เรื่องของผม ผมที่เป็นนศพ.แมวๆคนนึง

เป็นบทความที่เขียนตามอารมณ์ ตามความรู้สึก ที่บางทีอาจไม่ถูกหลักวิชาการ
เรื่องราวจากผม นักศึกษาแพทย์ที่ชอบนอนเป็นชีวิตจิตใจ : )

อันนี้ยังเป็นแค่การเริ่มต้นนะฮะ

(ขอโทษด้วย ผมติดพูดคำว่า’ฮะ’มากกว่าคำว่า’ครับ’) เผื่อบางคนขัดใจ

แนะนำตัวผมเองก่อนสักนิด ผมเป็นนักศึกษาแพทย์มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเมืองหลวง

ที่อยากมีเรื่องราวของตัวเอง ก็เพราะวันนึงอยากเก็บเอาไว้อ่าน
หรือเผื่อมีน้องคนไหนอยากเสพเรื่องราวของพี่ :x

.....เพราะเวลาที่ผมทำอะไรแบบที่มันตั้งหน้าตั้งตาทำมากๆ จนบางทีลืมคิดไปว่าในเวลานั้นเราได้อะไรบ้าง ทั้งๆที่ระหว่างทางอาจมีเรื่องราวเยอะแยะมากมายกว่าจุดหมายปลายทางซะอีก และผมเองก็อยากมีความรู้สึกในช่วงเวลาที่ผมกำลังมุ่งมั่นทำอะไรสักอย่าง แล้วก็เก็บความรู้สึกนั้นไว้ จะได้คิดถึงเวลาที่เราทำมันสำเร็จ
 

             ย้อนกลับไปตอนที่ประกาศผลสอบว่าติดแพทย์นี่ผมดีใจมาก มันเป็นความรู้สึกที่มีความสุขที่สุด หลังจากนั้นก็มีพี่มาบอกว่า ‘อยากให้จำความรู้สึกนี้ไว้ วันไหนที่เหนื่อยมาก รู้สึกไม่ไหว ก็ให้กลับมานึกถึงความรู้สึกนี้’ คือตอนนั้นผมก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่พี่เค้าพูดให้ผมฟังหรอกฮะ แต่วันนี้ผมรู้สึกว่าความรู้สึกตอนนั้นกับตอนนี้มันช่างต่างกันมากเลย ถ้าพูดจริงๆประมาณว่าตอนนั้นเหมือนโลกนี้สวยงาม สอบติดแพทย์นะเว้ย แต่ตอนนี้มันล้ามากเลยฮะ ยิ่งช่วงท้ายๆเทอมนี่ ฝันข้ามช็อตไปถึงปิดเทอมอย่างเดียวเลย แต่อีกไม่นานปิดเทอมก็จะหายไปจากชีวิตโฮฮฮ....

                  
            เข้าเรื่อง ผมไม่ได้จะมาแนะแนว หรือว่าจะมาชักจูงเด็กคนไหน แต่อยากมีบทความที่เป็นเรื่องเป็นราวของตัวเอง(เหมือนจะพูดไปแล้ว) เรื่องที่จะเล่าก็เป็นเรื่องที่เคยผ่านๆมา ทั้งที่ทำให้รู้สึกดีหรือรู้สึกไม่ดี ทั้งที่เกี่ยวกับเรื่องเรียน เรื่องเที่ยว เรื่องใช้ชีวิต เรื่องเล่นๆ อะไรก็แล้วแต่ แต่ตอนนี้จะเล่าต่อรึป่าว ยังไม่แน่ใจเลย จะเริ่มด้วยเรื่องอะไรดี เดี๋ยวค่อยดูไปตามอารมณ์ละกัน



 

: )