[Fic]ขอโทษครับ ผมไม่ได้(อยาก)รักมาเฟีย

  หัวใจของเรืองฤทธิ์เป็นยังไง...ทำไมพี่ตะวันคนนี้  จะไม่รู้  

ตะวัน & โตโน่ ภาคิน

ความจำเป็นบางอย่างที่ผลักไสให้เขาเข้ามาอยู่ในวงการมาเฟีย
จากชายหนุ่มธรรมดากลับต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมายังกรุงโซล
เพื่อรับช่วงต่อจากพ่อบุญธรรมแทนลูกแท้ๆอย่างเซนที่หนีออกจากบ้านไป
เพราะไม่ต้องการอยู่ในวงการที่เอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นด้าย 
จากนายตะวันที่เป็นผู้ชายอบอุ่นกลับต้องทิ้งคนรักอย่างไม่มีเหตุผล
เปลี่ยนชื่อมาเป็นโตโน่ ผู้ชายที่คงเหลือแต่ความเย็นชา 
และนึกโทษตัวเองอยู่เสมอกับความรักครั้งแรกที่ดูแลไม่ได้...

กัน นภัทร

 เมื่อศุภรุจบอดี้การ์ดส่วนตัวลักลอบแอบมีความสัมพันธ์

กับเกรซน้องสาวแท้ๆและพากันหนีเพราะความรัก

ทำให้นภัทรโกรธจนแทบจะแผดเผาทุกสิ่งอย่าง

และถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะชิงตัวน้องสาวกลับมาได้

แต่ความคับแค้นใจก็ทำให้เขาต้องการของเล่นชิ้นใหม่

นามว่าเรืองฤทธิ์มาเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับลมหายใจของศุภรุจ

ริท เรืองฤทธิ์

ด้วยความผิดของพี่ชายทำให้โทษทั้งหมดต้องมาตกอยู่ที่ตัว
แต่อย่าหวังว่าการต้องมาเป็นเชลยต่างแดนจะทำให้คนตัวเล็กๆ
อย่างเขาศิโรราบได้ง่ายๆ เพราะความรักครั้งเก่าที่ฝังใจกับพี่ตะวัน
ที่จู่ๆก็หายไปโดยไม่บอกกล่าวเป็นสิบปียังไม่ลบเลือน
อีกทั้งยังต้องมาเจอหัวหน้ามาเฟียจอมโหดอย่างนภัทรที่ชอบดูถูก
แถมยังเอาแต่ใจ และชะตาที่เล่นตลกให้เขากลับมา
พบกับชายหนุ่มที่หน้าตาเหมือนคนรักเก่าไปทุกกระเบียดนิ้ว
และเขาต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าผู้ชายที่ชื่อโตโน่คนนี้ คือพี่ตะวัน?!!!

เซน

ลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลมาเฟียใหญ่ในเกาหลี
ที่ต้องรับมรดกสืบทอดเป็นหัวหน้ามาเฟียต่อจาพพ่อเพียงอายุ 19
แต่เขาไม่ต้องการที่จะอยู่กับความโหดเหี้ยม จึงพาตัวเองหนีมาอยู่
ที่เมืองไทย แต่ในระหว่างที่ทางกลับเจอลูกน้องที่พ่อส่งมาตามหา
จนต้องหนีเข้าไปหลบในร้านไอศกรีมเล็กๆและตกกระไดพลอยโจน
รับสมัครเป็นเด็กเสริฟไปโดยปริยาย

เก่ง วาโย

เจ้าของร้านไอศกรีมที่มีความหลังกับความรักครั้งเก่า
กลับต้องมาเจากับลูกจ้างที่หน้าเหมือนแฟนเก่าตัวเอง
อย่างกับแกะแถมชื่อก็ยังเหมือนกันอีกต่างหาก ระยะห่าง
ที่เริ่มใกล้กันมากขึ้นระหว่างเขากับเซนจะมีอะไรพิเศษขึ้นหรือไม่
และระยะห่างระหว่างอายุที่ห่างกันตั้ง 11 ปี จะทำให้ความรัก
ครั้งนี้ที่จะเกิดขึ้นเป็นความรักครั้งใหม่
หรือจะเป็นเพียงตัวแทนของความรักครั้งเก่า...

แท่นแทนแท๊นนนน สวัสดีรีดเดอร์ที่น่ารัก

ฟิคนี้เป็นเรื่องที่สาม[ไม่น่าเชื่อ๕๕๕]
เขียนแล้วก็หาย เขียนแล้วก็หาย
คราวนี้สัญญาว่าจะเเต่งให้จบแน่นอน อิอิ
ขอคุณรีดเดอร์ที่(ทน)ตามอ่านกันนะคะ

เรื่องนี้จบแบบแฮปปี้แน่นอน เนื่องจากดราม่ามาสองเรื่องแล้ว หุหุ

ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^/\^

@Mameaw_TNWY

ทิ้งทวิตไว้ให้รีดเดอร์เข้าไปทวงฟิคเวลาที่นังคนนี้มันขี้เกียจอัพ 555

บ๊ายบาย จุ๊ฟๆ