ชีวิตรักเปรียบเสมือนนิยาย - แนว ทอมดี้ -

ณ โรงเรียนต่างจังหวัดในภาคเหนือแห่งหนึ่ง 
" นี่ ไอ้ปูน มึงจะไม่ต่อ ม.4 ที่นี่จริงๆหรอวะ "  นี่คือเสียงของเพื่อนผมที่ชื่อว่าออม อย่างว่าแหละคับ สาวหล่อชัวร์ อิอิ
"อ่าว!!! แล้ว มึงไม่คิดถึงพวกกูเลยหรอวะ ถ้าไปต่อที่นู่นน่ะ ไกลก็ไกล แถมอยู่ภาคใต้อีกนะมึง" และนี่ก็คือเสียงของเพื่อนผมอีกเช่นกันคับ มันมีชื่อว่า ตูน  เอ๊ะ!! แต่คนนี้ไม่ใช่สาวหล่อนะคับ 
 
ปูน หรือ คำปูน มันเป็นชื่อที่พ่อแม่ผมตั้งให้ตอนผมยังเด็ก อ๊ะ!! ถูกสิคับ ใครจะตั้งให้ตอนโตล่ะ ผมเป็นพี่คนโต มีน้องชาย 1คน แต่ว่าฟ้าดลบันดาลให้ผมเกิดมาผิดร่างหรือว่ายังไงกัน ผมจึงได้มีอวัยวะเหมือนผู้หญิงอะไรเช่นนี้ -*-  แต่พ่อแม่ผมก็ไม่ว่านะคับที่ผมเป็นอย่างนี้  ที่เพื่อนๆเรียกกันว่า ทอม นั่นเอง ก็ทำไงได้ ผมชอบผู้หญิงนี่นา แถมตอนเด็กชอบแกล้งเด็กผู้หญิงอีกด้วย 

เอ๊ะ!! แต่เรื่องที่ผมจะไม่ต่อ ม.4 ที่โรงเรียนนี้หรอคับ 
เรื่องมันเป็นแบบนี้คับ 

2 อาทิตย์ก่อนปัจฉิม ม.3 
" อ่าว เกรซ เรียกปูนมา มีอะไรรึเปล่าคับ "   (เกรซ เป็นผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดรองจากแม่ ผมใช้เวลาจีบเธอมาตลอด ตั้งแต่ ป.5. จนติดแล้วได้คบกันตอน ม.3) 
" ปูน ...  ........น.น..น.น " เธอก้มหน้า พร้อมน้ำตาที่ผมสังเกตุได้ 
" เป็นอะไรคับเกรซ มีอะไรไม่สบายใจ บอกปูนได้นะคับ "  ผมชักจะเป็นห่วงเธอขึ้นมา เพราะน้ำตาเธอไหลไม่หยุด
" ปูน เรา.....เป็น เพื่อนกันนเถอะนะ "  ในตอนนั้นแหละคับ ไม่ต้องให้บรรยายอะไรมากแล้ว ผู้หญิงบอกเลิก อ๊ากก !! 
" ทำไม เกรซ ปูนทำอะไรให้เกรซ เกรซถึงอยากจะเป็นเพื่อนปูน  ปูนมันไม่ดีใช่มั้ยยยยยย " ผมปาดน้ำตาแล้วเอามือชกกับผนังที่เกรซผิงอยู่ 2- 3ที   แล้วไอ้อออมก็วิ่งเข้ามาห้าม
" เฮ้ยย !! ไอ้ปูน พอ ได้แล้ว สัสเอ้ย มึงพอได้แล้ว เฮ้ย กีต้าร์ เอาเกรซออกไปก่อนเร็วๆๆๆ "  มันรั้งตัวผมไว้คับ
" มึงอย่าห้ามกูดิวะ " ปั๊ง ปั๊ง !!@~!@~ ผมยังคงชกผนังต่อไป
ผ่าง!!@!@~ !!@~!#~  
" มึงต่อยกูทำไมวะ เจ็บนะเว้ย " ไอ้ออมมันต่อยผมเข้าแล้วสิคับ
" อ่าว มึงเจ็บเป็นด้วยหรอ ถ้ากูไม่ต่อยมึงจะหยุดมั้ยล่ะ ไปมึงกลับบ้านกัน ผู้หญิงคนเดียว ทำให้เป็นเรื่องไปได้ "
เป็นไงล่ะคับเพื่อนของผม  555  ผมละซาบซึ้งจริงๆที่ต่อยผมเข้าให้ 

ณ บ้านของผม  คุณเพื่อนออมที่แสนดีมาส่งผมถึงบ้านเลยคับ แต่ผมก็ยังคงเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเกรซบอกเลิกผม
" สวัสดีคับแม่ ผมพาลูกชายตัวดีของแม่มาส่ง   .... ไปมึง เข้าบ้าน " 
" คำปูน !!!!@#!@  หน้าลูก ไปโดนอะไรมา " เอาล่ะสิคับ แม่ผมสังเกตุเข้าแล้ว 
" กัดกับหมา " ผมตอบคำสั้นๆ  แล้วมองไปที่ไอ้ออม
^ ^ !!!  " หมาเค้าหวังดีเว้ย " ออมพูด 
" แม่คับ งั้นออมขอตัวกลับก่อนนะคับ  ^ /\ ^ " 
" ขับรถดีดีนะลูก " 



ผมได้เดินขึ้นมาบนห้องนอนของผม เหมือนร่างไร้วิญญาณ 
ก๊อก !# ก๊อก @! ก๊อก 
" ใครอะ  "  
" ปูนเองแม่ " 
"เข้ามาสิลูก แม่ไม่ได้ล๊อค"  ผมก็เข้าไปในห้องนอนของแม่ แล้วนอนบนตักของแม่
"แม่ แล้วพ่อล่ะ ไม่กลับบ้านมาอีกหรอ" 
"อ๋อ ถ้าไม่เช้า พ่อคงไม่กลับมาหรอกลูก ฮ่าๆๆ "  แม่พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ผมรู้ว่าแม่ก็เป็นห่วงพ่อ
" แม่ ปูนอยากไปอยู่กับป้า อยากไปเรียน ม.4 ที่ โรงเรียนที่นู้น แม่ว่าดีมั้ย" ผมบอกกับ แม่
"ปูนอยากไปจริงๆหรอ ลูก ไม่ได้ไปเพื่อ ประชด ใครนะ "
"อยากไปเรียนที่นู้นแม่ ที่เรียนพิเศษ ดังๆมันมีเยอะ แม่ให้ปูนไปนะ"  ผมขยั้น ขะ ยอแม่ผมให้ได้
" งั้นแม่ขอปรึกษาพ่อ และ ป้าก่อนนะ แม่ก็เห็นป้าคุยกับแม่ว่า อยากให้เราไปอยู่ด้วยเหมือนกัน"






นี่แหละคับ เหตุผลที่ ผมไม่อยาก ต่อ ม.4 ที่นี่ เหตุผลดีมั้ยล่ะคับ แต่ใครจะรู้เล่าว่า การไปเรียนต่อของผม 
ได้เกิดดดด อะไรต่อมิอะไรหลายๆอย่าง 
เพื่อนๆช่วยเป็นกำลังใจและติดตามผมด้วยนะคับ






PS .   มือใหม่คนะคับ อยากจะฝากเรื่องนี้ด้วย คับผม   มีอะไรติชมก็คอมเม้นมาได้นะคับ