(fic)gsd เรื่องวุ่นวายในบ้านนีโอ

ข้อมูลเบื้องต้น

นี่เป็นเรื่องแรกของกระผมอาจเขียนไม่เก่ง
และนี่เป็นเพียงการยืมตัวละครมาใช้เท่านั้นไม่เกี่ยวกับเรื่องจริงๆ


ตัวละครที่มีก็ นีโอ อาว สติง สเตลล่า มีอา

เนื้อเรื่อง

       
      ซ่า..ซ่า..ซ่า.. 

 เสียงฝนที่กำลังตกหนักขณะนั้นเด็กชายอายุประมาณ 7-8 ขวบ2คนกับชายวัยกลางกำลังวิ่งอยู่กลางฝน

 “พ่อฮะไปหลบฝนใต้ต้นไม้ตรงนั้นเถอะ” เด็กชายผมฟ้าพูดพลางชี้ไปที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่ข้างถนน

 “ดีเหมือนกัน” ชายผู้เป็นพ่อพูด แล้วทั้ง3ก็วิ่งไปหลบฝนใต้ต้นไม้จนฝนหยุดตกทั้ง3ก็เดินกลับบ้านกันขณะเดินกลับนั้น ชายผู้เป็นพ่อมองไปเห็นอะไรบ้างอย่าง

 “มีไรเหรอนีโอ” เด็กผมเขียวพูดเขาชอบเรียกชื่อพ่อว่า นีโอ มากกว่าเรียกว่าพ่อ

 “นี่สติง อาว มีใครนอนสลบอยู่น่ะ”

 “หา~สลบงั้นเหรอ...อ๊ะนั้นมันเด็กผู้หญิงไม่ใช่เหรอครับ น่าสงสารจัง” อาวกับสติงพูดพร้อมกันแล้วทั้ง3ก็เดินไปทาง เด็กหญิงผมเหลืองอายุน่าจะเท่าอาวที่นอนสลบอยู่ข้างทาง

 “หวา~ดูสิแผลเพียบเลย เด็กคนนี้ท่าจะดวงซวยสุดๆเลยนะเนี่ย”

 “แล้วจะทำไงดีฮะพ่อ” อาวพูดถามชายผมทองยาว

 “ก็พาไปที่บ้านก่อนแล้วกัน” พูดแล้วนีโอก็อุ้มเด็กคนนั้นกลับบ้านไปด้วย

 ที่บ้านซึ่งเป็นเพียงห้องเช่า หน้าห้องยังอุส่าห์ติดป้ายไว้ว่า  ห้องนีโอสุดหล่อ

 “นีโอพามานี่จะดีเหรอ”

 “ช่วยไม่ได้นี่ขืนปล่อยไว้คงไม่ดีแน่พามานี่ล่ะดีแล้ว” ผู้เป็นพ่อพูดแล้วนำเด็กคนนั้นไปนอนบนโซฟา “แย่จังมีไข้ด้วย  เดี๋ยวพ่อจะทำแผลให้เด็กคนนี้ก่อนนะ อาวไปช่วยพ่อหากล่องยาหน่อย” นีโอพูดแล้วเดินออกไปกับอาว

 สักพักเด็กคนนั้นก็ฟื้น

 “ไงฟื้นแล้วเหรอ” สติงพูด “นีโอเด็กคนนี้ฟื้นแล้ว”

 “จริงเหรอดีจัง” นีโอกับอาวเดินกลับเข้ามาทำให้เด็กคนนั้นเริ่มกลัวเธอจึงหนีไปตรงมุมห้อง นีโอจึงเดินไปหาเธอ

 “นี่..เธอชื่ออะไรเหรอ”

 “อยะ..อย่าเข้ามานะ!”เธอพูดด้วยความกลัวแล้วข่วนนีโออย่างแรง

 “!” นีโอตกใจอยู่เล็กน้อยแต่เขาก็ยังยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเขาก็ไปกอดเด็กคนนั้น “ไม่ได้นะเธอมีไข้อยู่อย่าเพิ่งออกแรง สิ แผลนี่เดี๋ยวชั้นจะทำแผลให้นะ” นีโอพูดเพื่อให้เธอสงบลง

 “อือ...” แล้วเด็กคนนั้นก็สลบไป

 “พ่อ/นีโอ เป็นไงบ้าง” อาวกับสติงเดินเข้ามา

 “สลบไปแล้วล่ะสงสัยหมดแรง”

 1 ชั่วโมงต่อมา

 “ที่นี่...”

 “ไงตื่นแล้วเหรอ” ชายผมทองยาวพูดขึ้นทำให้เด็กคนนั้นหันไปมอง

 “เอ่อ..คือ..เมื่อครู่นี้ขะ..ขอโทษหนูกลัวมากเลยหุนหันไปหน่อย” เด็กคนนั้นรีบขอโทษ

 “ไม่เป็นไรมันก็ไม่ได้เป็นแผลอะไรนี่ ว่าแต่เธอเถอะชื่ออะไรแล้วพ่อแม่ล่ะ” นีโอถาม

 “ไม่มี..ไม่มีชื่อ พ่อแม่ด้วย” เด็กหญิงตอบหน้าเศร้า

 “งั้นเหรอ..เออชั้นชื่อนีโอนะส่วนอีก2คนชื่อ สติงกับอาว งั้นชั้นให้เธอชื่อว่า สเตลล่า ก็แล้วกัน” นีโอเลยตั้งชื่อให้เองเลย

 “สเตลล่า..งั้นเหรอ..” เด็กผมเหลืองยังงงๆ

 “ชอบชื่อนี้รึเปล่าล่ะ”

 “อือชอบ..สเตลล่าชอบ” เด็กคนนั้นเริ่มยิ้ม

 “ชอบก็ดีแล้ว ไงตอนนี้เธอก็ฟื้นแล้วนี่ไปกินข้าวกันนะ” นีโอชวน

ที่โต๊ะอาหาร

 “เฮ้!พี่สติงนั้นมันส่วนของผมนะ”

 “ไม่สนใครเร็วกว่าได้ก่อน”

 “ฮ่าๆๆ อ๊ะเป็นอะไรไปทำไมไม่กินล่ะ” นีโอหันไปพูดกับเด็กหญิงที่นั่งเงียบมาตลอด

 “เอ่อเปล่า..คือ..หนูน่ะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นพ่อแม่เลยพอมาเจอบรรยากาศครอบครัวแบบนี้..รู้สึกดีใจจัง”

พอได้ยินแบบนั้นสติงกับอาวที่ทะเลาะกันอยู่จึงหันมาพูด

 “ยังไงตอนนี้เธอก็มีพวกเราแล้วนี่” คนหัวเขียวพูด

 “ใช่ๆตอนนี้เธอก็มีครอบครัวแล้วไง” คนหัวฟ้าพูดเสริม

 “งั้นตั้งแต่วันนี้เธอก็เป็น1ในสมาชิกครอบครัวเรานะสเตลล่า” ชายผู้เป็นพ่อพูดต่อ

 “พี่สติง..พี่อาว..พ่อ..”

 “อือใช่..เออนี่ไม่กินใช่มั้ยขอชั้นนะ”

 “เฮ้ยขี้โกงนี่อาวขอชั้นบ้างสิ”

 “แง..ใครบอกไม่กิน..พวกพี่ใจร้าย”

 “ฮะ ฮ้า ฮ่าๆๆ” นีโอที่ดูอยู่อดหัวเราะไม่ได้

 3 ปีผ่านไปไวเหมือนเรื่องตลก (ก็เออดิ)

 นีโอได้ย้ายบ้านใหม่คราวนี้ทุกคนมีห้องของตนเองและยังมีหมาตัวใหม่มันชื่อ ไกอา เป็นหมาตัวสีดำ พันธุ์ฮัสกี้ มันจะชอบมากเวลาอยู่กับสเตลล่า เธอจึงชอบให้มันเข้าไปนอนอยู่ในห้องเธอ

วันหนึ่งนีโอสวมหน้ากากสีดำทรงแปลกพาอาวกับสติงไปซื้อกันพลาโดยให้สเตลล่ากับไกอาเฝ้าบ้าน แต่ขณะเดินไปลูกบอลลูกหนึ่งลอยผ่านหน้าของชายหน้ากากดำ

 “ขอโทษครับ” เด็กที่เตะบอลวิ่งมาขอโทษแล้วไปเก็บบอล

 “โชคดีนะที่ใส่หน้ากากมาไม่งั้นหน้าหมดหล่อเพราะลูกบอลแน่” นีโอคิดในใจ

แต่ลูกบอลที่เด็กเตะมันไปโดนไหบางอย่างแตกทำให้บางสิ่งในนั้นหลุดออกมามันเป็นเงาสีดำพุ่งตรงไปทางสติงกับอาว

 ฟิ้ว!! มันจับตัวสติงกับอาวไป ชายผู้เป็นพ่อไม่รอช้าเขาวิ่งตามเงานั้นไปจนเจ้าสิ่งนั้นหยุดหนี เจ้าสิ่งนั้นเป็นผู้หญิงผมสีดำยาวอายุประมาณ 17 แต่เท่าที่ดูเธอเหมือนคนที่หลุดมาจากศรีธัญญา หรือปีศาจที่หลุดมาจากห้องทดลองของนักวิทยาศาสตร์บ้า

 “แกเป็นใคร ปล่อยลูกชั้นนะไอ้ปีศาจน่าเกลียด”

 “ฮ่าๆๆชั้นคือมีอาสุดสวยไง”

 “สวยกะปลาร้านะสิ ไอ้ปีศาจหน้าปลาร้า” ชายสวมหน้ากากแหวะทันทีที่ได้ยินมันพูด

 “กรี๊ด~!!ไอ้หัวเห็ดบังอาจมาด่าคนสวยอย่างชั้นได้”

 “พ่อๆจับมันลงไหเลย” อาวที่ถูกจับอยู่พูดขึ้น

 “ได้เดี๋ยวพ่อจะจับมันลงไหให้ดะ..จ๊าก~” ยังไม่ทันพูดจบนีโอก็โดนมีอาหน้าปลาร้าวิ่งเข้ามาตบและเตะกระเด็นไปถึงบ้าน  ตูม!! นีโอถึงกับทะลุหลังคาบ้านตนเอง

 “อูย..เจ็บ..หน็อย..แกเจ้าปลาร้าเดี๋ยวแกต้องจ่ายค่าหลังคาบ้านชั้น” นีโอพูดแล้วเขาก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่น

 “เฮ้!สเตลล่าอยู่ใช่มั้ยพ่อจะขอให้ช่วยหน่อย” แต่ถึงนีโอตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่มีเสียงตอบเขาจึงไปหาอุปกรณ์ต่างๆเตรียมฆ่าปลาร้า แล้วเขาก็แปลงร่าง

 “แปลงร่างไอ้มดแดงนีโอไรเดอร์ (!?)”

 วิ้ง~! มีแสงสีขาวอยู่รอบตัวเค้าพอแสงหายไป นีโอก็สวมชุดเกาะสีเงินยืนเท่อยู่กลางห้องนั่งเล่น ( จะเท่มั้ยเนี่ย )

หลังจากนั้นเขาก็ขับรถส่วนตัวรถขยะเฮ้ยไม่ใช่รถมอไซค์คันเก่งสีแดงพุ่งตรงกลับไปหาเจ้ามีอา

 “กลับมาแล้วเจ้าปลาร้าได้เวลาแกตายแล้ว ฮ่าๆ”

 “กลับมาตายแล้วเหรอไอ้หัวเห็ด”

 “พูดงี้ต้องเจอท่าลูกเตะสกายคิกฉบับนีโอแมนแล้ว ย้าก~!!” แต่ยังไม่ทันที่เท้าของนีโอจะไปถึงเจ้ามีอา ก็โดนท่าตดมหาภัยใครจะรู้ของเจ้ามีอาปลาร้าซะก่อนจนนีโอลอยกลับบ้านไปเค้าทะลุหลังคาบ้านอีกครั้ง

 “อูย..หนอยแกหน้าก็ไม่สวยตดยังแรงอีกนะ” นีโอแค้นใจมากคราวนี้เขาจึงไปใส่ชุดหมอผีเตรียมไห(?)แผ่นยันต์แล้ววิ่งกลับไปหาเจ้าปลาร้าอีกครั้ง

 “พ่อเล่นอะไรน่ะไอ้นี่มันปลาร้านะไม่ใช่ผี” อาวบ่นเมื่อเห็นนีโอใส่ชุดหมอผีมา

 “ไม่เป็นไรเดี๋ยวพ่อจะแสดงวิชาลับ หมอผีจับปลาร้าลงไหให้ดู” ว่าแล้วนีโอก็เริ่มท่องมนตร์บางอย่างทำให้เจ้ามีอาหน้าปลาร้าเริ่มถูกดูดลงไห บ้านเก่าของมัน

 “กรี๊ด!!วิชาอะไรเนี่ย” แล้วมันก็ถูกดูดลงไหไปในที่สุด

 “ของอันตราย” นีโอพูดแล้วเขาก็โยนไหนั้นไปให้ไกลที่สุด(ถึงขั้วโลกเหนือ) แล้วทั้ง3ก็เดินกลับบ้าน

แต่เพราะเจอเจ้ามีอาทำให้หลังคาบ้านเป็นรู อาวกับสติงอดได้กันพลา นีโอได้แผลและกลิ่นไม่พึงประสงค์ และที่สำคัญพวกเขากลับบ้านเย็นมาก

 “กลับมาแล้ว” ทั้ง3เดินเข้าบ้าน

 “กลับมาแล้วเหรอทำไมกลับช้าจังไหนว่าไปซื้อของเล่นไม่ใช่เหรอ”

 “นี่สเตลล่าอย่าเพิ่งมาถามเป็นชุดได้มั้ยว่าแต่เธอเถอะหายไปไหนตอนที่พ่อกลับ(ลอย)มา” นีโอแทนที่จะตอบกลับถามเองซะงั้น

 “ก็ไปเล่นกับไกอาแล้วหลับไปน่ะพ่อกลับมาด้วยเหรอไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

 “โธ่ถังการะมังแตก เราสู้แทบตายถวายชีวิตแต่ไหงไอ้นี่มันนอนหลับสบายใจเฉย” นีโอคิดแล้วเขาก็ไปอาบน้ำเพราะกลิ่นอันรุนแรงของปลาร้าที่ติดตัวเขาทำให้พวกอาวยังไม่อยากอยู่ใกล้ ขนาดไกอายังหนีไปหลบอยู่ในห้องของสเตลล่าเลย

เช้าวันต่อมา         เอ๋ง!!(อ๊ะเสียงอะไรน่ะ)

ตูม~!!! เสียงบางอย่างดังขึ้นสร้างความตกใจให้เจ้าของบ้านไม่น้อย

 “เฮ้ย!ใครมาถล่มบ้านตูวะหลังคายังไม่ได้ซ่อมเลย” ชายผมทองยาวพูดแล้วเดินออกมาดูที่หน้าบ้านเขาต้องตกใจเพราะสิ่งที่ถล่มบ้านเข้าอยู่นั้นคือเจ้าปีศาจมีอาเจ้าเก่าแต่คราวนี้มันยกพวกมาอีก3คน(ตัว)เป็นปีศาจหมีขั้วโลก แมวน้ำและเพนกวิน พวกมันมาท้าแข่งฟุตบอล

  “เมื่อไหร่แกจะเลิกยุ่งกับชีวิตคนหล่ออย่างชั้นสักทีนะ” นีโอพูดแต่เขาก็รับคำท้าแข่ง

ทีมนีโอมี นีโอ อาว สติงและสเตลล่า

ทีมมีอามี มีอา หมีขั้วโลก แมวน้ำและเพนกวิน

แข่งครึ่งแรกทีมนีโอโดนนำ 50-10

 “นีโอ..แฮ่กๆ..พวกมัน...เก่งเหลือเกิน” ชายหัวเขียวพูดอย่างเหนื่อย

 “ใช่ครับพ่อมันเก่งเกินไป” คนหัวฟ้าพูดเสริม

 “แต่สเตลล่าไม่เห็นเหนื่อยเลย” คนหัวเหลืองพูดอย่างสบายใจ

 “ก็แน่สิเธอน่ะไม่ได้ช่วยพวกเราเลย” สติงโกรธมากที่เห็นเธอพูดแบบนั้น

 งั้นเดี๋ยวสเตลล่าชนะให้” เธอพูด

ครึ่งหลังจบลงปรากฏทีมนีโอชนะเจ้ามีอากับพวกนอนตายหมดเพราะอะไรนะหรือ

 “นี่เธอเล่นอะไรเนี่ย” สติงพูดกับสเตลล่าที่ดูจะดีใจที่ตนชนะ

 “ก็เตะบอลไง”

 “เตะบอลบ้านปู่เธอสิมีใครเขาเตะบอลอัดคนอื่นแบบนี้บ้างหา”

 “อ้าว..เขาไม่ได้ให้ฆ่ากันถึงจะชนะเหรอ”

 “โธ่ถังไอ้น้องติ้งต๊อง 2537 เท่าเอ๊ย!”

 “ว่าไงนะไอ้พี่บ้า 2654 เท่า”

 “ไอ้น้องปัญญาอ่อน”

 “ไอ้พี่บ้า”

 “จะทะเลาะกันอีกนานมั้ยเนี่ย งั้นอาวเราเข้าบ้านไปกินข้าวกันเถอะนะ” นีโอพูดแล้วก็เข้าบ้านพร้อมกับอาวโดยปล่อยให้ สติงกับสเตลล่ากัดกันเป็นหมากับแมวต่อไป

 จนตอนกลางคืนอาวกับนีโอหลับไปแล้ว

 โครม!! ตึง!!

 เสียงบ้างอย่างดังขึ้นทำให้นีโอกับอาวสะดุ้งตื่นแล้ววิ่งออกไปนอกบ้าน ขณะนั้นสติงกับสเตลล่าก็ยังคงทะเลาะกันอยู่และ เสียงดังนั้นก็มาจากเจ้า2คนนี้ต่อยกัน

 “เฮ้ยหยุดเดี๋ยวนี้นะ” นีโอพูดแต่ทั้ง2ไม่ฟังยังคงตีกันต่อไปจนนีโดหมดความอดทนเขาจึงปารองเท้าของเขาใส่หัวของทั้ง2คนทำให้สลบไป

 “อาวจับเจ้าพวกนี้ขังไว้ในห้องซะ!!” นีโอพูดเสียงเหมือนยักษ์มาร

 “พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง พ่อเรากลายเป็นปีศาจไปแล้วรึนี่” อาวบ่น

 “ว่าไงนะ!!” นีโอหันมาหน้ายักษ์แบบที่ว่าใครเห็นต้องวิ่ง

 “จ๊าก ป๋มป่าวพูดอะไรเลยก๊าบ” อาวเลยต้องลากเจ้า2คนโยนเข้าห้องใครห้องมัน

 
   1 ชั่วโมงต่อมา

 ปัง!ปัง!ปัง! เสียงทุบประตูดังขึ้นทำให้อาวกับนีโอตื่นขึ้นมาอีกและเดินมาดู

 “ปล่อยชั้นนะเจ้าพวกบ้า!” สติงโวยวายเสียงดังแทบบ้านแตก ต่างจากอีกห้องที่เงียบสนิท

 “ปล่อยก็บ้าน่ะสิ” อาวพูดอย่างไม่ใยดี

 “แก..ไอ้บ้าอาวถ้าชั้นออกไปได้เมื่อไหร่นะแกตายหยังเขียดแน่อาว”

 “ออกมาให้ได้ก่อนนะพี่ ฮ่าๆๆ”

 แล้วอาวกับนีโอก็ไปดูห้องข้างๆที่เงียบตลอดเมื่อทั้ง 2 ก้าวเข้าไปในห้องเขาต้องตกใจกับสภาพห้องที่เละสุดๆ

และเจ้าของห้องก็กำลังนอนเล่นเกมสบายใจโดยไม่สนคนที่เข้ามาในห้อง

 “นี่มันห้องอะไรกันเนี่ย !แล้วเธอถึงกับตะแคงโทรทัศน์เล่นเกมเลยเรอะ!” นีโอพูดแต่เจ้าของห้องยังคงนอนเล่นเกมไม่สนอะไร

 “เฮ้ย!เลิกเล่นได้แล้ว” นีโอจึงไปปิดหน้าจอโทรทัศน์ทำให้อีกฝ่ายหันไปมองทางชายผมทองยาวด้วยสายตาเซ็งสุดๆ

 “จัดห้องเลยนะ” นีโอสั่ง

 “ไม่เอา” และนั้นเป็นคำตอบเดียวที่สเตลล่าตอบแล้วเธอก็หันไปทางอื่นแล้วหลับไปทำให้นีโอโกรธแล้วเดินออกจากห้องของเธอ

 “เพียงบาทาเหินของพ่อข้างเดียวก็ทำให้น้องเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวรึนี่” อาวคิดแล้วเขาก็เดินออกจากห้องของเธอแต่ในขณะเดียวกัน

 ตูม!!!!

 ชายหัวเขียวสามารถพังประตูออกมาได้แล้วเขาก็วิ่งตรงไปที่ชายหัวฟ้าที่เดินออกมาจากห้องของสเตลล่า

 “จ๊าก!พี่สติงหลุดมาได้ไง!”

 “อาวแกตาย!!!”

 โครม!!ตูม!!ตึง!!

 และเรื่องวุ่นๆของบ้านนีโอก็จบลง สรุปสติงโดนนีโอตีก้นลาย อาวโดนสติงต่อยจนหน้าหมดหล่อ สเตลล่าก็บ้าเกมเล่นได้ ตั้งแต่เช้ายันเย็น ส่วนนีโอไม่ต้องพูดถึงเขาต้องนั่งเป็นทุกข์เพราะลูกทั้ง3ของเขาตลอดไป

....................................................................................................................................................................................................

หมายเหตุ มีอาในที่นี้ไม่ใช่มีอาจริงๆแต่เป็นคนบ้าที่หลุดจากศรีธัญญา