[ Fan Fiction D.Gray-Man : Noah inside Allen ( Rewrite ) ]

Allen [ ...อ...เลน... ]

Allen [ ...อเลน... ]

[ ]

Whos there? Whos calling.callingme? [ ใครน่ะ? ใครเรียก...เรียก...ผม...? ]

[ ]

Allen [ ...อเลน... ]

This voiceMana?! [ เสียงนี้มัน...มาน่า?! ]

Mana! Dont leave me alone! [ มาน่า! อย่าปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว! ]

AllenGoodbye.my_______ [ ...อ...เลน...ลาก่อนนะ..._______ของฉัน ]

.Wh- [ ...อะ- ]

[ ]

My.sonno brother? What are you talking about? [ ...ลูกชาย...ของฉัน...ไม่ใช่ น้องชาย...? พูดเรื่องอะไรกัน...? ]

You said you love me, didnt you? [ มาน่าบอกว่ารักผม...ไม่ใช่เหรอ? ]

Orsomeone inside methat I didnt know him before? Tell me! [ หรือว่าจะเป็น...ใครบางคนในตัวผม...ที่ผมไม่รู้จักกันแน่...? บอกผมสิ! ]

*Hsk!* [ *ฮึก!* ]

Ahhhhhhh!!! [ อ๊าาาาาาา!!! ]

 ...ในอีกด้านหนึ่งของฝันร้ายอันมืดมิด คือห้องอันเงียบสงัดแห่งหนึ่ง ที่มีเด็กหนุ่มอายุวัยราวสิบห้าปีนอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ และเด็กสาววัยคราวเดียวกันนั่งอยู่ข้าง ๆ ขอบเตียง เธอคนนี้คงจะไม่มานั่งเฝ้าอยู่ตรงนี้แน่ ถ้าเพื่อนที่กำลังนอนอยู่ข้าง ๆ เธอตอนนี้แสดงสีหน้าไม่สบายเท่าไหร่นัก

อเลน วอคเกอร์ คือชื่อของเด็กหนุ่มคนนี้ เขาคือหนึ่งในผู้ที่ถูกเลือกสรรจากพระเจ้า เอ็กโซซิสท์ และมี อินโนเซนส์ ผลึกของพระผู้เป็นเจ้าเป็นแขนซ้าย ผู้ถูกคำทำนายว่าเป็นผู้ทำลายล้างท่านเคานท์พันปี ศัตรูเก่าแก่ของเหล่าเอ็กโซซิสท์ ผู้ครอบครอง ดาร์คมาเธอร์ ตรงข้ามของอินโนเซนส์

รินารี่ ลี คือเด็กสาวข้างอเลน เพื่อนเอ็กโซซิสท์ของอเลน ผู้ใช้อินโนเซนส์เป็นรองเท้าบู๊ต [ Dark Boots ] ปัจจุบันคือกำไลข้อเท้า น้องสาวหัวหน้าแผนกวิทยาศาสตร์ อดีตเป็นทำงานในฐานะเอ็กโซซิสท์ตั้งแต่เล็ก เธอมักจะเรียกทุก ๆ คนในศาสนจักรแห่งความมืดนี้ว่า ครอบครัว

...แต่ในตอนนี้

อเลนมีปัญหาเล็กน้อย

อือ..... เสียงครางออกมาจากลำคอของอเลน หัวใจเต้นรัว เหงื่อไคลโชกเสื้อและขากางเกง ตัวร้อน ใบหน้าสีแดงจัดเหมือนคนป่วยหนัก โดยรวมคล้ายกับว่าอเลนจะเป็นไข้ แต่ไม่ใช่ ตอนนี้เขากำลังฝันร้ายอยู่ต่างหาก

แถมยังเป็นฝัน้ายที่เขา...

เจ็บปวดมากเสียด้วย...

...

อ๊ะ! อเลนตื่นแล้ว เปลือกตาของเขาเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่งแล้วหอบใหญ่ รินารี่ไม่รอช้ามาช่วยอเลนลุกขึ้นด้วยสีหน้าตกใจและเป็นห่วง

อเลนคุง! อเลนคุงเป็นอะไรรึเปล่า?! อเลนคุง! รินารี่รีบเอ่ยถามอเลนด้วยน้ำเสียงหวั่น ๆ

*แฮ่ก ๆๆ* ริ รินา...รี่? อเลนหอบไปพลางเงยหน้าสบตาสีเขียวเข้มของรินารี่

อเลนคุง เกิดอะไรขึ้น? แถมยัง.. รินารี่เพ่งจุดสายตาไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของอเลนเพื่อให้อเลนรู้สึกตัว

ยัง?...อ๊ะ นี่มัน... อเลนแตะที่ใบหน้าและดวงตาของตน สังเกตถึงของเหลวอุ่นใสที่อาบอยู่บนแก้มของตน

เขาร้องไห้...

เพราะฝันร้าย?

อึ๊! อเลนรีบเช็ดน้ำตาของตนทั้งหมดออกไป เสร็จมองหน้ารินารี่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม กล่าวไม่ต้องห่วงเพราะแค่ฝันร้ายธรรมดาเท่านั้น

*เฮ่อ!* เล่นเอาแทบเป็นห่วงตายเลยแน่ะอเลนคุงเนี่ย เอาล่ะ รีบอาบน้ำแล้วไปกินข้าวกันเถอะ วันนี้เจรี่มีเมนูใหม่มาด้วยล่ะ ฮิฮิ รินารี่หัวเราะร่างเริงขึ้นทันตา แล้วเดินออกไปข้างนอกห้อง ทีนี้ก็เหลือแต่อเลนคนเดียว

...มาน่า...

....อเลน...

ใกล้....ถึงเวลาแล้ว....

หึหึหึหึหึ...

 
แจ้งเล็กน้อยนะครับ เพราะว่าแถวบ้านของผมอยู่แถบรังสิตเลยประสบกับน้ำท่วม ผมจึงต้องหยุดไปซักพักนะครับ แต่ไม่ต้องห่วง เพราะว่าผมได้แต่งเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แค่ยังไม่ได้อัพลงเท่านั้นครับ