ความกลัวที่มากับความมืด

ก้อมะคืนวิมพ์ไปเฝ้าไข้คุญย่าที่โรงบาล..

ตอนดึกๆอ้ะ ท่านก้อแบบว่าเพ้อไม่ยอมนอน

ท่านลุกนั่ง(ทั้งๆที่ตาปิด)ปิด)แถมแกว่งมือเรียกใครก้อไม่รุ..

แกบอกว่าเหงคนรอบเตียง

เหมือนแกกำลังเล่นอยู่อะไรบางอย่างอยู่ สิ่งที่ไม่มีใครเห็น

พี่สาวเราถามว่าย่าจ๋าย่าคุยกับใคร..ห๊า..คุยกับใครจ๊า..

ย่าตอบว่า..เทือง..เราแระทุกคนเลยเงียบ.!!!

เพราะน้า เทืองเปงน้องชายแท้ๆของแม่เราที่เพิ่งเสียชีวิตไปยังไม่ถึง100วัน!!

เรากับพี่สาว2คนพูดไม่ออกได้แต่มองหน้ากัลแระพูดว่า

...งานเข้าแร้วมึง...