My destiny ‘เมื่อเราได้พบกัน...เมื่อฉันได้พบเธอ’

**ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง...ไม่มีแนวความจริงแต่อย่างใด**

เกต - ฉันเชื่อนะว่า....เราไม่ต้องตามหาความรักด้วยตัวของเราเองหรอก เพราะสักวัน สิ่งที่เรียกว่าพรหมลิขิต จะส่ง เขาคนนั้นมาให้เรา....ได้เจอกันเอง แต่เมื่อไหร่ล่ะ เมื่อไหร่จะเจอเขาสักที?

กัน แต่ก่อน....ผมไม่เคยเชื่อหรอกนะว่า พรหมลิขิต มันมีจริง แต่พอผมได้เจอกับ เธอคนนี้ ผมก็เริ่มรู้สึกลังเลใจแล้วสิ....ไม่แน่นะ คำว่า พรหมลิขิต อาจจะมีจริงก็ได้......

................................

ริท ผมตามหา เธอคนนั้น มานานแสนนาน แต่ก็ไม่มีใครที่ผมคิดว่าใช่สักที....และผมก็ได้มาเจอกับ ผู้ชายคนนึง ทำไมนะ....ผมถึงรู้สึกดีเมื่อเวลาเจอเขา เมื่อมีเขาอยู่ข้างๆ บางทีคำว่า เธอคนนั้น อาจจะกลายเป็น เขาคนนั้น ก็ได้

โตโน่ ผมเพิ่งถูกคนที่ผมรักที่สุดทอดทิ้งอย่างไม่ใยดี.....เหตุการณ์นี้มันทำให้ผมเข็ดหลาบกับคำว่ารักอย่างมาก จนผมได้มาเจอกับผู้ชายคนหนึ่งโดยบังเอิญ แต่มันจะเป็นเพียง ความบังเอิญ...จริงๆเหรอ?

................................

เซน ชีวิตนี้ผมได้แต่ทำงานเก็บเงินเพื่อเลี้ยงครอบครัว....โดยที่ไม่มีเวลาที่จะคิดถึงเรื่องความรักเลยสักนิด แต่เมื่อมี เขาเข้ามาในชีวิตของผม ผมก็เริ่มรู้สึกดีต่อเขาคนนั้น โดยไม่รู้ตัว........

เก่ง ผมเป็นหมอ....การรักษาคนป่วยเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องทำให้ดีที่สุด และถ้าผมเกิดรักใครสักคนหนึ่ง ผมก็จะรักษา เขาคนนั้นให้ดีที่สุดเช่นกัน ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกว่าจะเจอ... เขาคนนั้นแล้ว

................................

เกรช ฉันเสาะแสวงหาคนที่คิดว่าใช่อยู่ตลอดเวลา.....แต่เมื่อเจอก็กลับ ไม่ใช่  ฉันเหนื่อยแล้วนะ....เหนื่อยที่จะต้องตามหาคนที่คิดว่าใช่สำหรับฉัน ฉันจึงตัดสินใจที่จะหยุดค้นหา แต่เมื่อฉันหยุด ฟ้าก็เป็นให้ฉันได้เจอกับ เขา......

ไอซ์ ในวันที่ผมท้อแท้.....และกำลังหมดหวัง ผมได้แต่ภาวนาให้ ฟ้าส่งคนที่จะคอยเป็นกำลังใจให้ผมลงมาสักที ผมได้แต่รอ รอ และรอ ในที่สุด ผมก็ได้เจอกับ เธอ และผมเชื่อ ว่าเธอ...จะต้องเป็นคนที่ผมรอคอยอย่างแน่นอ

................................

  

..

*ฟิคเรื่องที่2แล้วนะคะ^^

ไรเตอร์ชื่อ ฟิล์มนะคะ อายุ15ปี เป็นไรเตอร์ฝึกหัด.....เรื่องที่แล้วจะออกแนวฮาๆบ้าๆบอๆนิดๆ(ไม่นิดแล้ว555)

ที่ฟิล์มคิดอยากจะแต่งฟิคเรื่องนี้? คงเป็นเพราะฟิล์มอ่านบทความของแต่ละเรื่องแล้ว

ก็ทำให้เกิดแรงบันดาลใจจึงมานั่งคิด นอนคิด หลับคิด กินคิด ละเมอคิด......

แล้วก็ได้ออกมาอย่างที่รีดเดอร์เห็นนี่แหละค่ะ

ดูจากชื่อเรื่องแล้วก็น่าจะเดากันออกนะคะว่าฟิคเรื่องนี้ออกแนวรักโรแมนติก

แต่ก็จะแฝงความฮานิดๆเช่นเดียวกัน 555

ยังไงก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ....แต่ก็อย่าลืมฟิคนักสืบหน้าใสกับคดีปริศนาด้วยนะ

**ขอย้ำเหมือนเดิมนะคะว่า ถ้าคุณอ่านแล้วก็อยากให้เม้นท์เป็นกำลังใจกันนิดนึง รึไม่ถ้าไม่เม้นท์ก็โหวตฟิคเรื่องนี้ให้ไรเตอร์มีความหวังที่จะสู้ต่อไปหน่อย^^**

ป.ล. ฟิคเรื่องนี้ฟิล์มตัดสินใจอยู่นานว่าจะเปิดดีมั๊ย.....และฟิล์มก็ตัดสินใจที่จะเปิดฟิคเรื่องนี้ อย่าทำให้ไรเตอร์คนนี้น้อยใจนะคะTT เพราะที่ทำไปก็เพื่อรีดเดอร์ทุกคน.....

                                                                                    ขอบคุณมากค่ะที่สละเวลามาอ่าน

                                                #160;                                                         ฟิล์ม^^

**ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง...ไม่มีแนวความจริงแต่อย่างใด**