Love my teacher กำเเพงกั้นรัก

          ถ้าถามว่าฉันเริ่มรักเค้าเมื่อไหร่น่ะเหรอ ฉันไม่เคยรู้ เพราะรู้ตัวอีกทีฉันก็รักเค้าเข้าไปเเล้วทั้งใจ...ในใจก็เเอบหวังว่าเค้าจะรักฉันบ้างซักนิด เเต่มันเป็นไปไม่ได้หรอก คำตอบฉันก็รู้อยู่เเก่ใจ ฉันเป็นนักเรียนส่วนเค้าเป็นครู เเค่คิดมันก็ผิดเเล้ว ฉันไม่น่าที่จะปล่อยใจตัวเองให้เป็นเเบบนี้ จะได้ไม่ต้องมาเจ็บอยู่เเบบนี้ จะได้ไม่ต้องพยายามตัดใจเเบบนี้....
          

กริ๊งงงงงงงง
         เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ฉันรู้ว่ามันยากที่จะฝืนตัวเองให้ตื่นตั้งเเต่ไก่โห่หลังจากที่เคยชินกับการที่ได้ตื่นสายทุกวันในตอนปิดเทอม 
        "ห้าวววว~~ ง่วงจัง เปิดเทอมเเล้วสินะ" ฉันพึมพำกับตัวเอง ขณะที่กำลังบิดขี้เกียจ ที่จริงฉันชอบไปโรงเรียนนะ ได้เจอเพื่อน ได้เรียน เเต่ถ้าจะต้องตื่นเช้าขนาดนี้อ่ะนะ...=_= ทุกเช้าของการไปโรงเรียนมันช่างวุ่นวายจริง
        ฉันอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วนั่งรอเเม่ในรถ เเม่จะไปส่งฉันที่โรงเรียน เเล้วก็รับกลับเเบบนี้ทุกวัน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไข่ในหินที่ จนบางทีฉันก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน
         ตั้งเเต่เกิดมาจนบัดนี้ ฉันอายุ15 ฉันยังไม่เคยออกไปไหนโดยที่ไม่มีพ่อหรือเเม่ บางทีฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่โลกเเคบ ที่เดียวที่ฉันจะได้อยู่ห่างจากพ่อกับเเม่คือที่โรงเรียน ไม่สิ! ต้องบอกว่าในห้องเรียน เพราะเเม่ของฉันทำงานเป็นครูสอนเด็กประถม ตึกประถมกับตึกมัธยมที่ฉันเรียนอยู่ไม่ไกลกันมาก เวลาพักเที่ยงหรือเวลาที่ฉันต้องเดินไปเรียนก็มักจะเจอเเม่บ่อยๆ
         ชีวิตฉันเเทบจะไม่ได้พบปะกับผู้ชายเลย โรงเรียนฉันเป็นโรงเรียนหญิงล้วนน่ะ ไม่เเปลกหรอกที่ฉันจะไม่เคยรักใครเลย บางทีเวลาเพื่อนมาเล่าถึงคนที่ตัวเองเเอบชอบให้ฟัง ได้ฟังเเล้วฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะ จริงๆความรักมันเป็นยังไงกัน? เเต่ช่างเหอะ ฉันยังไม่อยากคิดตอนนี้
         "รุ้ง เป็นไง ดีใจมั้ยจะได้เจอเพื่อนเเล้ว เห็นบ่นว่าคิดถึง" เสียงของเเม่ดังขึ้นมาพร้อมับเสียงเปิดประตูรถ
         "ค่ะ" ฉันตอบสั้นๆ
         "เเล้วนี่ได้นัดเจอเพื่อนที่ไหนรึเปล่า"
         "หนูนัดป่านกับมินไปเจอกันที่โรงอาหารน่ะค่ะ" ป่านกับมีน สองคนนี้เพื่อนสนิทฉันเองเเหละ เราคบกันมาตั้งเเต่ม.1 เป็นเพื่อนที่ฉันรักที่สุดเลย >< 
         เเม่ไม่ได้ถามอะไรฉันอีกตลอดทาง ฉันนั้งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง นึกถึงสิ่งที่จะเกิดในวันนี้ ฉันจะได้เจอเพื่อนเเล้ว>< โชคดีมาที่เราทั้งสามคนได้อยู่ห้องเดียวกกันมาโดยตลอด เอาให้เบื่อตายกันไปข้างนึงเลย><

-โรงเรียน-
         ฉันรีบเดินตรงไปที่โรงอาหาร ไม่นานก็เจอเพื่อนที่รัก
         "รุ้ง!!!" เสียงป่านเรียกฉันดังลั่น ยัยนี่ไม่เคยอายใครเลยจริงๆ= ='
         "คิดถึงว่ะ~" ฉันบอกกับทั้งสองคน เเล้วเราก็กอดกัน>< คิดถึงจังงง
         อย่างที่บอกเเหละว่าพ่อกับเเม่เป็นห่วงฉันมากกก เเละเวลาปิดเทอมส่วนใหญ่ฉันก็อยู่เเต่ที่บ้าน ไม่ได้ไปเจอเพื่อนๆเหมือนกับคนอื่นๆเค้าหรอก
          เราทั้งสามคนพากันเดินไปห้องเรียน วันนี้คงมีเรื่องคุยกันยาวเเน่ๆ^^
โครมมม!!!!
          เสียงเเฟ้มเอกสารกองใหญ่หล่นลงมาจากบันไดด้านบน ขณะที่พวกเรากำลังเดินขึ้นบันได 
          "โอ๊ย!!! ไรวะเนี่ย" ป่านพูดเสียงดัง กองเเฟ้มนั้นหล่นลงมาใส่ขาป่านเเบบเต็มๆ ไม่นานผู้หญิงเจ้าของเเฟ้มก็รีบวิ่งลงบันไดมา
          "ขอโทษ เธอเป็นไรมั้ย" เธอพูด
          "ไม่เป็นไรค่ะ" ป่านตอบเเบบอารมณ์เสีย เเล้วลูบขาตัวเอง "เจ็บว่ะ"
          "ครูขอโทษ" เธอคนนั้นเอ่ยขึ้น เป็นครูหรอเนี่ย! "พอดีครูรีบไปหน่อย" 
          ฉันกับมีนมองหน้ากัน เเล้วเราก็ช่วยครูเก็บเเฟ้มขณะที่ป่านยืนมองอยู่เฉยๆ ครูกล่าวขอบคุณเเล้วเดินลงบันไดไปอย่างรีบร้อน 
          จะว่าไปครูเค้าก็หน้าตาดีนะ ดวงตากลมโต จมูกเล็กๆ ปากบางๆ น่าจะอายุไม่เกิน25  เเต่เเต่งตัวเชยไปหน่อย เเล้วก็ดูท่าทางเก้ๆกังๆ สงสัยคงจะเป็นครูใหม่
          "ขออย่าให้ครูคนนี้สอนเราเล้ยยย" ป่านพูดขึ้นมา
          "ไม่เป็นไรหรอกน่า มันเป็นอุบัติเหตุอ่ะเเก อย่าไปโกรธครูเค้าเหอะ" มีนพูด เธอคนนี้มักจะเป็นเเผนกไกล่เกลี่ยตลอดเวลาที่มีเรื่อง ส่วนป่านนี่ก็อารมณ์ร้อนที่หนึ่ง เเต่พอกลุ่มเรามารวมกันอย่างงี้ก็ไปกันได้เนอะ^^
-ในห้องเรียน-
         ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงนักเรียนคุยกัน  ซึ่งฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น เสียงดังขึ้นเรื่อยๆราวกับตลาด== จนกระทั่งมีเสียงปิดประตูดังลั่นขึ้นมา ทุกคนในห้องเงียบกริบ
         "ครูคนนี้!!0-0" ป่านพูดขึ้นมา
         ฉันรีบหันหน้าไปมอง ครูคนที่ทำเเฟ้มตก0-0! 
         "สวัสดีค่ะนักเรียน ครูชื่อครูพลอยนะคะ เป็นครูประจำชั้นคนใหม่ของปีการศึกษานี้^^" ครูยิ้มให้ เเล้วกวาดสายตามองนักเรียนในห้อง "เดี๋ยวครูจะให้นักเรียนลุกขึ้นเเนะนำตัวทีละคนนะคะ"
         "0-0!" ป่าน
         "-3-" ฉัน
         "= =" มีน

      เมื่อครูสวยน่ารักอย่างครูพลอย สาวอายุ 24 เพิ่งเรียนนจบหมาดๆ มาเป็นครูประจำชั้นอย่างนี้ ก็ต้องมีนักเรียนมาเเอบชอบบ้างเเหละ เเล้วก็คงมีนร.เกลียดไม่ใช่น้อย หนึ่งในนั้นคือป่าน เด็กหญิงอารมณ์ร้อนที่ไม่ชอบครูซักเท่าไหร่ ก็มีรุ้งนี่เเหละที่ต้องคอยเเก้เรื่องวุ่นๆให้ เรื่อจะเป็นยังไงต่อติดตามด้วยนะคะ^^