Timeless..ขอหยุดเวลาไว้ที่เธอ

' ชีวิตช่างมีความสุข...
เสียงดนรี..ผู้คน..เสียงหัวเราะ
ทุกอย่างช่างสวยงามไปหมด...'

  คำพูดเหล่านี้เป็นความคิดของคนอื่นที่พยายามทำให้สาวน้อยไฮโซคนนี้
ยอมรับและคิดตาม เธอถูกทุกคนเอาใจจากทุกๆด้าน จนแทบไม่ต้องทำอะไรเองเลย
ไม่ว่าจะอยากกินอะไรสักอย่าง หรือ อยากซื้อเสื้อผ้าอย่างคนทั่วไป...ทุกๆอย่าง
มีคนทำให้เธอหมด จะมีแต่ว่ากินข้าวกับอาบนำนี้ละมั้งที่เธอทำเอง  = =
เธออยู่อย่างมีความสุขอย่างที่ใครๆคิดกัน แต่นั่นก็แค่ภายนอกเท่านั้น
และแล้ววันที่ความสุขทั้งหมดในชีวิตของเธอต้องจบลงก็มาถึง...

     เสียงร้องไห้คร่ำครวญของเด็กสาวในห้องไอซียูของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งเต็มไปด้วยความโศกเศร้า เสียใจ และความห่วงใยต่อ
ชายชราหน้าตาซีดเซียวแต่กลับเหมือนพยายามจะปลอบโยนเด็กสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียงคนป่วย นี่คงเป็นใบหน้าของคนที่รักและห่วงใยลูกสาวคนเดียวของตนมากกว่าสิ่งใดในโลก..แต่ก็น่าเสียดายที่เขาไม่เหลือเวลากับเธอบนโลกใบนี้อีกแล้ว...
     " ลูกรัก...ดูแลตัวเอง...ด้วยนะ..พ่อ..คงจะอยู่กับ..ลูกได้..อีก..ไม่นาน..." เสียงอันอ่อนแรงของพ่อที่พยายามจะปลอบลูกสาวตัวเองแต่กลับยิ่งทำให้เธอร้องไห้คร่ำครวญมากกว่าเดิมเสียอีก
     " พ่อ! พ่อจะต้องหายสิคะ! อย่าเพิ่งพูดแบบนั้นสิ!!! "
     " พ่อ..รักลูก..นะ "
     " พ่อ!!! " < ตี๊ดดด~~..> เสียงเครื่องวัดการเต้ยของหัวใจดังเป็นเสียงแหลมสูงลากยาวต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ... นี่เป็นสัญญาณของการหยุดเต้นของหัวใจ..ชีพจรที่หายไป...และการจากไปของอีกหนึ่งชีวิต  หมอและพยาบาลต่างพยายามยื้อตัวผู้ป่วยคนนี้ไว้ให้ได้นานที่สุด..แต่ก็ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งความตายได้... ในที่สุดทุกๆสิ่งทุกๆอย่างก็จบลงพร้อมกับเหล่าหมอและพยาบาลที่หยุดมือ....
     โลกทั้งใบ..เวลาทั้งมวลเหมือนหยุดนิ่ง วินาทีสุดท้ายของคนคนหนึ่ง..ที่เธอรักเหลือเกินได้หมดลงแล้ว เขาไม่กลับมาอีกแล้ว
คนคนนั้น..พ่อของเธอ..ได้จากไปพร้อมกับความสุขที่มีทั้งหมดในชีวิตของเธอ...

     " คุณหนูคะๆ ตื่นได้แล้วค่ะ ถึงเวลาเตรียมตัวไปโรงเรียนแล้วนะคะ " เสียงแม่บ้านคนโปรดของฉันปลุกฉันให้ตื่นขึ้นจากความฝันอันเลวร้าย...ที่เกิดขึ้นมาจากเรื่องจริงหลายปีมาแล้ว
     " อืมมม~ รู้แล้วค่า~ ห๊าววว " ล้างหน้า อาบน้ำ กิจกรรมเดิมๆที่ไม่เคยเปลี่ยนช่างน่าเบื่อที่สุด รวมทั้งความฝันนั่นด้วย กี่ปีมาแล้วนะที่เราต้องมานอนหลับพร้อมกับความฝันเลวร้ายแบบนี้ ปกติเราต้องสดชื่นที่ได้ตื่นมาตอนเช้านี่นา?? เป็นเพราะเมื่อก่อนนี้..คุณพ่อ...ไม่ได้ๆๆๆๆ เราต้องเข้มแข็งสิ! วันนี้คงมีอะไรใหม่ๆผ่านเข้ามาในชีวิตเราบ้างแหละน่า~ เอ้อ! ลืมไปเราคุยกันมาซักพักนึงแระ ยังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามกันเลยนิ...ชั้นชื่อ เรนะ อายุ 16 ปี อยู่ชั้นม.5เจ้าค่า~!  วันนี้ชั้นจะเปลี่ยนแปลงตัวเองจากคนที่ทนทุกข์ทรมานกับความเศร้าเสียใจที่คุณพ่อสุดที่เลิฟได้จากไป แต่นี่ก็ผ่านมานานนนแสนนานแล้ว ดังนั้นพ่อจะต้องเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำแน่ๆ วันนี้ฉันจะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่มีความสุขเหมือนกับคนปกติทั่วไปให้ได้!!!
     " ไปแล้วนะคะ ป้าเมย์ "
     " ค่า คุณหนูเร " สตาร์ทวันใหม่ด้วยการออกจากบ้านอย่างสดชื่นแจ่มใส เดินแค่ 5 นาทีก็ถึงโรงเรียนแล้วเรอะเนี่ย!? เร็วแฮะ เมื่อก่อนเราออกจากบ้านช้าหรือเดินช้าขนาดนั้นเลยหรอถึงไปโรงเรียนเกือบสายบ่อยๆ ช่างเหอะ!
     " เรนะ!! สวัสดีจ้า เป็นไงมั่งอารมณ์ดีมาเชียวนะ " เพื่อนสนิทชนิดปาท่องโก๋เรียกพี่ของฉันเอง มาเอะ เธอวิ่งเข้ามาโบกมือทักทายอย่างสดชื่น มาเอะเป็นคนน่ารัก นิสัยดี เรียนเก่ง แทบจะเรียกว่าเพอร์เฟกต์ได้เลยแหละ
     " หวัดดีจ้า มาเอะ "
     " เธอรู้มั้ยว่าวันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเรียนที่ห้องเราด้วยล่ะ " มาเอะใช้ความสามารถพิเศษในการหาข่าวและกระจายข่าวได้อย่างยอมเยี่ยมจริงๆ!!!  โอกาสแห่งการปรับเปลี่ยนมาถึงแล้ววว
     " เค้าบอกกันมาว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีมากๆด้วยแหละ อยากจะเจอไวไวจังเลยอ่ะ " มาเอะทำหน้าชวนฝันทุกทีที่พูดถึงผู้ชายหล่อๆ
     " ผู้ชายหรอ?? อืม ช่างเหอะ "
     " ไปที่ห้องเรียนกันเถอะ อีกแปบเดียวอาจารย์ก็จะมาแล้วนะ " ฉันกับมาเอะก็เดินไปที่ห้องด้วยกัน พอถึงห้องปั๊บก็ต้องพบกับภาพที่ห้องเรียนเราเสียงดังยิ่งกว่านกกระจอกแตกรังซะอีก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาคุยกัยเรื่องอะไร...ก็นายคนที่จะมาใหม่คนนั้นนั่นแหละ
ทันทีที่มีเสียงเปิดประตูห้องโดยที่มีอาจารย์เดินเข้ามานั้นทั้งห้องก็เงียบลงและวิ่งกลับหลุมกันอย่างรวดเร็ว
     " เอาหละ นักเรียน...ดูจากที่พวกเธอได้คุยกันสนั่นห้องเมื่อกี้แปลว่าพวกเธอคงรู้แล้วสินะว่าวันนี้ เราจะมีนักเรียนใหม่คนหนึ่งย้ายเข้ามาเรียนกับเรากลางคัน...ถ้าอย่างนั้นให้นักเรียนทุกคนช่วยเพื่อนเขาหน่อยละกัน..." พออาจารย์พูดเสร็จปั๊บ สายตาทุกคนก็จ้องมองไปทางประตูห้องเพื่อพบกับนักเรียนใหม่คนนี้...