spell heart สะกดใจนายตัวร้ายของฉัน

/>

บทที่ 1 ที่นี่คือ...ที่ไหน!!

‘เหนื่อย...เหนื่อยจนจะ..ทนไม่ไหวแล้วใครก้อได้ช่วย...ชั๊น..ที’ เสียงหนึ่งดังขึ้นในโสตประสาตของเธอ...

‘ใคร! นั่นใครน่ะ !!!’ หญิงสาวถามกลับ

‘เธอ...เธอต้องช่วยฉั...’ เสียงนั่นยังพูดไม่ทันจบเธอก็รู้สึก...มีอะไรบางอย่างกระทบกับหัวของเธอ

โป๊ก !!

“โอ๊ย!! อะไรวะ” ด้วยความโมโหที่ใครบางคนมาปลุกให้ตื่นฉันก็เลยตะโกนไปอย่างแรง!

“เหอะ ๆ ในคาบเรียนของชั๊น...เธอกล้ามากนะที่หลับที่นี่ ซีย่า!!!”

กรรมแล้วไงล่ะ เมื่อคืนไม่น่าเลยไม่น่าทำงานจนดึกเลย

อ่า...มัวแต่หลับลืมแนะนำตัวเลยฉันนามว่า ซีย่า เป็นนางเอกเรื่องนี่ค๊า(เอ่อ..ไม่ต้องบอกเค้าก็ได้มั้ง) ก็ไม่ได้สวยอะไรมากมายนะคะ แค่ผมยาวสวยเหมือนไหม ตากลมโต ปากชมพูนิด ๆ จมูกหน่อย แก้มสีชมพูระเรื่อ แค่นี้เอง !!

แต่ว่าตอนนี้ฉันกำลังลำบากจะอะไรซะอีกล่ะก็...อาจารย์จอมโหดและเหี้ยมกำลังจ้องฉันด้วยสายตาแบบ...ไม่พอใจเท่าไหร่

“คือว่า...เมื่อคืนหนูอยู่ทำงานจนดึกน่ะค่ะ ขอโทษนะคะอาจารย์” ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มเคลือบคาลาเมล แบบแหย ๆ น่ะนะ

“พอ ๆ ไม่ต้องแก้ตัวแล้ว เอางี๊แล้วกันฉันจะให้เธออยู่เรียนตอนเย็นก็แล้วกัน”

“แต่อาจารย์คะ คือหนูต้องไปทำ...” ฉันพูดยังไม่ทันจบอาจารย์ก็แย่งบทฉันไปพูดซะแล้วอ่ะ แง๊~~ T^T

“แค่อยู่เรียนเย็นวันนี้ เค้าก็คงจะไม่ไล่เธอออกมั้ง ซีย่า”

“ค่ะ อาจารย์” ฉันตอบรับว่าจะอยู่เรียนด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มใจนัก พร้อม ๆ กับมองไปรอบ ๆ ตัว เพื่อน ๆ ในห้องต่างส่งสายตาเยาะเย๊ย

ฉันตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็ไม่เท่าไหร่นัก แต่ทำไมพวกเค้าถึงต้องมองฉันอย่างนี้ ฉันเข้าเรียนตั้งแต่เกรด 7 จนตอนนี้อยู่เกรด 11 แล้ว ยังไม่มีใครคิดจะคุยกับฉันแบบเต็มใจสักคน เพียงเพราะว่าฉันมีดวงตาสีแดง และผมแดง เท่านั้นฉันบ่นกับตัวเองด้วยความน้อยใจ

เย็นวันนี้ฉันจำเป็นต้องอยู่เรียนจนท้องฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว ฉันเดินกลับบ้านด้วยความอ่อนเพลีย...แต่คงจะเป็นเพราะความง่วงที่สะสมมาตั้งแต่เมื่อคืนทำให้ฉันไม่ทันสังเกต...

รถยนต์คันหนึ่งพุ่งตรงมาที่ฉันเหมือนตั้งใจ ฉันหันไปเห็นแค่มันเข้ามาเกือบถึงตัวฉัน..

..หลังจากนั้นก็ไม่รูตัวอีกเลย..

ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อม ๆ กับยันตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วหันมองรอบ ๆ กาย

คำถามแรกที่ถามขึ้นมาในใจ..

‘ที่นี่...ที่ไหนกัน!!’