ตามหากันต่อไป

ครายเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อาศัยอยู่กับคุณยายเพียงสองคนที่บริเวณชานเมือง เมื่อครายโตขึ้นพอที่จะเข้าโรงเรียนได้ยายของครายก็ได้พาครายเข้าไปเรียนที่โรงเรียนใกล้ๆบ้าน ซึ่งทุกๆวันยายจะเดินไปส่งครายที่โรงเรียนและหลังจากนั้นยายก็จะไปเก็บค่าเช่าแผงที่ตลาดแถวๆบ้านและในตอนเย็นยายก็จะกลับมารับครายเมื่อเลิกเรียนและเมื่อครายเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่6 ครายก็สามารถสอบติดโรงเรียนมัธยมในกรุงเทพมหานครได้ในระยะแรกๆครายก็ไปกลับแต่ในตอนหลังๆครายเริ่มเรียนพิเศษมากขึ้นทำให้ต้องเลิกเรียนค่ำๆและกว่าจะถึงบ้านก็ดึกทำให้ครายไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน ยายจึงให้ครายไปอยู่หอพักเมื่อครายไปอยู่หอพักครายก็ปฏิบัติตัวเหมือนๆเดิมคือตื่นไปเรียนและกลับห้องในตอนค่ำๆและในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ครายไม่ได้กลับบ้านไปหายายเหมือนกับทุกๆวันเพราะว่าครายจะต้องมาทำโครงงานกับเพื่อนๆที่โรงเรียนและในวันอาทิตย์ครายและเพื่อนๆก็มาทำโครงงานกันตั้งแต่เช้าทำให้ทำโครงงานเสร็จเร็วเมื่อทำโครงงานเสร็จแล้ว ครายก็กลับหอพักไม่ได้ไปเที่ยวต่อกับเพื่อนๆเมื่อครายเดินทางกำลังจะเข้าไปในซอยของหอพักตัวเองครายก็เหลือบไปเห็นครอบครัวหนึ่งซึ่งประกอบไปด้วยพ่อแม่และลูกเดินจับมือกันกำลังที่จะไปที่สวนสาธารณะ ครายใช้เวลามองอยู่สักครู่หนึ่งแล้วจึงเดินขึ้นหอพักไปและก็นึกขึ้นมาในใจว่าแล้วพ่อแม่เราไปไหนแล้วทำไมยายไม่เหล่าเรื่องพ่อแม่ให้เราฟังบ้าง
องค์ที่สอง
ครายใช้เวลาไตร่ตรองเรื่องนี้เป็นเวลานานอยู่พักหนึ่งแล้วก็นอนหลับไป เวลาประมาณสักหนึ่งทุ่มครายก็สะดุงตื่นขึ้นมา แล้วก็ไปล้างหน้าและก็ลงไปหาอะไรกิน เมื่อลงบันไดไปเขาได้สวนทางกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเมื่อเขามองแล้วเขาก็รู้สึกใจเต้นอย่างรุนแรง เขาคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครทำไมถึงทำให้เขาใจเต้นแรงได้ขนาดนี้จะบอกว่าเป็นความลับมันก็ไม่ใช่เพระว่าผู้หญิงคนนี้ดูมีอายุราวสี่สิบปีได้และสักพักเขาก็เดินลงไปซื้อข้าวกิน เมื่อซื้อข้าวกินเสร็จแล้วเขาก็กลับห้องไปนอนเขาใช้เวลาคิดเรื่องนี้อยู่ทั้งคืน พอรุ่งเช้าเขาก็ไปโรงเรียนด้วยอาการสงสัยและเขาคิดว่าเขาต้องหาคำตอบให้ได้เขาจึงนำเรื่องนี้ไปคิดและวางแผนเพื่อที่จะตามหาพ่อแม่ของเขาให้ได้และในที่สุดเขาก็ไปโรงเรียนสายจนได้ๆๆ