insevenday..ภารกิจพิชิจใจยัยตัวแสบ

In sevendayภารกิจพิชิตใจยัยตัวแสบ

1

     โดเรมอนนนนน T_T

     -_-^^^โดนไจแอนท์แกล้งมาอีกแล้วใช่ไหม

   (- -)(_ _)(- -)(_ _)

   ซ่าาาาาาาาาาาาาาาา

   OoO;;; อ๊ากกกกกก  โดเรม่อน ฉันร้องออกมาด้วยความเสียดายเพราะไอ้โทรทัศน์บ้านั้นแท้ๆทำให้ฉันอดดูโดเรม่อนสุดที่รักของฉัน ฮือฮือ

2

     ตายแล้ว!!ยัยฟาร์ไปกัดกับใครมาดูซิหัวโนมาเชียว

   หนูไม่ใช่สุนัขนะค่ะแม่ -_-^^

แม่พูดพลางเดินมาดูหัวของฉัน

   โธ่ แม่คนอย่างเจ๋ฟาร์จะไปกัดกับใครได้ แค่เดินยังสะดุดขาตัวเองล้มเลย

   ไอ้ฟิวส์ นั้นปากของแกเรอะ

และนั้นน้องชายสุดที่รักของฉันที่คลานตามกันมาแต่ก็ยังไม่วายที่จะปฎิบัติภารกิจประจำวันคือกวนประสาทพี่สาวที่น่าสงสาร T_T

     ....เวรกรรมของฉันที่มีน้องอย่างนาย ไอ้ฟิวส์....

ฉันคิดพลางเดินขึ้นห้องนอนที่แสนจะอบอุ่นด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดเล็กน้อยหลังจากที่ได้เห็นหัวของตัวเองที่โนเป็นลูกมะกรูด

     ....หน๋อย เพราะนายแท้ๆที่ทำให้ฉันเสียโฉมหึ..อย่างนี่ต้องมีร้างแค้น...

       ณ อีกฝากของหมู่บ้าน

     ....หน๋อยยัยนั้นเป็นใครกันนะฮึ!! ทำฉันแสบนัก....

     ....แต่ก็น่ารักดี....แฮะๆ

เขาคิดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปยังปลายสาย

     ว่าไงว่ะไอ้แอล ? ร้อยวันพันปีแกไม่เคยโทรมา แสดงว่าแกต้องมีอะไรให้ฉันทำใช่ไหมว่ะ

   เออ...แกนี่รู้ใจฉันตลอดชาติจริงๆนะ

   เออแกมีอะไรก็รีบพูดมาฉันรีบ

   ฉัน.......

   ฉัน ฉัน ฉัน ฉันอะไร ฉันจะรู้เรื่องกับแกไหมเนี้ยไหมเนี้ย

   เออ...ก็ฉันจะให้แกช่วยสืบประวัติของผู้หญิงคนหนึ่งให้หน่อยว่ะ

   เออ ก็แค่เนี้ยว่าแต่ใครว่ะ

   ฉันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเขาชื่อฟาร์

   ม.4 ห้องสาม

   ไชโยยยยยยย    ฉันสอบผ่าน ฮ่าฮ่า

   =_=  ฉันว่าถ้าใครไม่รู้คงคิดว่ายัยนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย

   ปล่อยมันไปเหอะยัยพิมพ์ นานๆมันจะสอบผ่านซักที

   นิ!!ยัยฟาร์เธอผ่านครี่งกี่คะแนน ยัยเบลหันมาถามฉัน

    ตั้ง 3 คะแนนยัยเบลถามมาฉัน ฉันก็ต้องตอบอย่างภาคภูมิใจล่ะสิ ก็นานๆจะผ่านสักทีแนะแฮะๆ (ไม่ต้องแปลกใจนะค่ะท่านผู้อ่านนางเอกเรื่องนี้ฉลาดน้อยค่ะ-ผู้เขียน)(ก็เธอเขียนแบบนี้ทำไมล่ะย่ะ-อันนี้ฉันเองค่ะ...นางเอก)

   OoOตั้ง 3 คะแนน

   ใช่ แล้วเธอจะพูดซ่ำทำไมมิทราบย่ะ

   -_-;ปล่าว ฉันแค่ดีใจกับเธอน่ะแฮะๆท่านผู้อ่านว่ามันแปลกๆไหมค่ะ ฉันว่ามันแปลกๆ

   เธออย่าไปสนใจยัยเบลเลยเราไปกินข้าวกันเหอะยัยมีนพูดพลางหันไปมองยัยเบลแล้วดันหลังฉันไป

   ใช่ยัยมีนพูดถูกเพราะฉันก็เริ่มหิวแล้วแหละ

   แต่ฉันยังไม่หิวนี้~เพราะฉันกำลังอิ่มอกอิ่มใจกับคะแนนสอบอยู่ ^^

   ก็แล้วแต่เธอนะยัยฟาร์แต่พวกฉันไปล่ะ บายยัยพิมพ์พูดพลางเดินออกจากห้องพร้อมยัยเบล ยัยมีนและยัยซิน

   T_Tแงงง ยัยเพื่อนใจร้ายรอฉันด้วยยยยย

   โอ๊ย~

   ขอโทษครับ

   ไม่เป็นไรค่ะแค่นิดหน่อยฉันโดนเดินชนน่ะค่ะท่ายผู้อ่าน

   OoOนาย

   OoOเธอ

ตะลึงค่ะเพราะเมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมาก็พบคนที่ไม่อยากเจอที่สุด ก็คือนาย นายคนที่ฉันแตะลูกบอลใส่ฉันเมื่อวาน หนอย~เมื่อวานทำฉันหัวโนยังไม่ได้เอาคืนวันนี้เดินชนฉัน นายตายแน่!!!

   นิ!!นายไม่มีตารึไงถึงเดินชนคนอื่นเค้าไปทั่วแบบนี้อ่ะฮ่ะ

   อ้าว!!ไหนบอกไม่เป็นไรไง

   นั้นมันสำหรับคนอื่นแต่นายไม่ใช่!!

   แล้วเธอจะเอาอะไรอีกล่ะ ฉันก็ขอโทษไปแล้วไม่ใช่เหรอ

   ใช่นายขอโทษฉันแล้วแต่เมื่อวานนายยังไม่ได้ขอโทษ อิอิ ฉันคิดแผนอะไรดีๆออกแล้วโทษฐานนายยั่วโมโหฉัน

   แล้วเธอจะเอาอะไรอีกมิทราบ จะให้ฉันกราบแทบเท้าเลยไหมล่ะคุณเธอ

   ไม่ต้องหรอก!!นายไม่ต้องกราบฉันหรอกแค่นายยอมมารับใช้ฉัน 1 อาทิตย์ก็พอ อิอินี้แหละแผนของฉันล่ะ นายเสร็จแน่ ^o^

   OoO

   ไง ว่าล่ะนายอ่ะ

   ok ฉันยอมแต่มีข้อแม้.....

   O_oข้อแม้อะไรของนาย

   ฉันรับใช้เธอก็ได้แต่ต้องในฐานะแฟน!!

   .

   ว่าไง รึว่าเธอไม่กล้าล่ะฮึๆ

   ok ฉันตกลงตามนั้น ฉันพูดอะไรออกไปเนี้ยโธ่~ชีวิตต่อไปนี้จะเป็นอย่างไรต่อไปนะ ปากนะปากวอนแท้ๆ TT_TT

   ฮ่ะฮ่ะ เธอพูดเองนะ

   อืม T_T

   ok งั้นไว้เจอกันนะจ๊ะแม่แฟนสุดที่รัก ^_^

   >oO ไปให้ไกลเลยนะอีตาบ้า โห่หหห ชีวิตช่านนนนน  ถ้าพวกเพื่อนๆรู้มันจะสงสารฉันมั้งไหมเนี้ยฮือๆๆ  อยากฆ่าตัวตายโว้ยยยยยยยยยยย

   OoOหน้าของยัยเบล

   =_=หน้าของยัยพิมพ์

   มันเป็นกรรมของเธอแล้วล่ะ ยัยฟาร์นี้หรือเพื่อนฉัน ยัยซิน

   ไม่ต้องเครียดหรอกยัยฟาร์ แกโชคดีแล้ว

   โชคดีบ้านเธอสิยัยมีน -_-;

   โอ้ยแกเอลเค้าก็หล่อนะ  ถึงจะกวนไปนิดแต่สเป็กฉันเลยล่ะ      ทั้งสูงหุ่นดีผิวสีแทนยัยมีนทำหน้าเคริ้มฉันละอยากเอารองเท้าฟาดมันซะจริงๆเลยให้หลุดจากมนต์สะกดของปีศาสร้าย โธ่ เพื่อนฉัน

   ไม่เป็นไรหรอกยัยฟาร์แค่อาทิตย์เดียวไม่ใช่หรอ

   OoO จริงด้วยฉันก็ลืมไป แค่อาทิตย์เดียวเอง เดี๋ยวก็คงผ่านไปเอง อิอิ