ในวันอากาศสดใส ลมเย็นๆพายพัดในฤดูใบไม้ผลิ ในเมืองโตเกียว
ณ ร.ร ชื่อดังแห่งหนึ่ง
มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในร.ร แล้วสะดุดหกล้มที่พื้น
"โอ้ว นั่นใครกันน่ะ" เสียงนักเรียนชั้นม.4 ต่างร้องพร้อมกัน
"เห้ย นั่นมัน ไอ้ดองคิม เด็กม. 5 นี่หว่า ไอ้เฉิ่มเบอะ เว่ย ยย " เสียงรุ่นพี่ม. 6 ดังขึ้นพลางหัวเราะลั่น++
ด้วยความอับอาย เด็กหนุ่มดองคิม จึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเรียนอย่างรวดเร็ว
แล๊วดองคิมก็ไปนั่งฟุบ ร้องไห้อยู่คนเดียว
"ดองคิม นายหยุดร้องได้แล้ว นายเป็นลูกผู้ชายไม่ใช่หรอ" เสียงคูโซ เพื่อนรักดังขึ้น *__*
"ถ้าไม่มีเป็นเรา นายไม่เข้าใจหรอก ว่าการถูกเหยียดหยาม ศักดิ์ศรี มันเป็นอย่างไร" ดองคิมพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
"แต่ถึงยังงัยนายก็ต้องอยากท้อใจสิดองคิม นายต้องสู้ๆนะ" คูโซพูดด้วยน้ำเสียงให้กำลังใจ ^_^
"ขอบใจ นะเพื่อนที่คอยให้กำลังใจเราตลอด" ดองคิมพูด >3
ทั้งดองคิมและคูโซจึงรีบเดินลงไปที่โรงอาหารทันที เพราะตอนนนี้ก็ถึงเวลากินข้าวกลางวันแล้ว
"อุ้ย นั่นพี่คูโซ สุดหล่อนิ่ น่ารักที่ซู้ด ดดด " มินาเด็กสาวม. 4 พลางพูดลั่นโรงอาหาร
คูโซ ได้ยินแล้วแต่ไม่สนใจอะไร แต่ในใจเขากลับคิดว่า อย่าสนใจเลยเด็กนั่นมันเด็กใจแตกแน่ๆ ถึงมาชม
ผู้ ชาย ลั่นขนาดนี้++
สายตาของนักเรียนทั้งโรงอาหารก็จ้องมองมาที่ ดองคิมและคูโซ เป็นสายตาเดียวกัน
"คูโซ ทะมัยนายหยิ่งนัก วะ สาวๆปลื้มนายกัน ตั้งเยอะแยะ" ดองคิมพลางพูดขึ้น
"ก้อเราม่ายชอบนิ่หว่า ดองคิม ผู้ ญ อะไร ทำตัวแบบนี้ " คูโซพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโส >O<
เขาจึงเดินไปเพื่อซื้ออาหาร แล้วก้อเดินไปชนกับเด็กม.ต้นคนนึงที่ถืออาหารมาทำให้อาหารหกลดใส่เสื้อนัก
เรียนของดองคิม
"เอ้ย เสื้อเลอะ"ดองคิม พูดด้วยน้ำเสียงโมโห
"ขอโทษค่ะรุ่นพี่ " นามิสาวนักเรียนม.ต้นพูดด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
"ไม่เป็นรัยครับ แร๊วน้องเจ็บตรงไหนไหมครั๊ฟ" ดองคิม พูด ^_^
"ไม่เป็นรัยค่ะ"นามิพูด
เด็กสาวจึงเดินจากไป หนุ่มเฉิ่มเบอะยังคง งง ต่อไป เขาคิดในใจว่า ...เด็กอะไร เนี่ยน่ารัก แต่ยัยนี่ช่างซุ่ม
ซ่ามจิงๆ U_U.. เลย อยากให้เจออีกนะ ยัยตัวแสบ
ติดตามตอนที่ 2 ต่อไป นะจ้ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น