Through time ฝ่ามิติเวลา มนตราแห่งความรัก

ยินต้อนรับสู่

Through time ฝ่ามิติเวลา มนตราแห่งความรัก

แปะๆๆ(ปรบมือๆ) ^O^

My  Story : ♥ 

            หากมีผู้ล่าก็ต้องมีผู้ถูกล่า มันก็ไม่แปลกเลยที่จะมีผู้ปกป้องและคุ้มครอง จริงไหม?

 
               หากหยุดเวลาในจักรวาลนี้ได้ข้าก็อยากจะขอให้เราอยู่ด้วยกันอย่างนี้ชั่วนิรันดร์

เสียงกระซิบของใครบางคนได้ปลุกให้ฉันหลุดออกจากห้วงแห่งความฝัน ตั้งแต่เกิดมาก็ได้รับแต่ความผิดหวัง อ้างว้าง และโดดเดี่ยว

             หากฉันหลั่งน้ำตาแล้วจะมีคนหันมาสนใจ จะไม่คิดให้เสียเวลา 
แม้น้ำตาจะไหลออกมาหมดจนเหือดแห้งและเป็นโลหิตไหลออกมาแทนที่...ก็จะไม่เสียใจที่ฉันได้ทำมัน

             การอยู่ตัวคนเดียวดูเหมือนจะมีอิสระแต่ใครจะรู้ว่าอยู่คนเดียวเหมือนถูกปล่อยทิ้งจากสังคม อิสระจอมปลอมที่ได้รับมา ไม่เคยดีใจที่ได้มันมาเลย...อิสระที่แท้จริงเท่านั้นที่ต้องการและสักวันฉันจะทำให้มันมาเป็นของฉันให้ได้!

             คนๆหนึ่งต้องกล้ำกลืนฝืนทนจนแล้วจนเล่าก็หาทางหลุดพ้นไม่เจอ เดินไปทางไหนก็หาได้มีทางออกไม่ เสียน้ำตาไปไม่รู้กี่หยด เหือดแห้งไป เหลือแต่ร่องรอยแห่งธารน้ำตา ซึ่งวันหนึ่งก็กลับมาไหลอีกต่อไป

ใครว่า...น้ำตาเป็นสัญลักษณ์แห่งความอ่อนแอ

แต่...มันไม่ใช่ มันคือสัญลักษณ์ของมนุษย์ทุกคนต่างหาก ใช่ว่าทุกคนจะไม่เคยร้องไห้

ใครว่า...ความรักคือสิ่งที่งาม

แต่...สำหรับฉัน ความรัก ที่ได้รับมาจากพ่อเพียงคนเดียวทำให้ฉันได้รับรู้มันแต่เวลามันช่างแสนสั้นเหลือเกิน  มันนานจนฉันไม่สามารถจำได้ว่ามันเป็นอย่างไร

ใครว่า...ความเจ็บช้ำจะถูกเยียวยาด้วยกาลเวลา

แต่...ถ้าเห็นความเจ็บปวดมันตราอยู่ตรงหน้าทุกวี่วัน ฉันอยากจะถามว่าลืมมันได้อย่างงั้นเหรอ?

น้ำตา    ความรัก   ความเจ็บช้ำ มันเป็นของคู่กัน

ใครกัน...ที่มันกำหนดชะตาชีวิตของฉัน ฉันอยากจะเห็นหน้ามันจริงๆ และอยากจะสังหารมันให้ตายซะตรงนี้เลยด้วย!!!

ฝากด้วยนะคะ 
อ่านแล้วคอมเม้นต์กันด้วยนะ >_<
เริ่ม : 8 มกราคม 2553

     นิยายเรื่องนี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ รับให้ทัน  ไม่งั้นจะไปสนุกอะไรกัน จริงไหมเล่า?  

              

       

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น