Fic Chanbaek เรื่อง ฟีโรโมน ผู้ชายหน้าสวย

 




ตอนที่ 1





 

 

เเบค : หว่า!!ทำไงดีสายเเล้ว บ้าชะมัดเลยดันนอนตื่นสายซะได้ #วิ่งเข้าโรงเรียน ป่านนี้พิธีคงเริ่มไปเเล้วเเน่เลย

 

        

        ณ หอประชุดพิธีปฐมนิเทศน์

 

 

อาจารย์ใหญ่ : จากนี้ไปก็ขอให้ทุกคนสนิทสนมกับเพื่อนที่มาจากหลายๆตระกูลเเล้วกันน๊ะ

 

แบค : #เปิดประตู แฮ่กๆ ขอโทษน๊ะครับพอดีผมตื่นสายไปหน่อย ผมเเบคฮยอนครับ

 

        ทุกคนในห้ัองหันมามอง

 

ดีโอ : นี่ดูสิเด็กใหม่นั้นหน้าตายังกับผู้หญิงเเหนะ สวยจังเลยเนอะ

 

คริส : อ่า!!หน้าเหมือนผู้หญิง

     

        ทุกคนมองเเบคฮยอนเป็นตาเดียว (โดนรุมล้อม)

 

อาจารย์ใหญ่ : นักนักเรียนชั้นปีที่สองเเละปีที่สามช่วยเงียบกันหน่อย เเบครีบไปรวมตัวกับกลุ่มเด็กปี 1 ได้เเล้ว

 

เเบค : เดินไปรวมตัวกับพวกปี1

 

ระหว่างที่เดินไปนั้นมีรุ่นพี่พูดขึ้นว่า

 

ไค : ได้กลิ่นอะไรหอมๆ จากเด็กคนนั้นไหม

 

เฉิน : อ่า!!มีจริงๆด้วย

 

อาจารย์ : เราจะเริ่มเรียนกันในอีก 1 อาทิตย์ เพราะฉะนั้นขอให้ทุกคนกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองก่อนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับภาคเรียนใหม่ได้

 

เเบค : #เดินออกจากหอประชุม เอ๋!!ห้องเราหมายเลข 208 คงจะะอยู่ชั้นที่ 2 สิน๊ะ ถ้ารูมเมทเราเป็นคนนิสัยดีก็คงดี

 

ไค : #ตะโกน นายคนนั้นน่ะอย่าเพิ่งไปสิ

 

เเบค : #หยุดเดินเเล้ววยืนมอง คะ ครับมีอะไรหรอ

 

ไค : ช่วยกันจับเด็กคนนี้ไว้อย่าให้หนีไปไหนน๊ะ #หันบอกไปสั่งคนอื่นๆ 

 

เเบค : นะ นี้มันอะไรกัน #ยืนอึ้ง

 

 

ใต้ต้นไม้ใหญ่



 

 

ชานยอล : อืม!!ฮ้าววว!! 

 

เเบค : ตุบ!!โิ้อ้ย!! 

 

ชาน : เมื่อกี้มีอะไรตกลงมา เเต่ช่างเหอะจะนอน #หลับ

 

เเบค : ฮ้า!! ฮ้า!! ทำไมพวกกลุ่มพี่ๆต้องวิ่งไล่เราด้วยหล่ะ #ร้องไห้

 

คริส : #เดินมาดู เป็นอะไรหรือเปล่า? 

 

เเบค : อะอ๊ะ! #จัดเสื้อผ้า

 

คริส : ไม่ต้องกลัวหรอกผมเป็นประธานนักเรียนของที่นี้

 

เเบค : ปรระธานนักเรียนงั้นหรอ?

 

คริส : #ยิ้ม อืม!!~ ยังไงก็ต้องขอโทษเเทนพวกเด็กนักเรียนนั้นด้วยน๊ะที่วิ่งไล่นายเเบบนั้น

 

เเบค : ถ้าเป็นประธานก็คงไม่แกล้งสิน๊ะ #คิดในใจ

 

คริส : เเต่มันก็พูดยากเหมือนกันเพราะนายน่ะดันมีกลิ่นตัวหอมน่ากอดน่าแกล้งเเบบนี้น่ะ

 

เเบค : มันเป็นเพราะเเบบนี้สิน๊ะครับ

 

คริส : ความจริงโรงเรียนนี้มีตำนานเล่าต่อกันมาว่า......#โผล่เข้าไปกอดร่างบาง

        #ค่อยๆคลายกอด ผมขอโทษทีผมได้กลิ่นนายเเล้วมันอดใจไม่ไหว

 

เเบค : ทุกคนคอยแกล้งเรากันหมดจริงๆ #วิ่งหนีเข้าห้อง

         #นั่งพิงประตูห้อง ไม่้อยากอยู่ที่นี้เลย #ร้องไห้

 

ชาน : #เปิดประตูเข้ามา หืม?

 

เเบค : #มอง 

 

ชาน : ไม่อยากเชื่อเลยนี้ว่าผมจะได้รูมเมทที่เป็นเด็กที่หน้าคล้ายผู้หญิงน่ารักเเถมยังมีกลิ่นตัวหอมยังกับกุหลาบหรอเนี๊ย

 

เเบค : ช่างมันถึงทุกคนจะจับเราไป //คิดในใจ

 

ชาน : ไม่เป็นอะไรใช่ไหม //จับไหล่ //มอง ท่าทางยับเยินหน้าดู //จัดเสื้อผ้าให้

        เอาไว้ผมจะหาทางเอาเสื้อสูทนักเรียนมาคืนให้ทีหลังเเล้วกัน

        ผมชื่อ ปาร์คชานยอล อยู่ปีสอง

 

เเบค : คะ คุณไม่ทำอะไรผมหรอ //ถามเสียงสั่นๆ

 

ชาน : ผมน่ะมาจากตระกูลที่ดีที่ถูกพ่อเเม่สอนมาตั้งเเต่เด็กว่าอย่าทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อนเเละทำตัวในสงบเสงี่ยมตลอดเวลาเพราะงั้นนายสบายใจได้เลย

 

เเบค : อ่า!!~! ค่อยยังชั่วที่รุ่นพี่ชานยอลเป็นคนดี //กระโดดเข้าไปกอด

 

ชาน : หาาาาาาาาาาาาาา

 

เเบค : ผมกำลังคิดหนักอยู่เลยว่าถ้ารูมเมจก็ยังจะคิดเเกล้งผมเหมือนคนอื่นๆ จะทำยังไง

 

ชาน : อ่อ ผมเองก็ได้ยินมาบ้างเเล้วเหมือนกัน เเต่นายเข้าใจผิดเเล้วละนั้นมันไม่ใช่การกลั่นเเกล้งเเต่เป็นการจู่โจมต่างห่าง //ยิ้ม

 

เเบค : หะ!!ห๊ะ!!? จะ!!จูโจมหรอ? หมายถึงอะไรกัน

 

ชาน : นายโดนลูกหลงของตำนานเข้าน่ะสิ เมื่อก่อนสมัยก่อนเขาเล่ากันว่ามีคนหน้าตาสวยคนนึงชอบปล่อยฟีโรโมนยั่วยวนออกมาอยู่ในโรงเรียนของเราไม่ว่านักเรียนคนไหนได้ใกล้ชิดต่างก็เคลิบเคลิ้มไปกับเสน่ห์ของคนๆนั้นหันหมดเพราะว่าทุกคนเลยเล่าลืมกัีนว่า คนที่หน้าสวยจะลามกมากๆเลยละ

 

เเบค : ห๊า!!~! ดะด้วยเหตุผลนั้นเลยทำให้รุ่นพี่กรู้กันเข้ามาหาผมงั้นหรอครับ

         ผมไม่ใช่คนลามกน๊ะครับอีกอย่าผมเป็นผู้ชายน๊ะ

 

ชาน : ที่นี่ก็เป็นโรงเรียนชายล้วนหนิมีผู้หญิงก็แปลกละ - -'

 

เเบค : รุ่นพี่ครับผมจะทำยังไงดีทั้งที่ผมไม่เคยเเม้กระทั้งจูบเเรกเเท้ๆ //น้ำตาคลอ

 

ชาน : //กอด ไม่เป็นไรหรอกผมจะดูเเลนายในฐานะรูมเมทเอง

 

เเบค : ขอบคุณครับ

 

ชาน : อืม!!! ถ้ายังไงผมจะช่วยนายจัดของเเล้วกัน

 

เเบค : เราโชคดีมากจริงๆที่ได้รุ่นพี่ชานยอลมาเป็นรูมเมท //กอด

 

ใกล้จะนอน

 

ชาน : นี่เเบค นายไม่ใส่เสื้อหน่อยหรอ #เดินออกมาจากห้องน้ำ

 

เเบค : พอดีมันอึดอัดน่ะ เวลานอนมันไม่ค่อยสบายตัว ถึงใส่ไปตอนนอนผมก็จะดึงมันออกอยู่ดี  อ่า!!!ที่นอนนุ่มจัง #ล้มตัวลงนอน

 

ชาน : งั้นหรอ #เช็ดผม

 

เเบค : #หลับ อือ ฟี้ฟี้ อ่าาาาา 

 

ชาน : #ใส่เสื้อผ้า ชั้นจะดูเเละนายในฐานะรูมเมทเอง ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เหอะ เเต่การที่คนเคยหลับได้ภายในเวลาสามวิอย่างเรานอนไม่ได้เเบบนี้ก็เพราะหมอนี้เเน่ๆๆ #เหงือตก ก่อนอื่นคงต้องจัดการกลิ่นตัวของเเบคฮยอนก่อนเเล้วมั้ง #ล้มตัวลงนอนข้างๆ 

 

เช้าวันต่อมา

เเบค : อรุณสวัสดิ์ครับ รุ่นพี่วันนี้สดชื่นจังเนอะ #ยิ้ม

 

ชาน : #กึ่งหลับกึ่งตื่น ผมนอนไม่หลับก็เพราะนายสิน่าาาา 

http://www.youtube.com/watch?v=yVLxRXoLaas