สัญชาตญาณดิบ - นิยาย สัญชาตญาณดิบ : Dek-D.com - Writer
×

    สัญชาตญาณดิบ

    สัญชาตญาณของ สัตว์ ทุกตัวคือ การเอาตัวรอด มนุษย์เองก็เฉกเช่นเดียวกัน หากมนุษย์ละทิ้งอารยธรรม หากคำว่าสามัญสำนึกถูกบิดเบือน เมื่อจิตใจถูกกดดันจนตกต่ำและสุดท้ายก็ถึงขีดสุดแล้วสิ่งที่เหลืออยู่คืออะไร ?

    ผู้เข้าชมรวม

    933

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    933

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:52 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    สัญชาตญาณ..ของ "สัตว์" ทุกตัว คือ การเอาตัวรอด

    วิวัฒนาการต่างๆของพวกมันก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อป้องกันตัวเองจากการเป็น "ผู้ถูกล่า"

    และเพื่อก้าวสู่การเป็น "ผู้ล่า" เสียเอง

    ทุกสิ่งคือ การดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์.......

    มนุษย์เองก็เฉกเช่นเดียวกัน

    .

    .

    แต่ในบางที

    คำว่า "พวกพ้อง" และ "เผ่าพันธุ์" ก็มีค่าไม่เท่ากับคำว่า "ตัวเอง"

    หากมนุษย์ละทิ้งอารยธรรม

    หากคำว่าสามัญสำนึกถูกบิดเบือน

    เมื่อจิตใจถูกกดดันจนตกต่ำ และ สุดท้ายก็ถึงขีดสุด

    แล้วสิ่งที่เหลืออยู่คืออะไร ?

    .

    .

    กลางดึกอันเยียบเย็นในเมืองซึ่งราวกับร้างผู้คน

    เสียงแห่งความตายกำลังคลืบคลานเข้ามาละลานทุกชีวิต

    เมื่อใบโลหะเสียดสีกับก้อนเนื้อแว่วมาตามสายลม ทุกหนทุกแห่งในเงามืด

    กลิ่นคาวเลือดต่างโชยผ่านกรอบหน้าต่างของบ้านแต่ละหลังที่ปิดสนิท ประตูทุกบานถูกลงกลอนแน่นหนา

    ไฟทุกดวงในบ้านถูกดับลง ร่างสั่นเทาของหญิงสาวและลูกๆต่างซุกตัวกันอยู่ภายในบ้าน

    คอยเอี้ยวหูฟังสิ่งผิดปรกติที่อาจเกิดขึ้นกับหน้ารั้วบ้านของตน



    "ฆ่ามัน......"

    ในตรอกมืดแห่งหนึ่ง เสียงร่างสูงบ่นพึมพำ พร้อมยิ้มอวดฟันซี่แหลมที่มีคราบเลือดเกรอะกรัง

    เลื่อยใบใหญ่ในมือส่งเสียงครืดคราดเมื่อกำลังเสียดสีกับก้อนเนื้อตรงหน้า

    ผสมกับเสียงร้องโหยหวนของเจ้าของชีวิตร่างหนึ่งซึ่งจมกองเลือดอยู่แทบเท้า

    "ได้...ได้โปรด..."

    เสียงร้องครวญครางทำเอามันยิ้ม

    "ปล่อย" มันพูด เลิกพยายามตัดท่อนแขนของร่างตรงหน้า

    "ได้โปรด......"

    "ปล่อย !!!" มันถีบเข้าที่หน้าของหญิงสาว เธอหงายหลังลงไปนอนกับพื้น

    เสียงเด็กทารกร้องงอแงเมื่ออ้อมแขนของผู้เป็นแม่รัดร่างน้อยๆไว้กับอกจนแน่น

    "แกไม่สบาย...ได้โปรด ให้ฉันพาแกไปหาหมอ...แล้วฉันจะกลับมา...ฉันสัญญา"

    "หุบปาก !!" มันฟาดเท้าเข้าที่ลำคอของหล่อน หล่อนกระอักเลือดออกมา

    "ยังไงไอ้เด็กเวรนั่นก็ต้องตายอยู่แล้ว ถือซะว่าช่วยให้มันไม่ต้องทรมานละกัน"

    มันสืบเท้าเข้าไปใกล้ร่างของหญิงสาวก้มลงเหนือตัวเธอ แล้วใช้มือซ้ายจับหัวเล็กๆของเด็กทารก

    "อย่า!!!" น้ำตาของแม่ไหลพรากเมื่อมันกระชากอย่างแรง จนแขนเธอกระตุก มันบิดข้อมือ

    และเสียงดัง กร๊อบ.. ก็ทำเอาหญิงสาวหัวใจแทบหยุดเต้น

    "ไม่ !!!!!!" เธอกรีดร้องและสลบไป เมื่อหัวของเด็กน้อยบิดไปอยู่ด้านหลังและห้อยปวกเปียก

    มันส่งเสียงหัวเราะ...

    -------------------------------------

    สัญชาตญาณดิบ

    ( โปรดติดตามได้เร็วๆนี้)

    "หากไม่อยากเป็นผู้ถูกล่า ก็จงเป็นผู้ล่าเสียเอง"

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น