แด่ที่รักผู้ตายจาก

   ที่รัก วันนี้ผมมาเขียนถึงคุณตามสัญญาแล้วนะ  ผมต้องขอโทษด้วยที่ต้องปล่อยให้คุณรอตั้งนานเอาไว้ผมเขียนเรื่องของเราเสร็จแล้วผมจะรีบเดินตามคุณไปนะที่รัก รอผมก่อนอย่ารีบล่ะเดี๋ยวผมตามไม่ทันนะ

   เรื่องของเรามันเริ่มยังไงนะที่รัก คุณยังจำได้มั้ยผมยังจำได้นะวันนั้นผมมาส่งเพื่อนที่บ้านๆมันอยู่ทางเดียวกับคุณ วันนั้นคุณโกรธผมแบบที่ไร้เหตุผลมากๆ ผมเองยังงงอยู่เลยจนถึงตอนนี้ ตอนนั้นผมบอกเพื่อนเลยว่าคุณเป็นคนเอาแต่ใจมากๆสงสารคนที่ได้เป็นแฟนนะ แต่สุดท้ายด้วยความพยายามของเพื่อนของเรา  ทำให้เราได้ไปไหนมาไหนด้วยกันผมได้เริ่มมีโอกาศไปรับคุณที่ทำงานเพราะคุณเลิกงานดึก แล้วบ้านของผมก็ดันอยู่ใกล้คุณอีกตังหาก ตอนแรกๆผมรำคาญนะที่ต้องไปรับคุณทุกๆวัน เพราะผมเองเป็นคนที่ไม่สนใจใครอยู้แล้ว แต่ที่ผ่านมาหลังจากที่ผมรู้จักคุณมากขึ้น คุณดูเป็นผู้ใหญ่มากก่วาผม คุณเป็นคนขยันมาก คุณตั้งใจเรียน คุณทำงานด้วยเรียนด้วย นี้คือสิ่งที่ผมยอมรับว่าคุณเก่งและคุณนี้แหละคือคนที่ผมอยากดูแลไปตลอด ที่รักวันนี้ผมทีเรื่องจะสารภาพ คุณจำเรื่องกุหลาบขาวเจ้าปัญญาที่มันมาวางอยู่หน้าห้องคุณทุกวันมั้ย ทุกครั้งที่ผมเห็นเราจะทะเลาะกันตลอดแล้วคุณก็จะยอมผมเองตลอด ความจริงแล้วผมเป็นคนที่เอามันไปวางไว้เองแหละผมแค่อยากให้ดอกไม้ที่คุณชอบ  แต่ผมก็กลัวคุณจะได้ใจคุณมั้ยทุกครั้งที่เราทะเลาะกับเรื่องนี้ผมแอบยิ้มเสมอนะ  มันทำให้ผมรู้ว่าคุณรักผมมากแค่ไหนถึงยอมผมได้เสมอ  จนวันนี้ผมก็ยังอยากให้คุณนะ คุณตื่นมารับมันไปได้มั้ยที่รัก ตื่นมาเจอผมบ้างแล้วค่อยนอนต่อก็ได้ ต่อไปนี้ผมจะอยู่กับคุณทุกวัน จะบอกรักคุณอย่างที่คุณอยากได้ยินไง จะไม่แก้ลงคุณอีกแล้ว หรือคุณไม่อยากอยู่กับผมแล้วที่รัก วันนี้รู้แล้วว่าคุณรักผมมากแค่ไหน และผมห่วงคุณมากแค่ไหน ผมคงไม่ยอมที่จะให้คนต้องเดินทางคนเดินถ้ารู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นกับคุณที่รัก อย่างน้อยถ้าวันนั้นผมเห็นคุณสำคัญกว่างานสักหน่อย วันนี้ผมอาจได้ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณเหมือนที่คุณอยู่เป็นเพื่อนผมมาตลอดไงที่รัก  ผมไม่อยากให้คุณต้องอยู่คนเดียวนะที่รัก ที่นั้นจะเป็นยังไงบ้างที่รัก มันร้อนมั้ย หนาวมั้ย มืดมากมั้ยที่รัก ผมอยากให้คุณรู้จังว่าผมรักคุณมากแค่ไหน คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังจากผมไปโดยที่ไม่มีโอกาสให้ผมได้รำลาคุณบ้าง คุณรอผมที่นั้นสักนิกนะที่รักตอนนี้ผมกำลังจะตามคุณไป อาจใช้เวลาหน่อยเพราะผมยังมีภาระต้องดูแล แต่ผมสัญญาทันทีที่ผมว่างผมจะไปหาคุณเป็นคนแรกเลยนะ