ยย’ คิดแล้วเขาก็ยืนยิ้มกริ่มภายใต้ใบหน้าอันแสนหวานของเขา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องซ้อมดนตรีวง Killer ดังขึ้นเมื่อฮยอกแจมาถึง ปกติแล้วนักดนตรีของมหา’ลัยห้ามซ้อมในมหา’ลัย แต่วง Killer เป็นวงเดียวเท่านั้นที่สามารถซ้อมได้ เนื่องด้วยพวกเขาสร้างชื่อเสียงให้แก่ทางมหา’ลัยและสมาชิกทุกคนในวงก็เป็นที่รักของคณะอาจารย์ทุกท่าน

“เข้าไปแล้วนะครับ”

ภายในห้องมีเครื่องดนตรีวางไว้อย่างเป็นระเบียบ ของทุกอย่างใหม่เอี่ยมอ่องเหมือนได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีทุกวัน ฮยอกแจกวาดสายตามองรอบห้องอย่างสนใจ ถึงแม้จะเป็นแค่ห้องซ้อมดนตรีธรรมดาๆไม่หรูหรามากนัก แต่มันกลับทำให้เขารู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล เป็นความรู้สึกที่พิเศษ ฮยอกแจสามารถพูดได้เลยว่าเขาผูกพันกับห้องนี้มาก ยิ่งเห็นกลองชุดสีดำที่มุมห้องยิ่งทำให้เขารู้สึกกระดี๊กระด๊าเข้าไปใหญ่ ลองเล่นดูซักหน่อยดิ ฮยอกแจเล่นกลองชุดพักใหญ่จนลืมดูเวลา แล้วเขาก็นึกขึ้นได้

“เห้ยย!! นี่มันจะห้าโมงแล้วนี่ ทำไมพี่ซองมินยังไม่มาซักทีว่ะ  โอ้โห! ไมเป็นคนอย่างนี้ว่ะ เป็นหัวหน้าวงแท้ๆ แต่กลับทำตัวแบบเนี้ย ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ” ฮยอกแจตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่ในห้องซ้อมดนตรีเพียงคนเดียว แต่....ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาในห้องนี้ทุกที

“หึ สงสัยจะเป็นพี่ซองมินแน่ๆ ถ้าเจอหน้านะกูจะ...หื้มมม”

แกร๊ก ประตูถูกเปิด

“โห พี่ทำมะ...” ฮยอกแจชะงักเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่ใช่พี่ซองมิน