.แฝด.

                                                           "ฝาง เฟินท์ สัญญาน่ะว่าเราจะรักกันตลอดไป" คำสัญญาในวัยเด็กของเธอทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป" 15 ปีต่อมามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังลงจาก bmw ผู้หญิงคนนี้มีผมยาวจนถึงเอว รูปร่างสะโอดสะอง ดวงตามีแววมาดมั่น นั่นไม่ใช้ใครอื่นนี่คือฝางนั่นเอง "แม่ฝางกลับมาแล้ว" หลังจากนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งอออกมาจากบ้าน ฝาง ฝากลูกแม่ไปอยู่เมืองนอกเมืองนา มา10 กว่าปี แม่คิดถึงฝางมากน่ะรู้ไหม "อ้าว! แม่แล้วฝ้ายอยู่ไหนล่ะ "พี่ฝาง พี่ฝางกลบมาแล้วจริงๆ ฝ้างคิถึงพี่ฝางมากเลยน่ะ"
(ฝ้ายก็คือแฝดน้องของฝางนั่นเอง)นี่นังฝ้ายไม่ต้องมายุ่งกับพี่สาวแกเลยน่ะนังตัวดี
แม่ของเธอพูดขึ้นและตบฉาดไปที่หน้าของฝ้ายทันที "ขอโทษค่ะแม่"ฝ้ายพูดและวิ่งออกไป 
ตอนดึกของบ้านแม้นศรี พี่เฟินท์เดี่ยวฝ้ายจะไปอยู่ด้วยน่ะค่ะ แล้วเธอก็นำเชือกมาผูกเป็นห่วง ในวลานั้นทุกสิ่งคือความว่างป่าว
มีแค่เสียงลมหายใจของตัวเองในเวลานี้ นี้คือเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน "ลาก่อน พี่ฝาง " หน้าของเธอถึงห่วงแล้ว แล้วธอก็สอดหน้าเข้าไปในห่วงเก้าอี้ล้มลงเหลือไว้เพียงไดอารี่ส่วนตัวเล่มหนึ่งทิ้งไว้ อีกด้านหนึ่ง ฝ้ายยังนอนไม่หลับ กังวนถึงน้องสาวของเธอ จึงแอบหนีแม่ลงไปหาน้องสาว
พอเธอเข้าไปข้างในเธอถึงกับช็อกเมื่อเห็นศพน้องสาวเธอผูกคอตาย "แม่ยัยฝ้ายผูกคอตาย แม่ มาดูเร็ว "
                                  ต่อไปฝ้ายเหลือไว้เป็นแค่เพียงความทรงจำ ไม่มีแฝด ไม่มี่คนที่หน้าเหมือนกัน เหลือแต่ความว่างป่าว
น้ำตาหยดหนึ่ง ทำให้คิดถึงความทรงจำเก่าๆ พี่ฝางหยุร้องไห้เถอะ น้ำตาของพี่ฝางคือไข่มุก คำพูดที่เคยได้ยิน จะไม่ได้ยินอีกแล้ว
แม่จะจัการกับศพของฝ้ายยังไง แม่ตามใจลูกน่ะ