แค่พูดว่า"รัก"ก็หวานไปถึงหัวใจแล้ว R27

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

หุหุ นี่เป็นเรื่องที่ 2 (แต่เรื่องแรกยังไม่จบเลย)

แต่เป็นแบบเรื่องสั้น

ยังไงก็รับชมให้สนุกๆนะคร๊าาา



ขอขอบคุณสำหรับ theme ดีดีค่ะ

เนื้อเรื่อง

แค่พูดว่า "รัก" ก็หวานไปถึงหัวใจแล้ว

" รีบอร์น ฉันรักนายนะแล้วนายรักฉันไหม บอกฉันหน่อย "

" โทดทีสึนะอย่าพึ่งมายุ่งได้ไหมฉันมีงานต้องทำเยอะแยะ "

" งั้นหรอ...ขอโทดที่กวนนะแต่ฉันรักนายนะ " แล้วสึนะก็เดินจากไป

วันต่อมา

" รีบอร์นวันนี่ไปเที่ยวกันนะ "

" สึนะฉันบอกแล้วไงว่างานยุ่ง อีกอย่างนายเป็นบอสก็ไปทำงานของตัวเองให้เสร็จสะ "

" อืม แต่ฉันก็ยังรักนายนะ "

และอีกวันต่อมา

" รีบอร์น ฉันทำงานเสร็จหมดแล้วไปเที่ยวกันนะ "

" ก็ได้ เพราะฉันก็ทำงานเสร็จแล้วเหมือนกัน "

" เย้! รักนายจัง " แล้วทั้งสองคนก็ออกไปเที่ยวกัน

ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

" รีบอร์น ฉันอยากได้ไอ้นั้นจัง " สึนะชี้ไปที่ตุ๊กตาทูน่าตัวหนึ่ง

" ก็ไปซื้อสิ "

" อือ "

30 นาทีผ่านไป

" ขอบใจนะรีบอร์นที่ซื้อให้ ฉันรักนายนะ.....แล้วนายรักฉันไหม " ประโยคหลังเหมือนสึนะจะพูดให้ได้ยินแค่ตนเอง

" อืม ไม่เป็นไร ยังไงมันก็เงินของวองโกเล่นั้นแหละ "

" งะ...งั้นหรอ " ยังงี้นี่เอง ไม่น่าล่ะเขาถึงได้ซื้อให้

" กลับกันได้แล้ว " รีบอร์นพูดเสร็จก็เดินไปขึ้นรถ

" อืม "

ในรถ

" รีบอร์น...เดี๊ยวนี่เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลยนะ " สึนะพูดขึ้นเพราะไม่อยากให้ในรถเงียบจนเกินไปและอยากรู้ด้วยว่ารีบอร์นรู้สึกยังไงที่เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน

" หือ? ทำไม ยังไงเราก็ต่างคนต่างทำนิ " เพราะงานตอนนี่มันก็เยอะแยะอีกอย่างงานมันไม่ใช่งานเดียวกันจะมาทำด้วยกันได้สะที่ไหน (เหมือนรีบอร์นจะเข้าใจคำถามผิดนะเนี่ย -O-")  

" อะ..อืม " ฮึก! ยังงั้นหรอฉันมันไม่สำคัญกับนายแล้วสินะ เพราะยังงี้สินะนายถึงได้ไม่เคยบอกรักฉันเลย ฮึกๆ สึนะกลั้นใจที่จะไม่ร้องไห้ออกมาเพราะอาจทำให้รีบอร์นรำคาญได้ สึนะจึงได้เพียงแค่ร้องไห้ภายในใจเท่านั้น

ณ ห้องของสึนะ

" ฮึกๆ ฮืออออ " ตอนนี่สึนะได้กลับมาอยู่ที่ห้องของตนแล้ว และในที่สุดสึนะก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา ฮึกๆๆ เจ็บมากๆเลย ฮึก ทำไม? นายไม่เคยรักฉันหรือยังไง ฉันมันไม่ดีสินะ หรือว่านายรำคาญฉันหรอ หรือนายเบื่อฉันแล้ว ฮืออออออออ ทำไมกัน...ทำไม

-รีบอร์น-

ผมว่าสึนะแปลกไปหรือป่าวหรือว่าผมคิดไปเองว่าหลังจากที่ผมตอบคำถามเมื่อตอนที่อยู่บนรถมันก็ทำให้สึนะดูแปลกไปและไม่ยอมพูดกับผมเลย หรือว่าผมตอบไม่ตรงคำถามงั้นหรอแต่มันก็ไม่น่าใช่ไรเตอร์ช่วยผมด้วย 

  ไรเตอร์ : งั้นขอสัมภาษณ์คุณรีบอร์นหน่อยนะค่ะ
   รีบอร์น : ครับ                            
  ไรเตอร์ : คุณรีบอร์นรักสึนะจังไหมค่ะ 
  รีบอร์น : รักสิครับ รักมาก
  ไรเตอร์ : แล้วทำไมไม่เคยบอกรักสึนะจังเขาละค่ะ
   รีบอร์น : คือ....ผมไม่เคยคิดเรื่องนี่เลยเพราะผมคิดว่าความรักของเราไม่ต้องบอกรักก็เข้าใจกันได้
  ไรเตอร์ : ค่ะ เป็นการเข้าใจซึ่งกันและกันสินะค่ะแต่คุณรีบอร์นค่ะ ถึงยังไงมันก็ต้องบอกรักกันบ้างนะค่ะ เพราะบางทีถ้าเราไม่บอกเขา เขาก็อาจจะคิดว่าเราไม่รักเขาแล้ว และบางทีที่สึนะจังเขาไม่ยอมคุยกับคุณอาจเป็นแบบนั้นก็ได้ค่ะ
   รีบอร์น : งั้นหรอครับ....ขอบคุณมากครับไรเตอร์
  ไรเตอร์ : ไรเตอร์ไม่ต้องการคำขอบคุณแต่ขอเป็นจุ๊บๆจากรีบอร์นจังแทนได้ไหมค๊าา >////< 
   รีบอร์น : -*- ตายซะ!!
  ไรเตอร์ : กรี๊ดดดดดด/วิ่งหนีหลบลูกกระสุน

กลับมาดูทางสึนะดีกว่า

ก๊อก ก๊อก 

เสียงประตูดังขึ้นทำให้สึนะรู้สึกตัวจึงรีบเช็ดน้ำตาของตน

" คร๊าบบบ เข้ามาได้ครับ " สึนะตะโกนบอกกลับไป

แต่คนที่เข้ามาทำให้สึนะตกใจคนที่เข้ามานั้นก็คือ รีบอร์น

" ระ...รีบอร์น มีอะไรหรอ " ฮึก! จะร้องขึ้นมาอีกแล้ว ไม่ๆๆต้องเข้มแข็งเข้าไว้สิสึนะ

" สึนะ ฉันขอโทด " รีบอร์นเดินเข้าไปหาสึนะแล้วดึงตัวสึนะเข้ามากอด

" เอ๊ะ!? รีบอร์น...ขอโทดเรื่องอะไรนะ " 

" ฉันขอโทดที่ไม่เคย...บอกรักนายเลย " 

" อย่า...อย่าพูด นะ...นายไม่เห็นต้องขอโทดเลย ก็นายไม่รักฉันนายก้ไม่เห็นต้องบอกรักเลย ฮึก! " ทนไม่ไหวแล้ว ร้องออกมาจนได้ รีบอร์นจะรำคาญไหมนะ 

" สึ...สึนะ ไม่ใช่นะสึนะ " เมื่อรีบอร์นเห็นสึนะมีน้ำตาไหลออกมามันทำให้รีบอร์นรู้สึกเจ็บปวดมากที่ตนเป็นคนทำให้ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของตนเสียใจ

" ฮึกๆ ฮืออออ " ไม่ไหวแล้วกลั้นไม่ไหวแล้ว และในที่สุดสึนะก็ปล่อยโฮออกมา

" ไม่ต้องร้องนะ...สึนะ ไม่ต้องร้อง " รีบอร์นพยายามพูดปลอบใจสึนะ

" นายไม่ต้อง...ฮึก มาปลอบฉัน... ฮึก ก็ได้ นายไปเถอะ ฮึก " สึนะบอกรีบอร์นเพราะเขาไม่อยากให้รีบอร์นต้องมากังวลเรื่องของเขาทั้งที่ไม่ได้รักเขาเลย

" ไม่!! " เมื่อรีบอร์นได้ยินที่สึนะพูดมันจึงทำให้รีบอร์นเผลอขึ้นเสียงกับสึนะ

" ฮึก! " สึนะสดุ้ง รีบอร์นจึงรีบพูดต่อ

" สึนะ ฟังนะ ฉันรักนายนะสึนะ " รีบอร์นจับสึนะให้หันมามองที่ตนแล้วรีบอร์นก็บอกรักให้สึนะฟัง 

" ระ...รีบอร์น " คำพูดที่ออกมาจากรีบอร์นทำให้สึนะรู้สึกดีขึ้น

" สึนะ ฉันรักนายนะ ฉันไม่เคยเกลียดนายเลย นายยังอยู่ในใจฉันตลอดมา นายอย่าเสียใจเลยนะ สึนะของฉัน " เมื่อคำพูดครั้งที่สองของรีบอร์นมันทำให้สึนะดีใจมากกว่าเดิมและเริ่มทำให้สึนะหยุดร้องไห้มากขึ้น

" จริงหรอ รีบอร์น " สึนะถามแบบไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร

" จริงสิ ฉันรักนายนะ " แล้วรีบอร์นก็พิสูจน์ด้วยการจูบกับสึนะ

" เชื่อหรือยังสึนะ " เมื่อรีบอร์นถอนริมฝีปากออกมาจึงถามสึนะอีกครัง

" ยัง....ต้องมากกว่านี่ต่างหาก " คำพูดที่ออกมาจากปากสึนะมันทำให้รีบอร์นเหวอไปทันที

" อืมได้สิที่รัก ฉันรักนายนะ รักๆๆๆๆๆๆ " เมื่อรีบอร์นได้สติรีบอร์นจึงแกล้งสึนะกลับบ้าง

" บ้า! ฉันก็รักๆๆๆ นายเหมือนกัน " แล้วทั้งคู่ก็จูบกันอีกครั้ง 

ถึงวันนี่จะเป็นวันที่ต้องเสียน้ำตา แต่วันนี่ก็เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเรา 2 คน


จบแล้ว

แต่งฉาก NC ไม่เป็น เรื่องนี่จึง No nc ค๊า สนุกกันหรือป่าวเอ่ย? ถ้าสนุกก็เม้นกันหน่อยน๊า ^W^