ปากดีนัก ! เดี๋ยวก็ตกหลุมรักหรอก ตอนที่3 - นิยาย ปากดีนัก ! เดี๋ยวก็ตกหลุมรักหรอก ตอนที่3 : Dek-D.com - Writer
×

    ปากดีนัก ! เดี๋ยวก็ตกหลุมรักหรอก ตอนที่3

    ผู้เข้าชมรวม

    59

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    59

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 เม.ย. 55 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    มา ถึงตอนที่3กันเเล้วนะคะ ช่วยกันติเตียนด้วยนะ อยากมีกำลังใจอ่ะค่ะ ^O^ ขอบคุนเพื่อนๆทุกคนที่อ่านนิยายของน้ำส้มนะคะ เป็นปลื้มจนน้ำตาไหล T^T

     


     


         ฉันกับซีทรูเดินไปที่หน้าโรงเรียนเพื่อจะกลับไปหาที่นอนอันเเสนสบายเเละแอร์ เย็นฉ่ำ เตียงนอนนน น ~ >O<  โอ๊ย!  เจ็บ! โดนหัวอีกแล้วหรอเนี่ย มันซวยอะไรของฉันเนี่ย ย ยย ย! สีหน้าของฉันตอนนี้บอกบุญไม่รับอย่างเเรง เพราะแันดันเดินไปชนเข้ากับแผนหลังของคนที่ฉันไม่เคยรู้จักเเละไม่รู้ว่าหมอ นี่เป็นใคร มาจากไหน เกิดที่ไหน (มากไปเเล้วเฟ้ย - -)


         “ขอโทษค่ะ" เขาคนนั้นค่อยๆหันหน้ามาช้าๆ ว้าว ว ว!! o.O เทพบุตรส่งมาเกิด มีเเม่เป็นนางฟ้า พ่อเป็นเทวดาเเหงๆ คนอะไรจะหล่อได้ขนาดนี้เนี่ย >.< ตีหน้าสวยเข้าไว้ ^^


         “ขอโทษคับ”


         “ฉันมากกว่าที่ผิดอ่ะ  นายไม่ผิดหรอกนะ” กระเเดะหน่อยนึงเพื่อความงามที่เหมาะกับหน้าตาของฉัน


         “มันเป็นมารยาทนะ เพราะฉันเป็นผู้ชาย ”


         อีตานี่มันเป็นใคเนี่ย บังอาจมากเลยนะที่มาพูดกับฉันแบบนี้ มันขายหนานะเฟ้ย! ดีนะที่ตอนนี้เด็กในโรงเรียนเริ่มบางตาลงไปมั้งเเล้ว ไม่งั้นนายตายเเน่ ขอหาทำให้ฉันหน้่าเเตกอ่ะ


         "ฉันรู้ว่ามันเป็นมารยาทนะ เเต่นายก็ควรจะพูดมาจากใจจริงมั้งอยู่เเล้วใช่มั้ย ?" 


         "ไม่สักนิด"


         กรี๊ดดดดด  ด ด   ด ดด !! นายมันบ้าแท้เหลา


         "ส้มแป้นกลับหอเถอะ ฉันเพลียมากเลยตอนนี้ "  น้ำเสียงของซีทรูดูเบื่อโลกมากๆ


         "หึ ซีทรูเธอกับไปก่อนเลยนะ ฉันจะต้องเครียร์กับนายนี่ให้รู้เรื่องก่อน "ฉันเกิดอาการหัวฟัดหัวเหวียงอย่างรุนเเรงขนาดที่คิงคองยังยอมเเพ้เลยอ่ะ 


         "งั้นฉันกลับก่อนนะ เเล้วจะทำข้าวให้กินนะ อย่าทะเลาะกับเค้านะซีทรู "  สีหน้าของซีทรูเหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมาให้รุ้เเล้วรู้รอด


         "อย่าทำหน้าแบบนั้นสิสาวน้อย ไม่น่ารักเอาสะเลยนะ"


         "อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันนะเ้ว้ย !"


         หนอยเเน่ะ ! บังอาจมากนะที่มายุ่งกับเพื่อนของฉัน เพื่อนของฉันยังไร้เดียงสาอยู่เลยอ่ะ ไม่ค่อยจะทันคนสักเท่าไรหรอก 


         "ใครยุ่งกับเพื่อนเธอ สาวน้อยคนนั้นคบเธอเป็นเพื่อนด้วยหรอเนี่ย ? "


         "นาย! ไอบ้า ฉันก็ต้องมีเพื่อนสิเว้ย สาวน้อยที่นายเรียกนะชื่อ'ซีทรู'เข้าใจไว้สะด้วยนะ"


         "ฉันไม่อยากคุยกับเธอเเล้ว เธอไปให้พ้นๆฉันดีกว่านะ ยัย?"


         "ฉันชื่อส้มแป้นขอย่ำเลยนะว่า ส้ม-แป้น "


         "โอเค ยัยส้มเช้ง"


         "นายอย่ามาเรียกชื่อที่พ่อเเม่ของฉันตั้งให้ว่าส้มเช้งนะ !! -O- "


         "โอเคๆ ไปละนะ สาวน้อยส้มเช้ง จุ๊บๆ ^3^ " ทำหน้าได้กวนประสาทมาก


         "ขออย่าให้ฉันได้เจอนายอีกเลย เพี้ยง ! (-/|-)"


         ฉันได้เเต่ยกมือขึ้นบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวงให้สิ่งที่ฉันขอ เป็นจริงดั่งที่ฉันขอด้วยเถอะเพราะสิ่งที่ฉันสามารถพึ่งพาได้ตอนนี้ก็คือ สิ่งที่ฉันเคารพก็เท่านั้นเอง


         "มากไปมั้ยเทอ!! "


         "ไม่มากไปหรอกนะ สำหรับคนเเบบนายนะ  หึ  หวังว่านายกับฉันคงไม่ได้เจอกันอีกสินะ ? "


         "เเล้วเธอว่าำไงล่ะ ? ^O^ "


         นายมันบ้าไปเเล้ว ว่าเเต่หมอนี้ชื่ออะไรนะ ฉันยังไม่รู้จักเค้าเลยนิ เเต่ถ้าจะไปถามชื่อเดี่ยวเค้าก็หาว่าฉันชอบเค้าพอดี ไม่ถามดีกว่า ชิ่งวิ่งหนีไปเลย ฟิ้ว~    ฉันวิ่งมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยุ่ที่หน้าหอของที่แันพักอาสัยอยู่ ฉันใช้เวลาเดินขึ้นหอพักไปนานพอสมควรเพราะฉันอยู่ชั้นที่3 ห้อง 302 ไอบ้าเห็บหมานั้นทำให้ฉันขาอ่อนไปหมดเพราะฉันต้องวิ่งหนีคำกวนประสาทของ เ้ค้า


         ออดดดดด~ ออดๆๆๆๆๆ  =[]= ยัยซีทรุทำอะไรอยู่นะมาเปิดประตูห้องช้าจริงๆ เลย


         "มาเเล้วค่ะ" เสียงใสๆของซีทรุทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นมาก ฉันเป็นคนขี้หงุดหงิดบ่อยนะ เลยอยู่กับคนใจเย็นแบบซีทรูได้


         "ทำไมเปิดช้าจังอ่ะ ทำไรอยู่หรอ?"


         "โทษทีนะ ฉันเข้าห้องน้ำอยู่นะ เธอกลับบ้านช้าจังเลยนะ"


         "มีปันหานิดหน่อยนะ ชั่งเหอะ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"


         "เเล้วมากินข้าวพร้อมกันนะ"


         เวลาผ่านไปสิบห้านาที


         ก๊อกๆๆๆๆๆ


         เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ฉันตกใจสะดุ้งพร้อมกับหันไปมองที่มาของเสียงเคาะที่ดังพอที่จะถล่มตึกใบหยกได้ทั้งตึก


         "ส้มแป้นเธอเป็นอะไรรึเปล่ามันนานมากเลยนะ ส้มแป้นนน !"


         "ฉันไม่ได้เป็นอะไร เเค่เพลอหลับไปนะ น้ำในอ่างที่เธอเตรียมให้มันทำให้ฉันง่วงไปนิดนะ" เเค่นนิดเดียวเท่านั้น >< อิอิ


         "รีบๆหน่อยสิ ฉันหิวเเล้วนะ T^T" เสียงของซีทรูทำให้ฉันรู้ทันทีเลยว่าเธอกำลังหิวจัด


         "ฉันรู้เเล้ว รออีกห้านาทีเท่านั้นนะ แปปเดียว"


         "ฉันรอที่โต๊ะนะ "


         เเต่งตัวๆ รีบๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าท้องน้อยๆที่เเสนน่ารักของฉันกำลังร้องว่า 'หิวๆ ๆ ๆ ๆ ๆ' แันรีบๆเเต่งตัวอย่างลวกๆเพื่อที่จะรีบไปกินอาหารที่ซีทรูทำให้กิน


         "มาเเ้ล้วๆ โอ้ว~ ว้าว ว ว ~ น่ากินทั้งนั้นเลยนะเนี่ย ฝีมือไม่ตกเลยนะ"


         "กินข้าวก่อนเถอะ ฉันหิวเเล้ว ทีหลังอย่าเพลอหลับในห้องน้ำอีกนะ เดี๋ยวก็อืดกันพอดี ฮ่าๆๆๆๆ"


         "น้อยๆหน่อยซีทรู"


         ~ จะมีเพียงเธอ รักเพียงเเต่เธอ โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใย ใจฉันห้เธอมันเป็นของเธอรู้มั้ย ทุกคำมันกลั่นออกมาจากหัวใจ........~ 


         "ใครโทรมาหรอ? "


         "ไม่รู้ดิ เดี๋ยวมานะ ^^"


         ใครโทรมานะฉันไม่เคยให้เบอร์โทรกับใครนิฉันเพิ่งเปลี่ยนเบอร์ใหม่ด้วยนะ มีเเต่เเม่กับพ่อเเล้วก็ซีทรูเท่านั้นเเหละที่มีเบอร์โทรของฉัน


       อ่ นเเล้วช่วยคอมเม้นท์กันด้วยเนอะ  ขอบคุนจากใจดวงน้อยๆของน้ำส้มนะเค๊อะ >___<


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น