"วัยรุ่นอันตราย"
เป็นฉบับสมบูรณ์แล้วนะครับ มีทั้งหมด 14 ตอนนะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งอ่ะครับ *บุลคลในเรื่องเป็นนามสมุตินะครับซ้ำหรือว่าไปตรงกับบุคคลได้ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ผู้เข้าชมรวม
3,809
ผู้เข้าชมเดือนนี้
35
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วา...เราจะเอาไงกันดีวะ พวกมันเยอะกว่าเรามากนะโว้ย ขืนเราสู้...พวกมันเอาเราตายแน่ ถอยก่อนดีกว่า
แหลมเอ่ยถามวาเพื่อนที่เหมือนเป็นลูกพี่ของเขาด้วยสายตาลุกลี้ลุกลน
ถอยหรอ...คำว่าถอยเราสะกดไม่เป็น เราไม่กลัวไอ้พวกขาสั้นหรอก มันจะมีดีสักแค่ไหนเชียว
เอาวะไม่ถอยก็ไม่ถอย วันนี้ถ้าใครถอยนะ มึงไม่ต้องมาคบกับกูอีกเลย เต้ย นมเย็น เอ่ยกับพวกพ้อง ท่าทีกระหือกระหันอยากที่จะรบกับฝ่ายอริ สิ้นคำเหลียวมองหน้าวาด้วยความมุ่งมั่น พยักหน้าเหมือนบอกว่าพร้อมที่จะสู้ศึก
ถ้าจะตาย...พวกเราต้องตายด้วยกัน ไม่มีวันทิ้งกันวา ตะโกนให้กำลังใจเพื่อนสมุนด้วยน้ำเสียงฮึกเหิม
ฝ่าย นายพล ที่คุมนักเรียนมัธยมขาสั้นราวสิบหกนาย พอได้ยินอย่างนั้น ก็วิ่งเข้าใส่ฝ่ายอริพร้อมอาวุธครบมือ
ทั้งมีด สนับมือและที่ขาดไม่ได้คือไม้หน้าสาม เรื่องปืนไม่ต้องพูดถึงเด็กบ้านนอกอย่างพวกเขาไม่มีปัญญาหามาครอบรองได้ ทั้งสองฝ่ายตะลุมบอนกันอยู่นาน ฝ่ายวามีน้อยกว่ามากทำให้ต้องล่าถอยกลับไปที่คุ้มวัดไทย
มันส์ว่ะ เรามีคนน้อยกว่ามากแต่เราก็สู้กับพวกมันจนถึงที่สุด เรานับถือน้ำใจพวกนายมากเลย
แหลมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหอบๆพร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากบาดแผล
เราเหมือนกัน เอาอย่างนี้เดี๋ยววันนี้เราเลี้ยงเหล้าพวกนายเองเต้ย นมเย็น พูดพร้อมเสียงหอบๆ สิ้นคำเต้ยแหลมสั่งเหล้านอกมาหนึ่งขวด แล้วทุกคนก็นั่งสุมหัวกันตั้งวงเหล้าโดยอัตโนมัติ
...ในสมัย 50 ปีที่แล้วมีกลุ่มอันธพาลเกิดขึ้นมากมายหลายกลุ่ม แต่ละกลุ่มมีอุดมการณ์เดียวกัน
คือต้องการให้แก๊งของตัวเองเป็นใหญ่ ตำรวจก็ไม่สามารถที่จะเอาผิดได้ เพราะในสมัยนั้นอันธพาลและอิทธิพล
มีมากเกินกว่าที่ตำรวจจะรับมือไหว ห้องขังอัดแน่นไปด้วยแก๊งอันธพาล จับกันมามากมายจนไม่มีที่จะขัง ก็ต้องปล่อยตัวไป ออกมาก็ไปก่อเรื่องสร้างปัญหาเช่นเคย ส่วนแก๊งที่หัวหน้าโดยจับเข้าตะราง บ้างก็ตั้งตัวเองขึ้นมาเป็นใหญ่ซะเอง สมัยนั้นมีแก๊งอันธพาลเกิดขึ้นมากมาย จนทำให้ตำรวจต้องออกหมายจับเหล่าบรรดาแก๊งนักเลงอันธพาล แก๊งหน้าวัดไทยของวาก็มีชื่ออยู่ในหมายจับของตำรวจด้วย และยังมีอีกมากหลายแก๊งเช่นแก๊งสะพานทั้งหลาย
แก๊งสะพานขาวมีแอ๊ดสะพานขาวเป็นหัวหน้าแก๊ง คอยควบคุมสะพานขาวมานาน ส่วนแก๊งสะพานดำ
มีจ๊อดสะพานดำเป็นหัวหน้าคุมเช่นกัน ทั้งสองแก๊งนี้จะข้ามถิ่นไปเหยียบถิ่นฝ่ายตรงข้ามโดยใช่เหตุไม่ได้ นอกจากจะมีเรื่องที่จำเป็นจริงๆ เพราะถ้าอีกฝ่ายข้ามไปก็แสดงว่าเจตนาข้ามถิ่น จะโดนกระทืบกลับมากันแทบทุกครั้ง จึงเป็นเหตุให้สองแก๊งนี้ก่อเหตุทะเลาะวิวาทกันบ่อยครั้ง และที่โด่งดังจนถูกออกหมายจับเช่นกันเห็นจะมีแก๊งสะพานลอยของเฮียพาสซึ่งเป็นนักเลงรุ่นใหญ่ มีคนนับถือมากหน้าและชื่อของแก๊งนี้ก็มีมายาวนานกว่าแก๊งอื่นๆ แต่ถึงจะเป็นแก๊งที่ยาวนาน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครกล้าตอแย ยังมีเคนสะพานเหลือง หัวหน้าแก๊ง สะพานเหลือง ที่มีอิทธิพลกว้างขวางอยู่ไม่น้อย และมีลูกน้องในปกครองกว่าห้าสิบนาย และยังมีแก๊งเล็กๆที่เพิ่งจะดันตัวเองขึ้นมาเป็นใหญ่ได้ไม่นาน นั่นคือแก๊งของสิงห์บางบอนและโก้ป้ายรถเมล์ สองแก๊งที่เพิ่งสร้างอิทธิพลขึ้นมาจนโด่งดัง ทั้งสองแก๊งนี้สามารถเดินข้ามถิ่นของอีกฝ่ายได้ตามสะดวก เหตุเพราะสิงห์บางบอน เคยช่วยเหลือ โก้ป้ายรถเมล์ ที่กำลังถูกแก๊งท้ายตลาดของแบงค์คู่หูจอมซ่าของเต้ชลประทาน ลุมกระทืบที่ป้ายรถเมล์ของตัวเอง และยังมีอีกหนึ่งแก๊งที่ตำรวจคอยจับตาอยู่อย่างเงียบๆนั่นคือแก๊งชลประทาน ซึ่งเป็นอริของวาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น มาถึงทุกวันนี้เวลาผ่านไปถึง 2 ปี วาก็ยังเคียดแค้นเต้ไม่หาย เนื่องจากสมัยที่ยังเรียนด้วยกัน เต้เป็นเพื่อนรักและสนิทที่สุดของวา แล้วเด็กที่โรงเรียนของทั้งสองเกิดไปสร้างเหตุไว้ที่ช่างกล ทั้งสองจึงยกพวกไปคิดบัญชีถึงช่างกล พอรถเมล์จอดถึงป้ายทุกคนวิ่งออกจากประตู เหล่านักเรียนช่างกลยืนคุมเชิงอยู่เกือบหมดโรงเรียน
วาไม่รอช้าจับธงประจำโรงเรียนของเขาวิ่งเข้าไปที่หน้าช่างกล เด็กช่างกลราวร้อยกว่านายซึ่งยืนรออยู่นาน
เมื่อเห็นเด็กหนุ่มโรงเรียนอื่นวิ่งกรูเข้ามา ต่างก็เตรียมตัวที่จะสู้ศึกไม่ช้าเด็กหนุ่มราวสองร้อยนายก็เปิดศึกตะลุมบอนกัน เสียงโครมครามกรึกกร้องและหมอกควัน เสียงสบถด่ากันสับสนทำให้บรรยากาศดูวุ่นวาย ช่วงเวลานั้นเอง เต้เห็นว่ายังไงคงจะสู้นักเรียนช่างกลไม่ได้ จึงหลบหนีเอาตัวรอดไปกับพวก ทิ้งให้วาถูกฝ่ายอริ
ลุมกระทืบอยู่ฝ่ายเดียว เหตุการณ์สงบลงวาหนีมาตั้งหลักพร้อมเพื่อนร่วมโรงเรียนราวหกสิบนาย โดยที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเต้จะทิ้งเพื่อนได้ลงคอ วันนั้นเองวาได้ประกาศแตกหักกับเต้ให้ทุกคนรับรู้
ดี...ขนาดเพื่อนมันยังทิ้งได้ลง กูก็คงจะไม่นับมันเป็นเพื่อนกูอีกแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปกู...วา จะไม่ยอมคบหาสมาคมกับไอ้คนชื่อเต้อีกตลอดไป ถ้าใครไปคบกับมันแสดงว่าจงใจเป็นศัตรูกับกู กูจะคอยจองล้างจองผลาญมัน จนกว่าชีวิตกูจะไม่ได้เหยียบบนแผ่นดินนี้ ถ้ามีวาต้องไม่มีเต้ชลประทานวาตะโกนขึ้นด้วยความโมโห น้ำเสียงแสดงถึงความโกรธแค้นภายในจิตใจที่ร้อนดังไฟนรก พร้อมนัยน์ตาดุดันราวมัจจุราช
เหตุการณ์วันนั้นเองทำให้เป็นจุดแตกหักระหว่างเต้กับวา โดยสิ้นเชิงและทั้งสองแก๊งนี้จะคอยตามจองล้างจองผลาญกันตลอดไป
แน่นอนในเมื่อมีนักเลงอันธพาลมากมาย ทุกคนต้องมีนักเลงรุ่นใหญ่ที่นับถือและคอยคุ้มกะลาหัวหรือเรียกสั้นๆว่าตั้วเฮีย นั่นคือ เฮียชัย เป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ มีอาณาเขตที่ต้องปกครองตั้งแต่เทคนิคท่ามะขามลามไปถึงช่างกล เฮียชัยควบคุมหัวนักเรียนทั้งขาสั้น-ขายาวราวห้าน้อยถึงหกร้อยนาย ไม่เว้นแม้แต่นักการเมืองบางคน ยังให้เฮียชัยไปคุ้มครอง อิทธิพลของเฮียชัยไม่ได้มีอยู่แค่ในพื้นที่เท่านั้น แต่ลามไปถึงพื้นที่ต่างจังหวัดอีกด้วย
ฝั่งพระนครก็ยังมีส่วนที่เฮียชัยต้องดูแลไม่น้อย ทำให้กลุ่มแก๊งอันธพาลรู้จักกันเป็นอย่างดี ใครที่จะเป็นนักเลงอันธพาลหรือคิดจะตั้งแก๊งขึ้นมาใหม่จะต้องมาขึ้นกับเฮียชัยก่อนทุกคน ใครไม่ยอมมาขึ้นกับเฮียชัยก็จะอยู่ได้ไม่นานสุดท้ายก็ต้องดับลง....
เข้าเรื่องเลยดีกว่าเรื่องเล่าถึงชีวิตของวาหน้าวัดไทย เด็กหนุ่มอายุสิบหก ที่รักซึ่งศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย
เขาไม่สนใจว่าใครจะเป็นคนถูกผิด ลองได้หักกับใครแล้วมันต้องล้มให้พังกันไปข้าง เขามีเพื่อนที่เหมือนเป็นลูกน้องอยู่ราวสี่สิบนาย วามีเพื่อนสนิทที่ติดสอยห้อยตามกันเป็นประจำอยู่สองคน คือแหลมและเต้ยนมเย็น
ทั้งสามเกิดด้วยกันที่คุ้มวัดไทย วาเป็นคนที่อายุเยอะที่สุดและเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เวลาใครมีปัญหา
จะช่วยเหลือกันตลอด ทั้งสามเกิดมาในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดีนัก วาเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่มีญาติที่ไหน พ่อและแม่
ของเขาตายไปตั้งแต่เขาอายุ 2 ขวบ ด้วยอุบัติเหตุรถคว่ำทำให้เขาถูกเลี้ยงดูจากพ่อของเต้ย ส่วนเต้ยที่บ้านเปิดร้าน
ขายโอเลี้ยงหรือนมเย็น ขายตามใจสั่งของลูกค้าซึ่งส่วนมากก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล ก็มีแค่เพื่อนของเต้ยที่ชอบมาพูดคุยเรื่องสัพเพเหระจนกลายเป็นขาประจำของที่นั่นเลยก็ว่าได้ ส่วนแหลมเขาย้ายมาอยู่ที่วัดไทยตั้งแต่เขาอยู่ในท้องของแม่ พอเขาอายุได้ 5 ขวบ พ่อแม่ของเขาก็ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำเช่นเดียวกับวา ทำให้แหลมต้องใช้ชีวิตเพียงคนเดียว บ้านของแหลมตั้งอยู่ข้างบ้านของเต้ย ส่วนบ้านของวาตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามของบ้านทั้งสองหลัง
ผลงานอื่นๆ ของ AunDong ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ AunDong
ความคิดเห็น