Memories of love ความทรงจำในลมหายใจ - นิยาย Memories of love ความทรงจำในลมหายใจ : Dek-D.com - Writer
×

    Memories of love ความทรงจำในลมหายใจ

    เคยไหม ที่คุณรักใครสักคนเกินกว่าพี่ชาย ทั้งทั้งที่เค้ารักคุณเพียงแค่น้องคนหนึ่ง แล้วคุณจะทำยังไง? คุณจะบอกเค้าให้รับรู้ถึงความรู้สึกของคุณ หรือ เก็บเอาไว้ในใจ...มาติดตามกันไปพร้อมๆกันนะค่ะ

    ผู้เข้าชมรวม

    127

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    127

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  7 พ.ค. 55 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     ตอนที่1 จุดเริ่มต้น The first memories

    คนทุกคน ย่อมเคยมีความรัก อยู่ที่ว่าคุณรักเค้าแบบไหน คนรัก พี่น้อง เพื่อน แต่สำหรับผม ผมรักคนคนนึงรักหมดหัวใจ แต่...เค้ากลับมองผมเป็นเพียง น้องชายที่แสนดี เท่านั้น จะให้ผมทำยังไงในเมื่อใจของผมรักเค้าเกินกว่านั้น ถ้าผมบอกว่าผมรักพี่เกินกว่าพี่ชาย พี่จะยังคุยกับผมไหมครับพี่ จงฮยอน....

    ตอนที่1 จุดเริ่มต้น The first memories

    แทมิน!!!!! แทมิน!!!!!! เสียงปวดโสตประสาทดังตั้งแต่ผมย่างกลายเข้ามาในโรงเรียน ผมเลยถามเพื่อนตัวดีของผม อะไรของแก ไอคีย์ แหกปากแต่เช้า ขี้ไม่ออกหรอเมื่อเช้า - -; ไม่ใช่เว้ย ฉันจะถามแกว่า แกไปดูบอร์ดแล้วยัง บอร์ดอะไรของแก ไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเรย   เอ้า ก็บอร์ดที่ประกาศห้องไง ไป รีบๆๆเข้าเดี๋ยวคนเยอะ ปีนี้แกจะได้อยู่ห้องเดียวกับฉันไหมหนา  เพื่อนตัวดีของผมไอคีย์ก็ลากผมแวกฝูงชนอันมากมายหลายล้านชีวิต (เว่อร์ - -) เพื่อไปดูประกาศห้อง และแล้วผมก็อยู่ห้องเดียวกับมันอีกตามเคย เอาง่ายๆ ผมกับไอคีย์เรียนห้องเดียวกันตั้งแต่ ม.ต้น จน ม.ปลาย และอีกหนอคือ ไอมินโฮ เราสามคนเป็นเพื่อนสุดซี้ ซี้มาก ซี้จนผมชักจะเบื่อหน้าพวกมัน - -  วิชาแรกวันนี้เรียนอะไรว่ะ ไอคีย์ถามขึ้น   คณิตศาสตร์ที่แสนน่านอน และนั้นเสียงไอมินโฮ   กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    เห้ยตรงนั้นเค้ามีอะไรกันว่ะ  คีย์ถามขึ้น ไม่รู้ว่ะ แต่ทำไมมีแต่คนไปมุงล่ะเนี่ย แถมเอาแต่กรี๊ดๆๆๆ เห้ยแทมินไปดูกันไหมว่ะ มินโฮชวน ไม่ว่ะ ก็คงกรี๊ดพวกหนุ่มฮอตล่ะมั้ง ขี้เกียจ ขึ้น้องดีกว่า  แร้วผมก็เดินขึ้นตึกเรียนไป โดยที่ไม่สนใจเสียงที่ยังคงกรี๊ดกันกระหึ่มกับการกลับมาของ อนยู และ จงฮยอน ซึ่งทั้งคู่ได้ทุนไปเรียนต่อที่อเมริกาจนครบ3ปี  ก่อนจะกลับมาศึกษาต่อมัธยมปลายที่โซล

    แทมิน นั้น แทมินใช่ไหม จำพี่ได้หรือเปล่า ^______^  ผมหันหลังกลับมา และสิ่งที่ทำให้ผมตกใจที่สุดคือ พี่จงฮยอน!!!!!!!! พี่กลับมาแร้วหรอฮ่ะ  ^____________^   ใช่พี่กลับมาแร้ว ไม่เจอกันนานเท่าไหร่แร้วเนี่ย  พี่จงฮยอนถามพร้อมกับรอยยิ้มที่ยังอบอุ่นเหมือนเดิม ก็ตั้งแต่ผมเล่นดนตรี จนพี่เรียนจบไป เราก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย โลกเรามันกลมจังนะฮ่ะ ที่เราได้กลับมาเจอกัน ผมตอบพี่จงฮยอนกลับไป   ใช่ เราไม่ได้เจอกันนานมากเรยนะ น้องชายสุดที่รัก ของพี่ ^^   ใช่คับ เราไม่เจอกันนานมากจิงๆ งั้นผมขอตัวไปเรียนนะฮ่ะ ค่อยมาคุยด้วยใหม่   เอาเรย ตามสบาย เออ....เดี๋ยว แทมิน   คับ  เที่ยงนี้ ไปกินข้าวกับพี่นะ เราเรียนห้องไหน?   ม.4 ห้อง A คับ  โอเค แร้วเที่ยงนี้เจอกัน  คับพี่ ^^ ผมยิ้มให้พี่เค้า ก่อนเราจะแยกย้ายกันไปเรียน เห้ย ไอแทมิน แกรู้จักรุ่นพี่เค้าด้วยหรอ  มินโฮ ถาม... อืม ใช่ รู้จักกัน    ตั้งแต่ตอนไหนว่ะ? นี่คือเสียงของไอคีย์ ตั้งแต่สมัยเล่นดนตรีด้วยกัน ตอนประถม ^^  ฮ่ะ!!!!! กล้วยทอด ตอนประถม (มันสองคนประสานเสียงกัน แสบหูชะมัด - -) แร้วแกจะตะโกนหาพระแสงอะไร ก็เออดิ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า ไปๆๆ เข้าห้องได้แร้ว เดี๋ยวจะสาย  ผมตัดบทสนทนาทั้งหมด ก่อนเดินเข้าห้องเรียน...  

     (โปรดติตามตอนต่อไป....)
    สวัสดีค่ะ เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายและฟิคมาก เลยมาลองมานั่งแต่งเองเป็นเรื่องแรกเลย 555+ อยากให้ทุกคนติชมผลงานครั้งนี้ด้วยนะค่ะ ฝากผลงานด้วยแล้วกันนะ ^^

     

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น