180 days of Pumice

             Win part
ยัยบ้านั่น ไร้สาระที่สุด ผู้หญิงอะไรโตจนป่านนี้แล้วแต่ทำตัวเหมือนเด็ก เจอแต่ละทีก็ปวดหัว เห็นยัยนี่แล้วชีวิตมันอยู่ยากขึ้นทุกวัน แต่...อย่างน้อยยัยนี่ก็ทำอาหารอร่อยนะ อย่างน้อยก็ทำให้หัวเราะบ่อยขึ้นนะ  อย่างน้อยก็ทำให้ไม่เหงา อย่างน้อยก็ทำให้ผมกลับบ้านเร็ว อย่างน้อยห้องผมก็สะอาด อย่างน้อย...ผมไม่ได้ชอบยัยเด็กนี่หรอกนะ อย่าเพิ่งคิดไปไกล
             Pumice part
เจ้าประคุณณ ฉันคิดว่าหลังจากที่เราแยกกันตอนฉันสิบขวบแล้วเขาสิบหกขวบ เราจะขาดกันแล้วเสียอีก แต่แล้วแม่ของฉันก็ส่งฉันไปอยู่กับพี่วินสุดหล่อของฉันที่เกลียดฉันเข้าไส้ เขาชอบหาว่าฉันเด็ก ไร้สาระ งี่เง่า ขี้น้อยใจ สารพัดจนฉันนี่แทบไม่เหลือข้อดี แต่ว่านะ ฉันรับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนที่เขามีให้(หรอ) ช่างเถอะน่า เอาเป็นว่าถ้าเขายังไม่ส่งฉันกลับ ฉันจะทำทุกทางเพื่อให้เขาชอบฉันนนนน