หวานใจอสูร ซีรีส์ชุด Sweety & The Beast

 

 

                   

สวัสดีค่ะ 'หวานใจอสูร' รีไรต์ใหม่ 

ฮ็อตทะลุปรอทกันเลยกับอีบุ๊กฉบับนี้ <~

อ่านตัวอย่างแล้วชอบ ไปโหลดในราคาโปรฯ ลด 52% ที่เมพได้เลยค่ะ 

เหลือแค่ 139 บาทเท่านั้น 

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTE4Nzg5MyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6Ijc5ODgxIjt9

(ถ้าลิงค์นี้กดไม่ได้ ไปที่หน้าเพจเด็กดีของไรต์นะคะ อันนั้นแปะไว้กดไปแน่นอนค่ะ)

ถึงสิ้นเดือนสิงหาคม 61 นี้นะคะ 

บทนำ ผู้หญิง...เรื่องกวนใจของเขา

ชายหนุ่มในชุดสูทสากลเรียบร้อยยืนละล้าละลังเพราะตัดสินใจไม่ถูกว่า ควรเคาะประตูเพื่อแจ้งธุระสำคัญแก่เจ้านายของเขาซึ่งอยู่ด้านในห้องตอนนี้เลยดีหรือไม่ เมื่อได้ยินเสียงการทำกิจกรรมเข้าจังหวะระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย ลอดผ่านใต้บานประตูห้องนอน ซึ่งแบ่งกั้นเป็นสัดส่วนอยู่ภายในห้องสวีตระดับหกดาวของโรงแรมในเครือนครา ทรอปิคอล รีสอร์ต กรุ๊ป โรงแรมซึ่งมีค่าบริการคืนละสองแสน! ซึ่งเขาคิดว่ามันคุ้มเพราะที่นี่ตกแต่งสวยงามปานสวรรค์ โดยมีเจ้านายของเขาเป็นเจ้าของและผู้บริหาร

อย่างไรก็ตามการตกแต่งห้องที่ว่าสวยก็ยังแพ้ห้องพักส่วนตัวของเจ้านายซึ่งอยู่บนชั้นสูงสุด ห้องนั้นมีมูลค่าการตกแต่งแพงที่สุดด้วยเครื่องเรือนที่มีประวัติความเป็นมาน่าสนใจทุกชิ้นต้องตรงตามรสนิยมของเจ้าของ และเป็นอันรู้กันในหมู่ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาว่า จะไม่มีการพาคนนอกครอบครัวไปเหยียบพื้นห้องนั้นเด็ดขาด ไม่เว้นแม้แต่คู่ควงที่พามาหาความสำราญอย่างที่เป็นอยู่ขณะนี้ก็ตาม ต่อให้สวยระดับนางเอกหนังอันดับหนึ่งของเอเชีย เช่นหญิงสาวที่กำลังส่งเสียงกรีดร้องหวานโหยครวญครางกระเส่า ประสานกับเสียงคำรามกระหึ่มเหิมเกริมของฝ่ายชาย มีเสียงกระแทกกระทบผิวกายเป็นจังหวะเล็ดลอดออกมาทำให้คนฟังจินตนาการตามก็ตามที

เลขานุการหนุ่มตัดสินใจนั่งรอเจ้านายที่โซฟาบริเวณรับแขกแทน และเมื่อเวลาผ่านไปพักใหญ่เขาก็มั่นใจว่าคิดถูกแล้วที่ไม่ทนยืนขาแข็ง เขาใช้ท่อนแขนปาดเหงื่อที่ซึมออกมาไม่หยุดหย่อน ทั้งๆ ที่อุณหภูมิห้องได้ถูกปรับจนเย็นฉ่ำ เขายอมรับก็ได้ว่า เสียงครวญครางประสานนั้นทำให้เขามีอารมณ์ร่วมด้วยไม่น้อยเลย

นี่เขาคงเสียน้ำในร่างกายไปเป็นลิตรได้แล้วกระมัง เพราะนั่งฟังฉากระทึกมาเกือบชั่วโมง แต่ทว่าบอสใหญ่ท่านคงจะเสียเหงื่อเป็นแกลลอน เพราะเจ้าคนติดตามอีกสองคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอกประตูห้องใหญ่ บอกว่าเจ้านายหายเข้าไปกับมิสเซสก่อนที่เขาจะมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว

‘มายก๊อด! ว่าแต่ทำไมไอ้พวกนี้ถึงเรียกคุณโซเฟีย จ้าว ว่ามิสเซสวะ’ เขาตั้งคำถามในใจ

“อ้าว! ธีระ มีธุระด่วนทำไมไม่เคาะประตูเรียก?” เสียงทุ้มเข้มเจือลักษณะนิสัยผู้ออกคำสั่งเป็นนิจดังทักขึ้นด้านหลัง เมื่อเลขาฯ หนุ่มหันไปก็พบกับภาพที่คาดไว้ไม่ผิดนัก

เปรมปก เจษฎาวงศ์ เจ้านายของเขาอยู่ในชุดผ้าขนหนูพันรอบเอว โชว์แผงอกเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยแน่นตึง ซึ่งบัดนี้พราวไปด้วยหยดน้ำที่คาดว่าเพิ่งผ่านฝักบัวมาหมาดๆ มือข้างหนึ่งใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กขยี้ซับน้ำที่เปียกเกาะเส้นผมดำเงาระยับเฉกเช่นสีของคิ้วพาดเฉียง ที่ขับนั้นเรียวตาคมให้ดูดุแต่ติดตรึงใจ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักอิ่มสวยเจือไปด้วยอารมณ์ จนเขาเองมักนึกถึงผู้หญิงที่โดนริมฝีปากนี้จุมพิต ว่าพวกเธอเหล่านั้นคงเหมือนโดนสูบวิญญาณกันเลยทีเดียว

เปรมปกเป็นชายหนุ่มเพอร์เฟ็กต์ระดับไฮเอนด์เกรดพรีเมี่ยม ประสบความสำเร็จทางธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ตในภาคพื้นเอเชียแปซิฟิกด้วยวัยเพียงสามสิบต้นๆ เขาจึงเป็นที่ต้องการของบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่กว่าค่อนประเทศ

“ผมไม่กล้ารบกวนครับ เห็นคุณปกกำลังยุ่งอยู่...” แม้จะพยายามสำรวมท่าที แต่ดวงตาเจ้ากรรมก็เผลอมองลอดช่องประตูที่ปิดไม่สนิทนั้น แล้วก็ถอนใจอย่างโล่งอกที่ไม่เห็นอะไรนอกจากผ้าคลุมเตียงที่กองอยู่บนพื้น

“ถ้านายแจ้นมารอฉันถึงในห้องแบบนี้คงมีเรื่องสำคัญ ว่าแต่รอนานขนาดไหนแล้ว” เปรมปกถามพลางโยนผ้าเช็ดผมลงที่ศีรษะของเลขาฯคู่ใจ แล้วก้าวยาวๆ ไปยังบาร์เครื่องดื่ม รินวิสกี้ใส่แก้ว แล้วกระดกใส่ปากรวดเดียวหมด

“ประมาณชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้ครับ” ธีระหยิบผ้าบนหัวออก นำมาวางพาดกับที่เท้าแขนของเก้าอี้อย่างเรียบร้อย

“นานขนาดนั้น เรื่องสำคัญของฉันไม่วายป่วงแล้วหรือวะ ไอ้หัวถั่วงอก! ฉันเคยบอกนายแล้วไม่ใช่หรือว่า งานมาสำคัญอันดับสองรองจากครอบครัว แล้วไอ้ที่ฉันยุ่งอยู่เมื่อกี้น่ะ มันก็แค่เซ็กส์ฆ่าเวลาเท่านั้น แล้วนี่ไอ้งานสำคัญที่ว่าน่ะอยู่ไหน เอามาเลย ผ่าสิ! ถ้าไม่ทำงานดีมาตลอดห้าปีนี่ ฉันเอานายไปขายชายแดนแล้ว!” เสียงนั้นหงุดหงิดเต็มกำลัง ชายหนุ่มโมโหนักที่เลขาฯ แยกแยะเรื่องง่ายๆ อย่างนี้ไม่ออก

“นี่ครับคุณปก” ธีระยื่นแฟ้มบางให้เจ้านายมือสั่น นี่ถ้าคนตรงหน้าเป็นมาเฟียฮ่องกงละก็ เขาคงได้กุดนิ้วตัวเองสังเวยความผิด “เอ๊ะ! มิสเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมได้ยินเสียงออกมาจากในห้อง”

เสียงที่ว่านั้นคลับคล้ายเสียงตอนทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับนายเขา แต่คราวนี้มันมีเสียงหวานแหลมอีกเสียงหนึ่งคลอคู่มาด้วย

“ไม่มีอะไรหรอก กลอเรียคงสนุกติดพันอยู่เท่านั้น” เปรมปกตอบเสียงเรียบ แต่คนฟังอ้าปากค้างตาโต

“ชะ...ใช่คุณกลอเรีย เจินหรือเปล่าครับ?”

“เออ แล้วไงวะ” เขาถามอย่างไม่ใส่ใจ ตาจับจ้องแต่เอกสารในมือ

“ผมคิดว่าเป็นคุณโซเฟีย จ้าว เสียอีก แต่ ว้าว! ผมชอบคุณกลอเรีย เจินมากกว่าอีกครับ ดาราในดวงใจของผมเลย นี่ผมนึกว่า เธอติดถ่ายหนังที่ฮอลลีวูดเรื่องที่เล่นกับพอล วอล์คเกอร์เสียอีก ไม่นึกว่าจะมาอยู่เมืองไทย ว่าแต่ทำไมเธอถึงมากับคุณปกได้ล่ะครับ” ธีระไม่เคยนึกอิจฉาเจ้านายมากเท่านี้มาก่อน

“ก็แค่กลอเรียเขาอยากให้ฉันคุยกับผู้กำกับเฉิน ที่เพิ่งได้รางวัลจากเทศกาลหนังอินดี้ปีล่าสุดที่เมืองคานส์ให้หน่อยก็เท่านั้น” ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทีสบายๆ

“แต่เธอดังขนาดนั้น แค่โทรคุยกริ๊กเดียว ผู้กำกับเฉินที่ก็น่าจะอุ้มเธอเข้ากองถ่ายแล้วนี่ครับ ทำไม?”

‘มันยังไม่ยอมหยุด’

เจ้านายหนุ่มถอนหายใจอย่างเซ็งจัด ก่อนอธิบายยาวเหยียด

“ก็พวกศิลปินไงล่ะ ยิ่งแนวไม่สนใจเรื่องการตลาดอย่างผู้กำกับเฉินยิ่งไปกันใหญ่ นายก็รู้นี่ว่า ฮีโร่ของเขาคือผู้กำกับหว่องกาไว แล้วกลอเรียก็เคยติดต่อไปแล้วแต่ไม่สำเร็จ นี่เธอคงรู้ว่าฉันช่วยออกทุนหนังเรื่องใหม่ จึงหวังให้ฉันช่วยเต็มที่ วันนี้ก็เลยเอาใจฉันเป็นสองเท่า พาเพื่อนดาราตัวประกอบมาช่วยนวดให้ฉันอีกคน ฉันก็สบายไปไม่ต้องออกแรงเท่าไร เขาจัดให้หมด”

เลขาฯหนุ่มฟังแล้วปากก็อ้าค้าง น้ำลายจวนจะหยดลงพื้นอยู่รอมร่อ แล้วก็เลยถึงบางอ้อเดี๋ยวนั้น ที่แท้คำว่า ‘มิสเซส’ ก็คือมิสที่เป็นพหูพจน์นี่เอง เท่านั้นเองความอิจฉาชายหนุ่มผู้เพอร์เฟ็กต์ก็พุ่งพรวดๆ

“ถึงว่าทำไมวันนี้เสียงดังฟังชัดออกมาถึงนอกห้องเลย เปิดเพลงแดนซ์จังหวะสวิงกันนี่เอง” เลขาฯอารมณ์เปลี่ยวเผลอพูดออกมา บอสเลยเสนอให้อย่างคนใจดี...ที่ไม่บ่อยนัก

“นายอยากลองบ้างไหมล่ะ รู้สึกว่าสองสาวเครื่องยังร้อนอยู่เลยนะ ฟังจากเสียงนั่นน่ะ” พูดไปก็พลิกแฟ้มอ่านไปด้วย ถ้อยคำนั้นเนิบนาบ หากใบหน้ากลับเคร่งขึ้นทีละน้อย

“ง่า...จะดีหรือครับ” เมื่อถามแล้วก็ชะเง้อมองไปที่ต้นกำเนิดเสียงครางรัญจวนจิต ลืมสนใจเจ้านายของตนเองไปชั่วขณะ

“ดีสิ ดีมากด้วย” เสียงตอบโต้ราวกับเห็นด้วย หากแท้ที่จริง คนพูดหมายถึงสิ่งที่ปรากฏบนหน้ากระดาษในแฟ้มนั้นต่างหาก มือหนาสีแทนดึงภาพถ่ายที่เหน็บอยู่ในแฟ้มออกมาเพ่งพิจารณาใกล้ๆ แล้วจึงพลิกไปดูด้านหลังภาพที่มีชื่อและนามสกุลเขียนไว้

“ฟารีดา เปี่ยมสุขรักษ์ เราจะได้พบกันเร็วๆ นี้แล้วสินะ” เขารำพึงกับตัวเอง ใบหน้ากลับมานิ่งสงบ เดาไม่ออกว่า คิดดีหรือร้ายต่อเจ้าของชื่อนั้นกันแน่