loving home วุ่นรักในหอพัก

บทนำ

 

วันนี้ก็ได้เวลาที่ผมต้องกลับไปอยู่ที่หอของโรงเรียนอีกแล้วเพราะเวลาที่ใกล้จะเปิดเทอมช่างเร็วซะเหลือเกินและกฎของโรงเรียนจะเข้าครอบงำผมกับเพื่อนๆซึ่งมันเป็นกฎที่โหดพอตัวแต่สำหรับผมแล้วมันก็แค่กฎธรรมดาๆที่ทุกโรงเรียนก็มี
แต่ว่านะผมลืมแนะนำตัวผมมีชื่อว่า โอ เซฮุน อายุ17ปีฝากตัวด้วยนะครับ

"ฮุนจัง"เสียงของแม่กำลังตะโกนเรียกผม
"ครับแม่"
"เพื่อนมาหาจ๊ะ"
"บอกให้พวกมันขึ้นมาเลยครับแม่"
ผมกำลังนั่งใจจดใจจ่อกับการเตรียมเสื้อผ้าใส่กระเป๋าซึ่งผมก็ไม่คิดว่าพวกเพื่อนผมมันจะมารับผมเร็วขนาดนี้
"ช้าจังว่ะไอฮุน"
"เออแป๊ปเดียวน่า!!"
"เออมึงรีบรึไงว่ะไค"ไอยองแจพูดพร้อมกับโยนกระเป๋ามันขึ้นไว้ที่เตียงของผม
"แม้งเข้าช้าเดี๋ยวก็โดนสารวัตรนักเรียนเค้าเช็คชื่อโดดทำไงว่ะ"
"มึงกลัวเหรอกับแค่เช็คชื่อเนี่ย"ยองแจ
"แต่แม้งเช็คที่หนึ่งแม้งเล่นเช็คว่าโดด10ครั้งเนี่ยน่ะกูไม่เอาด้วยหรอกนะ"
"เออเดี๋ยวใกล้เสร็จแล้วมึงรอกูอีกแป๊บเดียว"
ผมนั่งเลือกของที่จะใช้ยัดใส่กระเป๋าเป๋อย่างเร็วไอสารวัตรนั้นแม้งก็โหดเกิ้นกูเข้าช้านะไม่ได้โดดแต่แม้งเสือกเช็คโดด10ครั้งนี่ก็ไม่ไหวๆ

 

1
วันแรก.....

พวกผมเดินเข้าหอมาพร้อมกับสายตาหลายๆคู่ที่จ้องมองมาทางพวกผมสาเหตุที่มองกันนะหรอ??....เพราะผมหล่อไงถึงได้มองคนหล่อเป็นเงี่ยแหละเอาไงได้
"พวกนายอย่าพึ่ง"
"อะไร"ยองแจพูดด้วยน้ำเสียงที่รำคาญคนที่เรียก
"พวกนายเข้าช้า"
"ช้า.......แค่3นาทีเนี่ยนะ"
"ใช่...พวกนายถูกเช็คโดด"
แคว้ก!!! เสียงกระดาษเช็คโดดถูกฉีกออกด้วยฝีมือของผมเองแล้วจ้องคนที่ยืนเตี้ยอยู่ตรงหน้าผม สารวัตรถึงกับหน้าอึ้งไปเพราะการกระทำของผม
"นายโอ เซฮุน นายทำร้ายข้าวของของโรงเรียนนายต้องถูกทำโทษ"
"ฮึ!!"
ผมเดินเข้าไปใกล้ไอสารวัตรตัวเตี้ยก่อนที่จะดันให้ไอสารวัตรนั้นติดกับผนัง
"คุณสารวัตรนักเรียนครับได้โปรดให้โอกาสพวกผมเถอะนะนี่มันแค่ครั้งแรกเอง"
"ครั้งแรกบ้าอะไรของนายนี่มันจนจะนับไม่ถ้วนแล้ว"
"ผมหมายถึงครั้งแรกของวันนี้นะครับ"
"ไม่มีทางฉันจะแจ้งประธานนักเรียน"
แล้วไอสารวัตรนักเรียนตัวเตี๊ยนั้นมันก็วิ่งหนีจนลับตาพวกผมไป พวกผมเลยหัวเราะขำชอบอกชอบใจที่ทำให้สารวัตรนักเรียนหลายคนเกรงกลัวกับพวกผม
ผมเดินเข้ามาในห้องพักของผมที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของไอไคกับไอยองแจบางทีการเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้นี่ผมไม่ถนัดเลยนะมีแต่คนทำให้ตลอดแต่นี่อะไรมาอยู่หอแล้วต้องทำเองทุกอย่างเลย
ปั้ง!! ปั้ง!! ปั้ง!! 
เสียงคนกำลังทุบประตูห้องผมจนมันเกือบจะหลุดออกมาแล้วผมรีบหันควับเดินไปเปิดประตูทันทีแล้วคนที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าของผมก็คือ ประธานนักเรียนเสี่ยวลู่นั้นเอง
"อ้าว!! ประธานครับถึงกับเสด็จมาที่ห้องของกระผมเลยหรอเนี่ย"ผมพูดจากวนประสาทประธานนักเรียน
"ใช่ฉันมาที่ห้องนาย...เพื่อพานายไปทำโทษ"
"ทำอะไรว่ะ!!"ผมถึงกับหงุดหงิดทันทีเพราะไอประธานนี่มันชอบมีอิทธิพลกับผมตลอด
ตุ๊บ!! แกร๊ก!! เสียงผมที่ล้มลงมาอยู่บนเตียงกับเสียงกรประตูห้องผมที่ถูกล็อกด้วยมือของประธานลู่
"นี่หรอครับการทำโทษ"
"ใช่การทำโทษนายมันต้องทำอย่างงี้ไม่งั้นนายก็ไม่รู้จักเกรงกลัว"
"แล้วไม่คิดหรอครับว่าการที่คุณลู่หานทำกับผมอย่างนี้บ่อยๆผมจะไม่ชอบมัน"
"ฮึ....เพราะว่านายชอบมันไงล่ะฉันถึงทำ"
"อ้าว!!อะไรว่ะ"
ไอประธานนั้นลงมือกดผมลงบนเตียงทันทีซึ่งผมไม่ชอบกับการกระทำนี้ของไอประธานหน้าม่อคนนั้นเลยแม้แต่นิดแต่ผมก็ต้องฝืนทนเพราะผมทนสู้แรงของไอประธานนั้นไม่ไหวถึงมันจะเตี๊ยกว่าผมแต่แรงมันค่อนข้างเยอะกว่าผมไม่ใช่เคะน่ะที่จะมาทำกับผมอย่างนี้ 
ผมรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีจับลู่หานกดลงไปอยู่ข้างล่างแทนผมพร้อมกับยกยิ้มความเหนือกว่าในตอนนี้..................
ปั้ง!! ปั้ง!! ปั้ง!!
เสียงประตูห้องผมถูกทุบด้วยฝีมือของใครบางคนอีกครั้งไอประธานหน้าหวานถึงกับใช้แรงผละผมออกแล้วจัดการรูปทรงของตัวเองให้เข้าที่
"ฝากไว้ก่อนเฮอะ....เซฮุน"แล้วทิ้งประโยคสุดท้ายไว้กับผมพร้อมกับเดินไปเปิดประตูแล้วเดินออกไป
"เป็นอะไรรึเปล่าครับประธาน...ไอเซฮุนมันได้ทำอะไรประธานรึเปล่าครับ"ไอสารวัตรนักเรียนตัวเตี๊ยเดินเข้ามาพร้อมกับถามสารทุกข์สุขดิบลู่หานทันที
"เปล่านายนั้นไม่ได้ทำอะไรฉัน....ไปกันเถอะ"ปล้วทั้งสองคนก็เดินจากไป
"เฮ้ย!!ไอฮุนมึงทำอะไรไอประธานนักเรียนว่ะดูดิแม้งเดินออกมาอย่างน่าเสียอ่ะ"ไอยองแจ
"กูแค่สั่งสอนนิดหน่อยเอง"
"ฮ่าๆๆๆๆ สะใจว่ะ"
"เฮ้ยกูว่ามึงเก็บของก่อนเฮอะพุ่งนี้มึงเชื่อกูดิเดี๋ยวนักเรียนคนอื่นๆมันก็เอาไปเม้ากัน"
"กูก็ว่างั้นแหละ"
ผมรอบยิ้มออกมาหน่อยๆก่อนที่จะเดินไปจัดข้าวของเข้าที่แล้วไปเที่ยวต่อกันถึงจะออกไปไม่ได้แต่พวกผมก็ใช่วิธีหนีหรือลักรอบออกจากหอกันอยู่ดี...................
 

................โปรดติดตามตอตต่อไป....................

Honey