Butter&Coffee รักหวานกลมกล่อมของยัยตัวแสบ

กว่าจะพบสูตรชาไข่มุก........ยากฉันใด

กว่าจะพบคู่รัก.........ก็ยากฉันนั้นแหละนะ.....

1
First  time  (?)

ขอเล่าอะไรยาว ๆ หน่อยนะ.....สักนิดก็ดี........

ฉันเพิ่งจะจบ ม.6 มาได้ไม่นานและใกล้ที่จะเป็นเฟรชชี่ของมหาวิทยาลัยแล้วนอกจากมีความรับผิดชอบทางด้านการ

เรียนแล้ว ฉันก็ยังมีน้องสาวอย่างบัตเตอร์แล้วให้ปวดหัวอยู่เรื่อย ส่วนความรับผิดชอบที่สำคัญคือ การเป็นเจ้าของ

ร้าน ''' Tee&Coffee '''

อันที่จริงก็ไม่ถึงขึ้นเจ้าของร้านหรอก  เพราะร้านนี้พ่อแม่สร้างให้ฉันกับน้องสาว และเมื่อก่อนยัยบัตเตอร์ก็เรียนมาทางนี้

นิดหน่อย และฉันเองก็ชอบทำอาหารและเครื่องดื่มทุกชนิด พ่อแม่ก็เลยสร้างร้านเล็ก ๆ เพื่อหางานให้ทำจะได้

ไม่ต้องหนีเที่ยว แต่กลับไม่ได้ผลยัยบัตเตอร์ยิ่งไปใหญ่เลย ฉันเคยคิดว่าอาจรุ่ง  แต่กลับกลาย รุ่งกว่าที่คิดซะอีก

เพราะตอนนี้ฉันเรียนอยู่ด้วย พ่อแม่เลยกำหนดเวลาเปิด-ปิด คือ เปิดตั้งแต่สีโมงเช้าถึงหนึ่งทุ่ม

แต่หลายวันที่ผ่านมาฉันมีเรื่องดีใจและระอาใจหลายเรื่องมาก

เรื่องที่ดีใจ : ฉันเอนต์ติดคณะบริหารธุระกิจของมหาวิทยาลัยชื่อดังเอกชนแห่งหนึ่ง

สอง :  ลูกค้าร้าน Tee&Coffee เยอะเกินเป้าหมายที่ฉันตั้งเอาไว้   ส่วน.................

เรื่องที่ระอาใจ หนึ่ง  น้องสาวของฉันยัยบัตเตอร์ มีนิสัยเป็นคนงี่เง่าสุด ๆ ชอบโดงานเป็นกิจวัตรประจำวันเลยแหละ

และเรื่องระอาใจเรื่องที่ สอง ;  หลายวันที่ผ่านมาฉันได้ไปทำธุระที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ไม่ถึงธุระหรอกก็ไป

เลือกซื้อหนังสือเตรียมสอบ ปี 1 มา และก็ ไปช๊อปปิ้งต่อตามภาษาวัยรุ่นหนะ

......'' O_O  ''' .......

ฉันรู้สึกแปลก ๆ หลังออกมาจากร้านนายอินทร์ คือ เหมือนมีใครเดินตามฉันมา   ฉันก็ทำท่าเดินดูโน่นดูนี่ แล้ว

ก็หันกลับไปดู  แต่โจรโรคจิตนั่นไหวตัวทัน หลบเข้าไปในร้านเสื้อผ้า แต่ฉันจำได้ว่า ไอ้โจรโรคจิตนั่นให่เสื้อเชิ๊ต

สีขาวดำ เกงสามส่วน สูง ๆ ขาว ๆ  เหตุการณ์ยังไม่พึงประสงค์สำหรับผู้หญิงอันเบาะบางอย่างฉัน  ไอ้โจรโรคจิตนั่น

มันตามฉันมายังถึงหน้าหอของฉัน ( อุ้ย!!?!! ลืมบอกว่าหอของฉันทางเข้ามันเป็นซอยเปรี่ยว ๆ ส่วนร้านของฉัน

สาขาที่ 1 อยู่ในมหาวิทยาลัยที่ฉันกำลังเรียนอยู่  สาขาที่ 2 อยู่ไม่ไกลจากหอของฉันหรอก )

พอฉันเดินขึ้นหอที่อยู่ชั้น 3 ไอ้โรคจิตนั่นมันยังมีบัตรผ่านของหอฉันอีก มันเดินตามฉันมายันถึงหน้าห้องเลย เข้าทาง

ฉันก็เลยเดินไปตั้งหลักในห้อง ไอ้โจรโรคจิตนั่นก็ยังเดินป้นเปี้ยนอยู่แถว ๆ หน้าห้องฉันอีก  ฉันตัดสินใจเดินในที่ห้อง

ครัว แล้ว ไปหยิบถาดเหล็กที่เป็นอุปกรณ์หากินของฉันเลยแหละ

'''  หน่อยแหนะ  นายรู้ฤทธิ์ของผู้หญิงน้อยไปแล้วหละ '''

ฉันพูดในใจ ก่อนรวบรวมความกล้าเปิดประตูห้องแล้วก็ เอาถาดเหล็กฟาดหัวไอ้โจรบ้านั่นหนึ่งที

'''  !?!?!  โอ้ย  เธอเป็นใครเนี่ย ฮ่ะ ''' นายนั่นร้องโวยวายแบบเจ็บปวดมาก

'''  โฮ่ -_- !  หน้าตาดีซะเปล่า มาเป็นไอ้โรคจิต ใช่อะไรคิดเนี่ย  '''

ฉันพยายามแช่ง หมอนั่นอย่างไม่ขาดสาย  จนหมอนั่นเถียงไม่ออกซักคำเลย

'''  นี่!!!~  เธอบ้าหรือเปล่า  ใครกันไอ้โรคจิต ''' หมอนั่นพูดหลังจากฉันปล่อยให้ให้โอกาสพูดบ้าง

ฉันไม่ฟังคำหมอนั่นซักคำ  แล้วฉันก็เตะโด่งเข้าไปที่จุดศูนย์กลางของหมอนั่น  แล้วรีบวิ่งเข้าห้องไปเอาเชือกที่อยู่

บนหัวเตียงของฉันมามัด แขน มัดขา  และเอาผ้ามาปิดปากหมอนั่นอย่างแน่นเลยแหละ

'''  นี่ ไอ้โรคจิตอย่าไปไหนนะ เดี่ยวฉันจะไปตาม รปภ. พานายไปเที่ยวฮ่งกง ดีมั้ย ''' แล้วฉันก็รีบวิ่งลงไป

อีกซักพัก........

'''  นี่แหละค่ะ  ไอ้โจรโรคจิตที่ตามฉันมาตั้งแต่ในห้างแล้วค่ะ ฉันจำไม่ผิด มันใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวดำ  เกงสามส่วน สูง ๆ 

ขาว ๆ เป๊ะ เลยค่ะ คุณ รปภ.''' ฉันพยายามเล่าทุกอย่างให้หมด

ตามเท่าที่คุณเล่ามานะครับ  โจรนี่เพิ่งถูกลากตัวไปโรงพัก เมื่อประมาณสิบนาทีที่แล้วนะครับ  แล้วก็ชายคนนี้

เพิ่งย้ายมาอยู่ห้องข้าง ๆ ของคุณเมื่อวานนี้เองนะครับ 

ฉันรู้สึกหน้าอับอายอย่างมาก จนถึงทุกวันนี้เลยแหละ  แทบไม่อยากออกมาจากห้องเลยแหละ  แต่พี่น้ำก็โทรมา

ให้ไปที่ร้านด่วนเลย เพราะมีเรื่องให้ฉันตัดสินใจแล้วน้องสาว้าก็ไม่อยู่ ฉันก็ออกจากห้องไปที่ร้านประมาณบ่ายสอง

'''  อ้าว???  มาแล้วหรอจ๊ะ น้องเอม '''

ดูเหมือนว่าพี่น้ำคงจะรู้ว่าใครมาหน่ะ  และพี่น้ำก็เดินออกมานั่งคุยกันที่โต๊ะ

'''  พี่น้ำมีเรื่องด่วนอะไรให้เอมตัดสินใจหรอค่ะ  ''

'''  พอดีมี ลูกค้าลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่ร้านค่ะ '''

''' โทรศัพท์เนี่ยนะ  ^_^ '''

พี่น้ำก็เลยลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ของลูกค้าที่ตู้เซฟ ประจำร้าน  แล้วยื่นมาให้ฉันดู  ฉันยื่นมือไปโทรศัพท์

''' ปกติแล้วของที่ลูกค้าลืมไว้จะเก็บไว้ที่ตู้เซฟทุกครั้งนิค่ะ  แล้วทำมัยไม่เก็บไว้ที่ตู้เซฟหละค่ะ '''

''' ก็พี่เห็นว่า  โทรศัพท์เครื่องนี้ใหม่มาก  และราคาแพงอีกซะด้วยหน่ะสิ พี่เลยอยากให้น้องเอมเก็บเอาไว้ เผื่อลูกค้า

จะโทรมา บ้าง ''''  พี่น้ำพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

'''  จะดีหรอค่ะ  พี่น้ำ  '''

''''  ดีสิ  ก็เอมเป็นเจ้าร้านนี่นา  ^^__^^ '''   พี่น้ำพยักหน้าตกลงอีกครั้ง

'''  อ้าว  พี่ได้ข่าวว่าน้องเอมจะไปรับน้องเร็ว ๆ นี้หรอค่ะ  '''

'''  ไม่ใช่ค่ะ  ถ้าเอมได้รับน้องก็ดีสิค่ะ  แต่ปีนี้เอมโดนรับน้องค่ะ '''

''' แหม  เอาน่า  รับน้องอาจจะได้เจอคนหล่อ ๆ ก้ได้นะบางทีเราอาจจะเจอรักแท้ที่ในรอบรั้วมหาวิทยาลัย

ก็ได้  แหม......พี่เองก็ยังจำภาพความประจำใจในการรับน้องได้เลย  อยากย้อนเวลาจัง  ''''

''''  เอ่อ.......พี่น้ำอายุปานนี้แล้ว  ยังจำได้อีกหรอค่ะ  น้ำ  ^^__^^!!??!! '''