นครมายาแห่งจันทราสีน้ำเงิน(yaoi)

กำลังวางโครงเรื่องภาคสอง ตอนผจญภัยในโลกมนุษย์น้า



 


 

           

ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น

กลางดึกคืนหนึ่งขณะที่ผู้คนกำลังหลับใหลอยู่ในห้วงความฝันเมื่อจันทราทอแสงอยู่ตำแหน่งสูงสุดของฟากฟ้าและค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน เมื่อนั้นก็เกิดประกายไฟสีน้ำเงินพุ่งลงมาจากพระจันทร์สู่ตำแหน่งบนพื้นพิภพ โดยไม่มีมนุษย์คนไหนได้พบเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวเลย

“บ้าชะมัดพายุ เจ้าผลักข้าลงมาทำไม” ชายหนุ่มผู้มีสีผมเป็นสีแดงดั่งเปลวไฟเอ่ยขึ้นเมื่อพบว่าตัวเองโดนเพื่อนรักผลักให้ตกมายังดินแดนที่เรียกว่าโลกมนุษย์

“ข้าไม่ได้ผลักเจ้าเสียหน่อย ข้าถีบต่างหาก”ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่บนจันทราตะโกนตอบลงมาทั้งยังยักคิ้วข้างซ้ายกวนเพื่อนรักเสียอีกที

“เจ้าลมบ้าหมู พาข้าขึ้นไปเดี๋ยวนี้นะ”ท่าทางกวนบาทาของเพื่อนรักสร้างความหงุดหงิดให้แก่หนุ่มผมแดงเป็นอย่างมาก

“ขอโทษทีเพื่อนรักท่านแม่ มีบัญชาให้ข้าพาเจ้าไปยังดินแดนแห่งนี้ เพื่อฝึกความอดทนของเจ้า ข้าจะบอกก่อนก็เกรงว่าเจ้าจะไปอาระวาดกับท่านแม่ข้าจึงต้องการวิธีส่งเจ้าไปในแบบของข้า เอาเถอะข้าจะคอยช่วยเหลือเจ้า หึๆ”

เมื่อพูดจบเขาก็เดินเข้าตำหนักของตนหลังจากหลอกให้เพื่อนรักมาเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของพวกมนุษย์ยามค่ำคืน ก่อนที่จะส่งเพื่อนรักไปยังดินแดนแห่งนั้นในแบบของเขา เพราะถ้าพูดกันดีๆเจ้าตัวคงจะโวยวายและไม่ยอมแน่ๆ

“ไอ้บ้า โว๊ยท่านแม่ ทำไมทำกับข้าอย่างนี้” หนุ่มผมแดงตะโกนอยู่อย่างนั้นจนเจ็บคอและเริ่มปลงตกกับชะตาชีวิตที่เพื่อนรักบรรจงถีบส่งมา “อย่าให้ข้ากลับไปได้นะพายุ ที่นี่ที่ไหนวะเนี่ย เงียบจัง ฝึกความอดทนเหรอ นี่ข้ายังมีไม่พออีกเหรอไงท่านแม่ถึงใจร้ายนัก คอยดูกลับข้าจะไม่พูดกับใครเลย นี่เจ้าพสุธา กับนทีก็เห็นด้วยแน่เลย ถึงพร้อมใจกันชวนข้ามาดูพวกมนุษย์ยามค่ำคืนแบบนี้ ”หลังจากตะโกนจนเริ่มเจ็บคอแล้ว

เขาก็บ่นงุบงิบไปตามประสาคนถูกทิ้ง

……………………………………………………………………………….

“เล่นแบบนี้มันไม่โวยวายตายเหรอพายุ”พสุธาเอ่ยถามเพื่อนรักหลังจากที่เฝ้ามองเจ้าหัวแดงเดินบ่นงุบงิบอยู่บนพื้นดินบนโลกมนุษย์

“นั่นสิ มันไม่อาระวาดจนโลกมนุษย์พังหรอกรึ”นทีเอ่ยสมทบอีกรอบเพราะดูอาการเจ้าหัวแดงนั่นแล้วเหมือนใกล้ระเบิดเต็มที่

“ไม่หรอกน่า เจ้านั่นรู้แล้วว่าเป็นบัญชาของท่านแม่ คงไม่กล้าทำอะไร อย่างมากแค่โวยวายแบบนั้นแหล่ะ”พายุเอ่ยตอบเพื่อนรักทั้งสองด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายก่อนจะเอ่ยย้ำอีกว่า

“ยังเราก็คอยดูๆเจ้านั่นอย่าให้ทำอะไรเกินขอบเขตแล้วกัน”

“อืม”พสุธากับนทีตอบรับพร้อมๆกัน

ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายไปตำหนักใครตำหนักมัน