ถึง...กระดาษรองจานที่รัก ( LeSsToPiC )

/> /> />

แม้จะไม่ใช่ความรัก แต่มันก็เป็นความผูกพัน

แม้จะไม่เคยคุยกัน แต่ ก็ห่วงกันอยู่ในที

แม้จะมองผ่านไปทุกครั้ง แต่หางตาก็มักเหลือบมองว่าอีกฝ่ายยังสบายดีอยู่หรือเปล่า...



นี่คือความรู้สึกของผม...ซีอิ๊ว
พ่อครัวฝึกหัดของร้าน อาลัว คาเฟ่
ผมกับเธอคนนั้น ลูกค้าขาประจำตลอดสิบปี
เราเห็นกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
แต่น่าแปลกที่เราไม่เคยคุยกันเลย ไม่เคยรู้จักชื่อกันด้วยซ้ำ ตอนนี้เธอก็อยู่ม.6 เข้าไปแล้ว
จะมาเริ่มอยากรู้ชื่อแซ่ก็ดูจะสายไปหน่อยแฮะ

ว่าแต่...
ทำไมพักนี้ เธอดูไม่ร่าเริงเลย เห็นซูบๆไป
เธอจะเป็นอะไรมากมั้ยนะ
จะมีปัญหาที่โรงเรียนหรือเปล่า
หรือว่าเรื่องเตรียมเอนท์!?
น่าสงสารจัง ทั้งที่เมื่อก่อนดูสดใสแท้ๆ..
ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วมั้ง

แต่จะเข้าไปถามตรงๆ...
เธอจะหาว่าบ้าเอาน่ะสิ
ดีไม่ดีจะหาว่าม่อด้วย
เผลอๆอาจโดนตบ
ไม่มาร้านนี้อีกเลย!
ความจริง เราไม่มีความจำเป็นต้องรู้จักหรือคุยกันด้วยซ้ำ!!

ไม่ได้เรื่องสักทาง...

ในฐานะคนที่เห็นหน้ากันบ่อยๆ
ผมจะพอทำอะไรให้ได้บ้างมั้ยนะ!

-u-u-u-u-u-u-u-u-u-u-u-u-u-u-u-u-

ถึง...กระดาษรองจานที่รัก

น่าแปลกนะ
ที่เธอเป็นห่วงฉันขนาดนี้ ทั้งที่เราก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกคน
เป็นอย่างไร มีชีวิตยังไง นิสัยยังไง
และฉันก็ดีใจเหลือเกินที่มีคนคอยหวังดีกับฉันโดยไม่มีเงื่อนไข
บางคนทำความรู้จักกันเพื่อมารยาท เพื่อผลประโยชน์
แต่กับเราแล้ว ฉันว่าการที่เธอห่วงใยฉันทั้งที่ไม่รู้จักกัน

มันมีค่ามากเหลือเกิน...


เด็กโต๊ะแปด

พอผมเห็นเธอบรรจงเขียนข้อความตอบกลับมาแล้วก็หายเหนื่อยขึ้นเยอะเลยล่ะ...
กระดาษรองจานที่รักงั้นหรือ...
ดีล่ะ ต่อไปก็จะใช้วิธีนี้ล่ะนะ! สู้ๆ ซีอิ๊ว!