Disbelieve in Loveค้นหารักมัดใจเจ้าหญิงยากูซ่ากับหนุ่มฮาเล็ม

บทนำ

                เอ้า เพื่อนๆ วันนี้ดื่มให้เต็มที่เลยนะ ฉันเป็นเจ้ามือเอง ^-^

ฉันบอกเพื่อนๆ ด้วยสีหน้าเริงรื่น ปนมึนๆ นิดหน่อยคงเพราะฤทธิ์เหล้าล่ะมั้งที่ทำให้ฉันใจดีผิดปกติ

                เย้! / เย้! >O<  ทุกคนโหร้องอย่างยินดี แน่ล่ะของฟรีเชียวนะ

                เฮ้ย เซย์ทำไมพอถึงวันนี้ทีไร ทำไมแกเป็นแบบนี้ทุกทีเลยวะ -_-  โมโม เพื่อนสนิทฉันทำหน้าเบื่อหน่ายเวลาฉันงี่เง่าแบบนี้

                นั่นสิ วาเลนไทน์นะโว้ย แกควรกินช็อคโกแลตที่พวกแฟนคลับแกให้มาไม่ใช่รึไง ไม่ใช่ลากพวกฉันมาดิ้งก์เหล้ากันแบบนี้ >O<

คราวนี้แกเองเหรอ -_-; พรีม เธอเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของฉันเอง ฉันลากพวกแกมาเที่ยว ไม่ได้ให้มาเทศน์ฉันนะเฟ้ย >O<

                ฉันไม่ได้เป็นไรสักหน่อย แค่เซ็งไงวันนี้เซ็งเป็นพิเศษก็เท่านั้น -_-  ฉันกระดกเหล้ารสเลิศในมือต่อ

                เซย์ ฉันรู้นะว่าแกยังเจ็บใจเรื่องไอ้หมอนั่นอยู่ แต่แกลืมมันได้มั้ย นี่มันก็ผ่านมาเกือบสี่ปีแล้วนะ  โมหันมาสบตาฉันด้วยแววตาจริงจัง แต่แฝงไปด้วยความห่วงใยถึงภายนอกยัยนี่จะดูเป็นคนเย็นชาก็เถอะ

               ฉันลืมเขาไปนานแล้ว แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก

                ยัยเพื่อนปากแข็ง! ฉันรู้ว่าแกเจ็บ...เจ็บมาตลอด ในเมื่อแกลืมไอ้เลวนั่นได้แล้วทำไมที่ผ่านมาแกถึงไม่ยอมคบใครเลยล่ะ  พรีมมองฉัน น้ำเสียงเริ่มสั่นเครือ

                พรีม โมฉันขอบใจพวกแกมากน่ะที่เป็นห่วงฉัน ขอเวลาฉันอีกนิดนะ แล้วฉันจะลองเปิดใจรับคนใหม่ดู

                แต่จะมีสักวันมั้ยนะ...

วันที่ฉันจะลืมเลือนความเจ็บปวดที่ยังคงค้างคามาตลอดสี่ปีที่ผ่านมา

จะมีสักวันมั้ย...

                วันที่ฉันจะได้เจอคนดีๆ คนที่ใช่สำหรับฉันกับเขาบ้าง......

                ระหว่างที่ฉันกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองอยู่นั้น...

                ทำไม! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ว่ะ!!

                เอ๋ O_O// นั่นเสียงใครโว้ยวายอยู่น่ะ เสียงนั่นดึงความสนใจของแขกทุกคนที่นี่ได้อย่างดี

หมอนั่นส่งเสียงดังยังไม่พอ ยังทำลายข้าวของระเนระนาดอีก ขนาดเพื่อนเขาที่มุงดูอยู่เข้ามาห้ามยังถูกต่อยหน้าไปเต็มๆ เลย ยิ่งทำให้ผู้จัดการร้านกับพวกพนักงานไม่กล้าเข้ามาห้ามทั้งที่ตอนนี้หมอนั่นยังพล่ามไม่หยุด อย่าไปสนใจเลยหมอนั่นคงอารมณ์เสียเหมือนฉันตอนนี้ล่ะมั้ง ดื่มต่อดีกว่า (_-_)//

                ทำไมเขาทำกับฉันแบบนี้ ฉันทำผิดอะไรรึไง

                เอ๋ หมอนั่นบอกว่า...ทำผิดอะไร ทำผิดอะไร ทำผิดอะไร.......

                แกบอกฉันทีเซ่! ไอ้ไซ ฉันทำผิดอะไรทำไมเขาถึงทิ้งฉันไป!!

                ทำผิด นั่นสิผิดอะไร...พวกเราทำผิดอะไร..ทำไม..ทำไมเขาถึงทอดทิ้ง..ฉัน แล้วนี่..น้ำอะไรน่ะ มันค่อยๆ ไหลออกมาเรื่อยๆ จากตาทั้งสองข้างของฉัน

                ผลั๊วะ!

                ไอ้อึนเซย์! แกมีสติหน่อยสิ ฉันไม่อยากต่อยแกหรอกนะ  เพื่อนเขาอีกคนที่ไม่ถูกเขาต่อย เข้าไปแจกกำปั้นหยุดความบ้าให้เขาแทน

                อึนเซย์ถึงแกจะเรียกร้องหาเขายังไง เขาก็ไม่กลับมาแล้ว แค่ผู้หญิงคนเดียวแกจะปล่อยให้ตัวเองมีสภาพทุเรศขนาดนี้เหรอวะ!!

เพื่อนเขาอีกคนเข้าไปกระชากคอเสื้อ แล้วเขย่าตัวเพื่อเรียกสติเขาแต่หมอนั่นกลับปัดมือทิ้งแถมยังต่อยเพื่อนตัวเองอีก

                พวกแกจะไปรู้อะไร พวกแกไม่ใช่ฉันนี่!!

                น่ารำคาญจริงวุ้ย ฉันว่าเดี๋ยวพวกมันได้ต่อยกันเองแน่ๆ -_-

ไอ้เควกหันไปมองพวกขี้โว้ยวายนั่น ก่อนหันมาเหล่สาวๆ ต่อ เควกมันเป็นเพื่อนสนิทสมัยประถมของฉันน่ะ

                นี่เควก แกอิจฉาที่พวกเขาหล่อกว่าล่ะสิ พวกเขาน่ะหน้าตาดีทุกคนเลยนะ ขออย่าให้มีเรื่องกันมากกว่านี้เลย ฉันเสียดายความหล่อ -.,-

นังพรีมตอนนี้สถานการณ์ไม่สู้ดีแกยังมีกะใจห่วงเรื่องนั้นอีกเหรอ แกทำฉันหมดอารมณ์ร้องไห้เลย T-T;; ดีนะตรงที่ฉันนั่งมันมืดนิดหน่อยไม่งั้นโดนเห็นหมดแน่ ถ้าพวกนั้นรู้ว่าฉันร้องไห้นะ เป็นเรื่องแน่ๆ

ไม่! ไม่! ฉันต้องไม่เสียน้ำตาเพราะเรื่องเวรๆ นั่นอีก ฉันต้องเข้มแข็ง ใช่แล้ว เซงาว่า เซรีน่า เธอต้องเข้มแข็ง!!

แต่ฉันว่าช้าไปแล้ว โน่นพวกเขาต่อยกันมั่วไปหมดแล้วพวกเทพบุตรสุดหล่อของแกน่ะ -_- >>  โมชี้นิ้วไปทางพวกนั้น

โม แกว่าไงนะ O_O

พวกเราทุกคนหันไปมอง อือ หือ ทั้งคนห้ามคนถูกห้ามเข้าฟัดกันมั่วไปหมดแล้ว ฉันมาเที่ยวนะเสียบรรยากาศหมด

ไป รีบไปกันได้แล้วพวกเธออยากโดนลูกหลงรึไง เพื่อนๆ เราเขาเผ่นกันไปหมดแล้ว -_-  เควกพยายามลากพวกเราออกจากที่นี่

เควกอยู่ต่อเหอะ ฉันมีเรื่องสนุกๆ ให้นายทำ  ฉันยื่นข้อเสนอบางอย่างให้มันที่กำลังทำหน้างงงวยสุดขีด

ฉันจะไม่อยากกลับนี่น่ายังเที่ยวไม่หน่ำใจเลย กลับไปก็ต้องนั่งเหงาหงอยเปล่าเปลี่ยวหัวใจ เพราะฉันไม่มีแฟนให้สวีตวี้ดหวิ้วเหมือนคนอื่นนี่ย่ะ -*-

แกจะบ้าเหรอเซย์ เมื่อกี้ฉันยังเห็นแกนั่งซึมกระทืออยู่เลยแล้วนี่คิดเรื่องบ้าอะไรอีกเนี่ย -_-^  แย่แล้ว หวังว่ามันคงไม่เห็นน้ำใสๆ จากตาฉันหรอกใช่มั้ย O-O ไม่ได้การต้องพูดกลบเกลื่อนก่อน

ฉันแค่นั่งเงียบเพราะคิดเรื่องที่จะบอกให้แกไปทำอยู่นี่ไง -_-

จะให้ฉันทำอะไร ไอ้เซย์ ทำไมไม่รีบกลับแกไม่เห็นเหรอว่าคนเขาทะเลาะกันอยู่น่ะ เฮ้ย OoO มองดูดีๆ แล้วนั่นมันเพื่อนฉันนี่หว่า  เควกจ้องมองพวกนั้นด้วยความตกใจ คงเพราะโต๊ะที่เรานั่งมันมืดนั่นแหละเลยเห็นอะไรไม่ถนัด

จากนั้นเดวกมันสบถอะไรออกมาไม่รู้ฉันไม่ได้ยินก่อนจะพุ่งเข้าไปคว้ากระติกน้ำแข็งสูตรพิเศษของฉันที่ฉันบรรจงนั่งเล่นมาได้สักพักหนึ่งแล้ว เฮ้อ คงไม่ต้องบอกมันแล้วล่ะมันทำไปแล้วเรียบร้อย -_-^

ซ่าส์!

เฮ้ย! ใครวะ ใครกล้ามาสาดน้ำใส่พวกฉัน!!

ฉันเอง ไอ้พวกหมาบ้าห้าตัวเลิกกัดกันได้แล้ว มันรบกวนลูกค้าท่านอื่นนะโว้ยยยย -_-***

เควกเดินเข้าไปหาไอ้พวกนั้นแล้วชี้ให้เห็นถึงบรรยากาศรื่นเริงในร้านที่เคยมี แต่ตอนนี้คนหนีหายกันเกือบหมด

แกไอ้เควก แกมาสาดน้ำอะไรใส่พวกฉันฟะ นี่มันเหล้านี่ทำไมกลิ่นมันแรงแปลกๆ แบบนี้ว่ะ -_-^^  หนึ่งในห้าคนนั่นบ่นอุบอิบขณะที่จับเสื้อตัวเองขึ้นมาดม

นั่นน่ะ เหล้าสูตรพิเศษของฉันเอง เอาไว้ไล่ผีน่ะ ^-^

ผีชกต่อยนะสิ ทีผีพนันยังมีได้ทำไมจะมีผีเวอร์ชั่นนี้ไม่ได้ สุดท้ายฉันก็เข้ามายุ่งจนได้สินะ ว่าจะไม่ยุ่งแล้วเชียว เห็นแล้วมันอดไม่ได้ทุกทีและด้วยเหตุผลบางประการ...

ย้อนไปหลังจากที่เควกสาดเหล้าใส่พวกนั้น ฉันกำลังจะเดินตามเควกไปแต่จู่ๆ พรีมก็เข้ามาจับแขนฉันเอาไว้ แล้วบอกว่า ฉันขอท้าพนันแก ถ้าแกลืมไอ้สารเลวนั่นได้แล้วจริงๆ แกก็ต้องไปจูบกับไอ้คนที่เป็นต้นตอของเหตุการณ์ชกต่อยนั่น เพราะจากที่ฟังดูสรุปได้ว่าเขาเกลียดผู้หญิง ส่วนแกเกลียดผู้ชาย เข้ากันดีออก ^-^

               มันเข้ากันตรงไหน ทำไมแกไม่ฟังคำทัดทานของฉันกับโมบ้างเลย แต่กลับบอกว่า ฉันทำเพื่อแกอยู่นะ ขืนรอให้แกมีความกล้าเปิดใจรับคนใหม่ ฉันว่าแกคงแก่ตายแหงๆ หน่อย -_-+ นั่นปากมันเหรอ ถึงฉันจะขึ้นคานก็เรื่องของฉันย่ะ แล้วนั่นมันจูบแรกของฉันเฟ้ย จะให้ไปแจกฟรีเหมือนของลดแลกแจกแถมได้ยังไงถึงของรางวัลจะน่าสนใจก็เถอะ แต่..ก็ได้ ฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าฉันลืมเขาได้แล้ว!