*.+ My dear ARTEMIS...สะกิดรักเทพบุตรสุดเย็นชา +.*

ดวงตาสองคู่ส่องสว่างในความมืด...

ถึงเวลาแล้วสินะ

 รอมานานแล้วโว้ย! ครบกำหนดเสียที

ที่นี่มันอึดอัดจริงๆ

ได้เวลาออกไปโลดแล่นแล้ว ซิ่งกันไปเลยอาร์เทมิส!

[อาร์เทมิส อพอลโล...ช้าก่อน]

เสียงสะท้อนก้องไปทั่ว แสงสว่างส่องวาบ

เอาแล้วอีกแล้วเสียงนี้ -_-

อะไรอีกล่ะท่านเจเนซิส! =_=^ เราโดนกักขังมาสามปี สามเดือน สามสิบสามวันของโลกมนุษย์แล้วนะท่าน!

พอล -_- หนึ่งเดือนตามเวลาของโลกมนุษย์มีเพียงแค่สามสิบถึงสามสิบเอ็ดวันเท่านั้นนะ

เออ จริงด้วย -O-!! นั่นแหละ ฉันหมายความว่าอย่างนั้นแหละ ทำไมต้องโดนกักขังที่โลกด้วยนะ ดาวอื่นมีถมเถไป

[โลกเป็นแหล่งรวมซึ่งอารยธรรมต่างๆนาๆ เป็นจุดรวมของความรู้สึก อารมณ์ การนึกคิด และการใช้ไหวพริบเอาตัวรอด มันแตกต่างจากดาวอื่นในจักรวาลมากนัก ตั้งแต่โบราณกาลเหล่าเทพอย่างพวกเรานั้นเป็นผู้ดูแลทุกดาวที่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ในจักรวาล พวกเรามีชื่อเรียกแตกต่างกันไปตามความเชื่อของสิ่งมีชีวิตบนดวงดาวต่างๆ และบนโลก...]

=_=^^^ โอย...มีแต่เรื่องเดิมๆ! น้ำเสียงยืดยาด! มาๆ ฉันพูดต่อให้! และบนโลกก็มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับพวกเรา แต่มนุษย์ส่วนใหญ่จะเชื่อของเทพนิยายกรีกโบราณปรัมปรา! ฉัน...เทพแห่งดวงอาทิตย์ถูกเรียกว่าอพอลโล และอาร์เทมิสก็คือเทพแห่งดวงจันทร์ อ้ะ ไม่สิ เทพีแห่งดวงจันทร์ต่างหาก ฮ่าๆๆ

-_- ฉันเป็นผู้ชาย

แต่ในความเชื่อของโลกมนุษย์นายเป็นผู้หญิงว่ะอัล!

แต่ฉันเป็นผู้ชาย -_-

ช่วยไม่ได้ อาร์เทมิสรุ่นแรกดันเป็นผู้หญิงนี่หว่า ^O^

-_-

[พอๆ หยุดเถียงกันได้แล้ว...ที่ข้ามานั้น ข้าแค่จะมาย้ำเตือนพวกเจ้า...]

อ้าว ท่านเจเนซิสยังอยู่อีกเหรอ -O-

[-_-]

ท่านมีธุระอะไรอีกเหรอ ท่านเจเนซิส

[เจ้าอย่าลืมนะอาร์เทมิส ว่าพวกเจ้าสองคนไม่มีความสมดุลแห่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ดังเช่นทายาทในรุ่นก่อนๆของเทพอพอลโลและเทพอาร์เทมิส]

โอย ที่แท้ก็เรื่องเดิมๆอีกแล้ว =_=^

[ใช่ มันอาจจะเป็นเรื่องที่น่ารำคาญสำหรับเจ้า แต่มันเป็นเรื่องที่สำคัญของพวกเจ้าเช่นเดียวกัน หากพวกเจ้าไม่สามารถกลับมาทำหน้าท่ได้...พวกเจ้าก็รู้ใช่ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้น]

พวกเราจะสูญสลายไปในละอองฝุ่นของจักรวาล! =_=

มันจะเป็นการเดินทางที่ไกลแสนไกลและจะไม่สามารถกลับมาได้อีกเลย -_-

 [ถูกต้อง...อาร์เทมิส...ความสมดุลที่ขาดหายไปของเจ้านั้น คือความนุ่มนวลและแสงอบอุ่นของดวงจันทร์ เจ้าขาดสิ่งนี้นะอาร์เทมิส สิ่งที่ข้าสัมผัสได้จากตัวเจ้าคือความเย็นชาที่หนาวเหน็บ เจ้าควรจะมีความอ่อนโยนให้มากกว่านี้]

-_- ข้าคิดว่ามันไม่จำเป็น

[ส่วนเจ้าอพอลโล เจ้ารู้ดีใช่มั้ยว่าเจ้าไม่สมดุลเพราะอะไร...มันช่างเป็นเรื่องน่าอับอาย...เหล่าตระกูลเทพสุริยันไม่เคยทำเรื่องบัดสีเช่นนี้มาก่อน...]

บัดสีอะไรกัน ฉันสืบเชื้อสายพระอาทิตย์มานะ! ฉันก็ต้องให้ความอบอุ่นแก่สาวๆน่ะสิ

[เจ้าหลงในกามอารมณ์มากเกินกว่าเทพองค์ไหนๆในจักรวาลแห่งนี้ เฮ้อ ถ้าพวกเจ้าสามารถรวมกันแล้วหารครึ่งได้มันก็คงจะดี]

แต่ความผิดของฉันมันช่างน้อยนักหากเทียบกับอพอลโล -_-

เฮ้ย แกพูดอย่างนี้ได้ไงวะอัล!

[มันก็จริงอย่างที่เจ้าว่า...แต่ในเมื่อเจ้าเป็นแฝดของอพอลโล เจ้าก็ควรจะตามลงไปดูแลควบคุมพี่ของเจ้า และถือว่านี่เป็นโอกาสดีในการปรับปรุงความสมดุลในตัวเจ้าด้วยก็แล้วกัน]

โหย ท่านเจเนซิสไม่รู้อะไร ไอ้อัลมันก็มีคนรักเถอะ!

...

อูยย -_- ขอโทษ

[เป็นความจริงเหรออาร์เทมิส...ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี เจ้าจะได้มีความอ่อนโยนเสียบ้าง]

ใช่ๆ แถมเป็นสิ่งมีชีวิตบนโลกมนุษย์ด้วย เธอคนนั้นอยู่ที่ประเทศไทย...

...

ฉันคิดว่าฉันพูดมากเกินไปแล้ว -_-

[เอาเถิด...หากพวกเจ้าไม่อาจเข้าถึงตัวตนที่แท้จริงตามธรรมชาติของพวกเจ้าแล้วล่ะก็เจ้าก็จะไม่มีทางกลับมาเป็นเทพชั้นสูงได้]

อ้าว ไหนบอกว่าเราจะหายไปไง =_=

[เอ้อ...ข้าก็หมายความเยี่ยงนั้นแหละ -_-]

จุดประสงค์ที่แท้จริงของท่านคืออะไรกันแน่นะท่านเจเนซิส -_-

[โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่...แต่ข้าได้กำหนดสถานที่ให้พวกเจ้าแล้ว]

เปลี่ยนเรื่องนี่นา =O=!

[ตามหา รักแท้ ของพวกเจ้าให้เจอ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันจะเข้าที่เข้าทาง...มันจะสมดุลในตัวของมันเอง]

รักแท้...รักแท้เนี่ยนะ? สรุปแล้วพวกเราต้องปรับปรุงตัวโดยการไปตามหารักแท้น่ะนะ! โอ๊ย ชิว!

[หึๆๆ ถ้าหากมันง่ายอย่างที่เจ้าคิดนะอพอลโล...เหล่าทวยเทพเบื้องบนคงไม่ออกคำสั่งให้เจ้าลงไปหรอก]

หึ ง่ายจะตาย มันจะยากสักเท่าไหร่กันเชียว ใช่มั้ยอัล?

...

เงียบอีก =_= ทำไมนายชอบปล่อยให้ฉันพูดคนเดียวอยู่บ่อยๆวะ แต่คิดๆไปแล้วมันก็น่าหงุดหงิดนะ แฝดเชื้อสายสุริยันจันทราอย่างพวกเราทำไมต้องไปตามหารักแท้โง่ๆนั่นด้วย!

[หรือเจ้าจะยังอยากโดนขังไว้อยู่ที่นี่ต่อ]

เออๆๆ ไปก็ได้ =_=! เอ้า เมทิเออร์ รออะไรอยู่ล่ะ ทำไมไม่ลุกซะที!

ครับ ^^

นั่งเงียบๆไม่พูดไม่จา เดี๋ยวก็ทิ้งไว้ที่นี่ซะหรอก =_=!

ขอโทษครับคุณพอล ^O^

ไอ้นี่นี่มัน...=_=! โอ๊ย ช่างเถอะ ซิ่งกันไปเลยพวกเรา!

ผืนน้ำกลางมหาสมุทรแอตแลนติกสั่นไหว ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดาวนั้นถูกเมฆหมอกหนาทึบเคลื่อนตัวมาปกคลุม แล้วจู่ๆแสงสีเงิน สีไฟ และสีฟ้าประกายก็พุ่งออกมาจากปากปล่องภูเขาไฟที่สงบแล้วในแถบมหาสมุทรนั้น...และแสงสามสีนั้นก็พุ่งตรงดิ่งข้ามไปยังอีกฟากหนึ่งของโลกอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่สายตาของมนุษย์คนใดจะมองเห็นได้

[อาร์เทมิสมีคนรักอยู่ที่ประเทศไทยอย่างนั้นเหรอ? ช่างน่าบังเอิญเสียจริง...อพอลโล...อาร์เทมิส...เมทิเออร์ ชะตากรรมของพวกเจ้าจะเป็นอย่างไร ข้าเองก็สุดแท้ที่จะหยั่งรู้ได้ สิ่งที่ขาดหายไปของพวกเจ้า ข้าขอภาวนาให้พวกเจ้าค้นหามันจนเจอ...โชคดีนะ...]