The rancour ตามล่าหารักที่หายไป

บทนำ

“งั้นแค่นี้ก็นะพี่วิช >< เค้าไปกินข้าวละ”

[โด่ววว เค้ายังคุยกับตัวเองไม่ถึง 10 นาทีเลยน๊า จะไปแล้วอ่อ T^T]

                …ใช้สาย 1:58:43 …

                เอ่อ…ถ้าสายตาฉันไม่สั้นหรือตาฉันไม่บอด นี่มันจะ 2 ชั่วโมงแล้วไม่ใช่รึไง =_=’’

“บ้าสิ นี่มันจะ 2 ชั่วโมงแล้วนะ -.- นาฬิกาที่นั่น 1 ชั่วโมงมี 900 นาทีรึไง”

[งะ =3= ก็อยากคุยด้วยนี่นา]

“เค้าหิวข้าว =3=”

[ไม่ต้องกิน]

“ต่อยกันปะ J จะได้จบ”

[ฮ่าๆๆๆ โอเคๆ ไม่ต้องรีบกินนะ เค้ารออยู่ >3<]

“โอเค อีก 5 ชั่วโมงเดี๋ยวโทรไปใหม่”

[เว่อ! ไปกินข้าวที่อิรักรึไง]

“ฮ่าๆ >< แค่นี้นะคะที่รัก คิดถึงนะ”

[เค้าคิดถึงกว่าอีก]

                ตื้ด…ฉันละหูจะโทรศัพท์แล้วแอบยิ้มเบาๆ >< มีแฟนน่ารักนี่มันดีจังเลยนะ ถึงจะคุยโทรศัพท์จนหูบาน หรือโทรศัพท์ระเบิดคารูหู มันก็มีความสุข ใช่…มันมีความสุขจริง

                …แต่มันก็เป็นแค่เรื่องของเมื่อ 1 เดือนที่แล้ว…

                ตอนนี้เขาหายไปไหนก็ไม่รู้ เบอร์โทรศัพท์ก็เปลี่ยน Facebookก็ปิดหนี T__T นี่ถ้าฉันโดนโจ๊ะโจ๊ะ ฉันคงกลายเป็นดาวฮอร์โมนไปแล้วสินะ มันติดตรงที่ว่า …เรายังไม่เคยเจอกัน L ฉันรู้แค่ว่า เขาเรียน คณะนิติศาสตร์ ที่ม.ธรรมศาสตร์ ฉันรู้แค่นั้นจริงๆ T_T ฉันพยายามเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเพื่อเขา ฉันทำทุกอย่างเพื่อเขา แต่เขาเป็นคนใจร้อน ต้นเหตุที่เขาหายไปคือ เขาเข้า Facebook ฉัน แล้วไปเห็นที่ฉันคุยกับเพื่อน พี่สาวฉันเกิดเหตุการณ์แนวเดียวกันกับ ดาวฮอร์โมน คือไม่ต้องเล่าก็คงรู้กันสินะ T^T แล้วเขาก็คิดว่าฉันอะโดนโจ๊ะโจ๊ะ!!! เขาก็เลยหายไปเลย โดยไม่บอกฉันสักคำ!! หายไปโดยที่ฉันกับเขายังรู้สึกดีต่อกัน T__T ฉันอยากเจอเขา อยากอธิบายให้เขารู้ อยากเจอเขาจริงๆ

“นี่…มิ้งค์ เหม่ออะไรของเธอหน่ะ”

“อะ…อ้าว เต้ย มาตอนไหนเนี่ย”

“ยืนมองเธอเหม่อได้เกือบ 4 ชั่วโมงแล้ว J”

“เว่อละ >< แล้วมาทำอะไรแถวนี้เนี่ย ?”

“เธอต่างหาก มาทำอะไรที่นี่ อยากเรียนนิติเหรอ”

“อ่า… J คงงั้นแหล่ะ”

                อ๋อ จริงสิ ลืมแนะนำตัวเองไปเลย ฉันชื่อ มิ้งค์ ตอนนี้ก็อยู่ ม.6 แล้วค่ะ T^T แก่ที่สุดในโรงเรียน (ยกเว้นครูผู้ชราภาพทุกท่าน =_=;) อีกไม่กี่เดือนก็จะ admission แล้วด้วย ยังไม่พร้อมเท่าไหร่เลย U.U;; ตอนนี้ฉันมาสถิต ณ หอสมุดประจำจังหวัด และตรงหน้าฉันก็คือรวมหนังสือที่เกี่ยวกับคณะนิติศาสตร์ ฮ่าๆๆๆ ฉันไปหอบมาจากทั่วทุกซอกหลืบห้องสมุดเลย เอาเข้าจริงก็อ่านไม่ถึง 10 หน้าด้วยซ้ำ T^T โอ้ ชีวิตฉัน YY

“ฮ่าๆๆ เอาหนังสือมาเยอะขนาดนี้ จะเอาไปสร้างบ้านหรือไง”

“=3= สร้างให้นายอยู่ไง”

“*0* ได้เหรอ ดีจัง ขอบคุณนะ”

“กวนตี… แอ้กกกก เจ็บนะ TOT” อยู่ดีๆ เขาก็เอาหนังสือมาฟาดหัวฉัน กะโหลกแทบแตก T^T ใจร้าย

“เอ้านี่ เล่มนี้ ดีนะ J”

            …10 ลีลามัดใจแฟน…

                =___________________=;;;;;

“หนะ…หนังสืออะไรของนายฟะ ไอ้บ้า =[]=;;; ไปเอามาจากไหน เอาไปเก็บเลยนะ!!!”

“ฮ่าๆๆๆ ก็เห็นช่วงนี้เธอเศร้าๆ นี่นา >< นึกว่าลีลาไม่โดนใจแฟน :p”

“=[]= กรี้ดดด ฉันยังไม่เคยร่วมเตียงกับใครย่ะ”

“J ดูก็รู้ หน้าอย่างเธอหน่ะ… อ๊ากกกกกกกก เจ็บนะโว้ยยยย” เขาร้องลั่นทันทีที่หนังสือเปรตนั่นลอยไปอยู่บนหัวตัวเอง = =/// หนังสือบ้าอะไรเนี่ย มาอยู่ในหอสมุดของจังหวัดได้ไง =[]=’ หรือว่าบรรณารักษ์จะเก็บไว้อ่านเอง ไม่นะ T^T’ (คิดเองเออเอง)

“นี่ เต้ย -0- ฉันอยากเข้านิติศาสตร์จริงๆ นะ”

“หืม ก็ดีนี่ J”

“อยากเข้าจริงๆ นะเต้ยยยย T^T”

“ก็ดีไง อ่านหนังสือไปสิ = =”

“อยากเข้าง่า แง้ๆๆๆ T___T”

“เธอต้องการอะไรจากฉันวะ =_=’ หะ”

“T^T”

“อะไรของเธอวะ -*- บ้าจริง ฉันไปหาหนังสือวิศวกรรมโยธาละ เซ็งเธอจริงๆ นึกอยากจะคลั่งก็คลั่ง”

“=3= ไปไหนก็ไปเลย”

“ฮ่าๆๆๆ รอนี่นะ”

                แปะ…แปะ…

                น้ำตาฉันไหลลงมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ฉันคิดถึงเขา คิดถึง T___T ฉันอยากเจอเขา อยากเจอพี่วิช ฉันคิดถึงเขาจริงๆ ฉันอยากเข้าคณะนิติศาสตร์เพราะอยากเจอเขา ต่อให้มันยากสักแค่ไหน ฉันต้องทำให้ได้ !!!