♪ •`• In the rain season with sadness ♪ •`•

CH.1 ♪↘↙ ` In the rain season with sadness ♪↘↙ ` คุณออกไปไหนมา วัณฤดี ฉันออกไหนมันก็เรื่องของฉันคุณไม่เกี่ยวคุณพาทย์หลบไป ทำไมจะไปเกี่ยวผมเป็นสามีคุณคุณนะ คุณกลับมาดึกๆดื่นๆแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ หึสามีรึ ทำไมฉันออกไปไหนมันต้องขออนุญาตคุณหรือ 2 สามีภรรยาเริ่มเถียงกันเสียงดังเรื่อยจนหญิงสาวลูกของทั้ง2คนซึ่งมีเพียงคนเดียวเดิน ออกมาจากห้องอัน กว้างใหญ่เพื่อดื่มน้ำเกิดความสงสัยขึ้นว่าพ่อแม่ของเธอทะเลาะอะไรกันจึงแอบฟังและดื ่มน้ำอยู่ในครัว นี่! มันจะมากเกินไปแล้วนะ วัณฤดี ทำไมตัวคุณถึงมีกลิ่นเหล้าห๊ะ คุณออกไปกับไอ้นั้นมาใช่ไหม ไอ้นั้น ใคร ไอ้นั้นของคุณคือใคร วัณรบย์ไง หรือคุณจะเถียงผม ใช่ฉันออกไปกับเขาแล้วทำไม คุณยังมีหน้ามาพูดอีกหรือว่าทำไม! มันเรื่องของฉัน! แล้วคุณหล่ะกับเพื่อนสนิทของคุณหน่ะไปถึงไหนกันแล้ว เพี้ยะ!... อย่ามาพูดพล่อยๆนะ คุณ...คุณพาทย์! มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณหญิงแห่งวงการไฮโซกรี๊ดร้องออกมา ... ฉันไม่จะทนอยู่กับคุณแล้ว มันหลายเรื่องมากพอที่ฉันจะทน! เชิญ เชิญออกไปเลย แล้วอย่ากลับมาอีก ฉันไม่กลับมาแน่เพียงแค่นั้นคุณหญิงแห่งวงการไฮโซได้เดินลากกระเป๋าออกจากบ้านหลัง โตไป นานนับชั่วโมงเหล่าคนใช้ที่ได้ยินเสียงเอ๊ะอะก็ได้เข้านอนไปนานแล้วเพราะไม่ใช่เรื่อ งของตนมิฉะนั้นอาจโดน ไล่ออกได้ แต่...พาทย์พ่อของหญิงสาวก็ยังคงยืนอยู่กับที่บรรยากาศรอบๆตัวมีแต่ความตรึงเครียดปะปนกับ หลายๆความรู้สึกทั้งรัก เสียใจ แค้น และความนึกไม่ถึง ทั้งๆที่เจ้าตัวก็รู้ความจริงมาก่อนหน้านี้ว่าภรรยาของตน แอบไปมีชู้ อึก ฮือๆ ค...คุณพ่อค่ะ ป...เป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ ลูก...ลูกได้ยินหมดทุกอย่างแล้วหรือ ค... ค่ะหญิงสาวอายุ14เจ้าหญิงของบ้านซึ่งเธอเป็นลูกคนเดียวของสามีภรรยาคู่นี้ตอบด้วยน้ ำเสียงสะอึก สะอื้น ไม่เป็นไรนะลูก อย่าร้อง พ่อจะไปตามแม่กลับมาพรุ่งนี้เอง เพราะฉะนั้นเจ้าหญิงของพ่อต้องขึ้นนอนนะค่ะ พาทย์ผู้เป็นพ่อเดินมาส่งหญิงสาวถึงเตียงนอนรอจนให้หญิงสาวหลับไป กึกเสียงปิดประตูห้องเจ้าหญิงน้อยในสายตาของพาทย์ปิดลง แต่หารู้ไหมเจ้าหญิงนั้นยังคงไม่ถึงนินทราเธอแกล้งหลับเพื่อให้ผู้เป็นพ่อออกไปก่อนเ ท่านั้น อึก...อึก ฮือๆ อึกๆ ค...คุณแม่ค่ะ กลับมาเถอะนะหญิงสาวคร่ำครวญด้วยเสียงอันแผ่วเบาและยิ่งมีผ้าห่ม หนาๆที่เธอปิดหน้าอยู่นั้นยิ่งทำให้เหมือนเสียงกระซิบไปทุกที...เธอมีพร้อมทุกอย่างความสุข ครอบครัว อยากได้อะไรก็ได้ แต่วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น...คุณแม่มีคนอื่นเหรอ ไม่จริงใช่ไหม ไม่จริง ใครก็ได้บอกฉันทีว่า ไม่จริงใช่ไหม! แต่ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ฉันจะไปตามคุณแม่เอง...และแล้วเธอก็หลับสู่นินทราในที่สุด วันรุ่งขึ้น บรรยากาศภายในบ้านอึมครึมเคร่งเครียด แต่บรรยาคนใช้นั้นก็ปิดปากเงียบเนื่องจากรู้ว่าสาเหตุมาจากไหน คุณหนูค่ะ รีบทานนะค่ะเดี๋ยวป้าจะทักเปียให้ คุณหนูจะได้ไม่สายนะค่ะ ค่ะหญิงสาวพยักหน้าขณะที่ทานโจ๊กอยู่บนโต๊ะอาหารกับพ่อเธอ2คน แต่วันนี้ไม่เหมือนกับทุกๆวันไม่มีเสียง สนทนา ไม่มีเสียงหัวเราะ คุณพ่อค่ะ...อ...เอ่อ คุณแม่อยู่ที่บ้านคุณยายหรือเปล่าค่ะ พ่อก็ไม่รู้ ลูกจะทำอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นก็ตามใจแต่อย่าให้พ่อได้ยินอีก อึก...ค...ค่ะอะไรกันไหนคุณพ่อบอกเมื่อคืนว่าจะไปตามแม่กลับมาบ้านไง ทำไมกัน คุณแม่ค่ะ... พาทย์ดื่มกาแฟถ้วยเดียวและรีบออกไปทำงานทันที เหลือเพียงแค่เจ้าหญิงของบ้านหลังใหญ่คนเดียว คุณหนูของป้า อย่าร้องนะค่ะ คุณแม่ของคุณหนูเดี๋ยวก็กลับมานะค่ะ คุณท่านแค่งอนกันเท่านั้นเองค่ะ ค่ะ...ป้าหนูเชื่อว่าคุณแม่ต้องกลับมา เพราะฉะนั้นคุณหนูต้องเป็นเด็กดีให้คุณแม่ภูมิใจนะค่ะ เสร็จแล้วก็ลุกมาเถอะค่ะป้าจะทักเปียให้ ตอนเย็น คุณยายสวัสดีค่ะ อ้าวหลานฟราน เพิ่งเลิกเรียนเหรอจ้ะ มานี่มา ค่ะคุณยายพูดจบ คุณยายก็จับหลานสาวของเธอไปไว้ในอ้อมกอด หนูมาหาแม่ใช่ไหมจ้ะ ค...ค่ะเพียงแค่นี้มันก็ทำให้ฉันจะน้ำตาไหลแล้ว สายตาของหญิงสาววูบไหวทันทีด้วยความเสียใจแต่ก็รีบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มสดชื่นทันทีเพื ่อไม่ให้ยายของเธอ ได้เห็น อยู่ข้างบนนะจ้ะ ขึ้นไปหาซิ กล่าวเสร็จหญิงสาวที่มีชื่อว่าฟรานเดินขึ้นบันไดขึ้นไปยังห้องของแม่ของเธอ ก๊อก ก๊อก ก๊อก เข้ามา แอ๊ดดดเสียงเปิดประตู ค...คุณแม่ค่ะ ส...สวัสดีค่ะ มาทำไม จะมาตามฉันหลับบ้านหรือไงคุณหญิงวัณฤดีพูดด้วยน้ำเสียงดุดันไม่เหลือความอ่อนโยนเอา ไว้อีก แล้ว คุณแม่ค่ะ...อึก กลับบ้านเถอะนะค่ะ ฉันไม่กลับ!ได้ยินชัดไหมว่าฉันไม่กลับ และแก นังเด็กโง่อย่ามาหาฉันอีก!วัณฤดีเกิดความโมโหขึ้นทันที ด้วยความรำคาญ คุณ..คุณแม่จะกลับบ้านเมื่อไหร่ค่ะฟรานยังคงถามขณะที่หน้าก้มพื้น เธอกำลังเก็บน้ำตา ถ้าแกยังจะถามฉันอีก ฉันจะหนีไปไกลๆ ไม่ให้แกรู้อีกเลยว่าฉันอยู่ที่ไหน และแกก็จะไม่มีวันตามฉันเจอ ต่อ ไปนี้อย่ามายุ่งกับฉันอีก คุณแม่...ฟรานพูดด้วยน้ำเสียงหมดหวังแฝงไปด้วยความเศร้าอย่างสุดซึ้ง ฉันไม่มีอะไรพูดกับแกอีกแล้ว ออกไป ... ได้ยินไหมว่าฉันบอกให้ออกไป! เมื่อเธอถึงบ้านก็ทักแม่บ้านตามปกติแต่หน้าแปลกสำหรับแม่บ้านที่อยู่ในบ้านหลังนี้มา นาน...ฮึก ฮือๆ ฮือๆ คุณแม่ได้โปรด ใครกันที่ทำให้เป็นอย่างนี้ คุณแม่ไม่ใช่คนแบบนี้ท่านอ่อนโยน ท่านดีกับฉันพูดดีกับฉันนี่คือ อะไรกัน นี่มันอะไร!! อึกฮือๆๆฮือๆ...หญิงสาวร้องไห้ด้วยความเสียใจ แม่เธอกำลังทิ้งเธอไปหาผู้ชายคนอื่น อย่างที่พ่อของเธอพูดเมื่อคืนใช่ไหม ไม่มีวัน ไม่มีทางคุณแม่ไม่ใช่คนอย่างนั้น .... หญิงสาวร้องไห้คล้ายกับ คนไม่มีหวังอีกต่อไป และเธอเป็นแบบนี้มาเดือนนึงแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ละลดความพยายาม เธอไปหาเกือบ ทุกๆวัน บอกรักแม่ของเธอ ทำของให้ท่านในวันเกิดแต่...แต่ทำไมคุณแม่หน้าจะชื่นชมบ้างไม่ใช่เหรอ คุณ แม่วางของที่ฉันนั่งทำทั้งคืนให้เพื่อวันเกิดของท่าน ท่านไม่ได้แยแสมันแม้แต่น้อย และก็ทำว่าฉันเป็นตัว รำคาญที่สุด...เป็นอย่างที่ข่าวหนังสือพิมพ์ลงใช่ไหมว่าแม่ของเธอไปมีคนอื่นจริงๆและทิ้งเธอไป ท่านกำลัง ทิ้งฉันใช่ไหม...ไม่จริง ใคร ใครมันทำให้ครอบครับฉันเป็นอย่างนี้ ใคร! ฉันไม่มีวันให้อภัยเด็ดขาด...หญิงสาวเก็บความทุกข์ เก็บน้ำตา ความหมดหวังเอาไว้และเธอก็มักจะมานอน ร้องไห้ตลอดเวลาที่บ้านห้องเธอ พ่อของเธอก็ดูเหมือนจะไม่สนใจเธอเข้าไปทุกวันบรรยากาศในน้ำเงียบ ไร้ ความอ่อนโยนมีแต่ความเย็นชา 1 ปีผ่านไป ฟรานได้ทำทุกๆอย่างเพื่อที่จะให้แม่เธอกลับมาบ้านแต่ยังไงเธอก็รู้ว่ามันไม่มีความหว ังอีกแล้วเธอ นอนร้องไห้ทุกวันจนเธอเริ่มที่จะปรับตัวได้ปลงกับสภาพใหม่ ปรับตัวกับการที่ไม่มีแม่ ก๊อก ก๊อก ก๊อก คุณหนูค่ะ มีอะไรค่ะป้าฉันตอบไปขณะที่นั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่เพราะว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ฉ ันไม่มีเรียนช่วงบ่าย คุณแพรวมาค่ะ คุณป้าพราวเหรอค่ะป้าไปจัดน้ำส้มให้คุณป้าเธอก่อนนะค่ะแล้วบอกว่าเดี๋ยวฟรานจะลงมา ค่ะ ได้ค่ะคุณหนู คุณป้าพราวเป็นเพื่อนของคุณพ่อท่านก็รู้ข่าวเรื่องนี้ก็เลยมาหาที่บ้านหลังจากที่เกิ ดเรื่องประมาณเกือบๆเดือน นั้นแหละเพราะว่าคุณป้าท่านไม่ว่างนักต้องคอยช่วยคุณลุงบริหารธุรกิจใหญ่ คุณป้าสวัสดีค่ะ มายังไงค่ะไม่ได้บอกล่วงหน้าเลยฟรานเลยไม่ได้เตรียมตัวขอโทษที่ทำให้คอยนะค่ะ จ้า ไม่เป็นไรหรอกหนูฟราน แล้วนี่คุณป้าอันไม่มาด้วยเหรอค่ะ เปล่าจ้ะรายนั้นเขาไปทำงานต่างประเทศอยู่หน่ะตอนนี้เขาก็เลยฝากมาบอกหนูด้วยที่ 3-4 วันมันได้มาอ่ะจ้ะ อ่อค่ะไม่หน้าอ่ะซิฉันถึงไม่เห็นแม่นมของฉันเลย แม่นมหน่ะเหรอแล้วเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง วันนี้ป้าเอาของมาฝากจะไปปารีสมา โอ้ ตามจริงคุณป้าไม่หน้าลำบากเอามาให้ฟรานเลยนะค่ะ งานก็ยุ่งๆอยู่ เปล่าเลยจ้ะ ช่วงนี้ลุงเขาให้ป้าหยุดพักผ่อนหน่ะ แล้วฉันก็คุยกับคุณป้าไปเรื่อยเปื่อยถามสารทุกข์สุขดิบและฉันก็รู้สึกว่าคุณป้าจะตะล ่อมๆถามเรื่องแม่ฉัน ตอน นี้ฉันไม่ค่อยอยากเรียกแม่มีคำว่าคุณนำหน้าอีกแล้วหล่ะ ฉันเข้าใจว่าทำคุณป้าแพรวถึงค่อยๆถามฉันเพราะท่าน กลัวฉันเสียใจเรื่องนี้ แต่ไม่เป็นไรฉันพยายามทำใจเรื่องนี้ได้แล้วฉันก็ตอบทุกคำถามด้วยสีหน้าสบายๆไม่มี อาการเคร่งเครียดอยู่เลย พอเห็นว่าได้เวลาแล้วคณป้าก็ขอกลัวเพราะนัดกับพวกคุณหญิงๆเอาไว้ ป้ากลับก่อนนะ ฟราน ค่ะ คุณป้าขอบคุณสำหรับของฝากนะค่ะ เรื่องเล็กน้อยจ้ะแล้วป้าจะมาเยี่ยมใหม่นะ สวัสดีค่ะ คุณป้า แล้วคุณป้าก็นั่งรถออกไป...เรื่อแม่นมที่ฉันจะเล่าให้ฟังก็คือคุณอันนั้นแหละเหตุก็มาจากวันที่คุณฟ้าพราวมา หาฉันกับคุณป้าอันที่ป้าหลังจากเกิดเรื่องที่แม่ออกจากบ้านไป คุณป้าก็มาดูแลฉันซึ่งฉันก็จำคุณป้าอันไม่ได้ แล้วพ่อบอกว่าคุณป้าอันเห็นฉันตั้งแต่เล็กๆแล้วฉันก็ไปเล่าบ้านท่านบ่อยๆฉันก็พอจะจำ เค้าได้ไม่มากนักเพราะ มันเด็กเกินไปหลังจากนั้นมาคุณป้าอันก็มาดูแลฉันที่บ้านบ่อยๆสามีของคุณป้าได้เสียไป แล้วท่าจึงอยู่กับลูก สาว2คนที่ตอนนี้กำลังจะเรียนจบปี4แล้ว ... คุณป้าอันก็บอกว่าให้ฉันเรียกท่านว่าแม่นมเพราะว่าแม่นมนั้นจะทำหน้าที่เหมือน แม่คอยดูแลทุกอย่างและก็ ใช่มันคือความจริง ฉันเริ่มรักท่านมาก และมากยิ่งขึ้นท่านดูแลฉัน สอนมารยาท ทุกๆอย่างที่เป็นกุลสตรีและก็ ยังดูแลคุณพ่ออีกด้วย3เดือนนี้ฉันเห็นหน้าแม่นมเกือบทุกวัน และไปนอนค้างบ้านแม่นมบ่อยครั้งจนกลายเป็น บ้านตัวเองไปแล้ว และฉันก็สนิทกับพี่คริสต์ตามจริงชื่อพี่คริสต์มาสนะ ชื่อคล้ายๆผู้ชายในตอนแรกที่ฉันนึกแต่ เป็นผู้หญิง พี่คริสต์พาฉันไปเที่ยว ไปในที่ๆไม่ฉันไม่เคยไป แม่นม และพี่คริสต์ดีกับฉันมาก ฉันปรึกษาปัญหา ตลอดเวลาทั้งเรื่อเรียนเรื่องแม่ ท่านคอยปลอบฉันคอยให้คำปรึกษาที่ดีตลอด และฉันก็รักท่านเหมือนเป็นแม่ ผู้ให้กำเนิดไปแล้ว ฉันไปเที่ยวกับท่านบ่อยๆ และมีความสุขมากจนลืมเรื่องแม่ ลืมมัน ไม่เครียดกับแม่ แน่ นอนกว่าฉันจะทำใจได้มันนานโขเลย แม่ฉันไม่สนใจฉันซักอย่างแม่แต่แม่นมฉันไปพูดกับแม่ฉันมันก็ไม่ได้ ประโยชน์และแม่ก็ยังพูดอีกว่าจะไม่กลับมาเหยียบบ้านนี้อีก ฉันจะไม่แคร์อีกต่อไป มีข่าวมากมายกับผู้ชายคน ใหม่ของแม่ เพื่อนที่โรงเรียนของฉันก็มาบอกฉันว่าเจอแม่กับผู้ชายคนใหม่นั่งกินที่ร้านอาหารพอฉั นรู้ฉันก็เอา มาบอกแม่นม และก็คุยกับท่าน และทุกๆครั้งที่ฉันคุยเรื่องนี้น้ำตามันจะไหลอยู่เรื่อยไปแต่แม่นมจะให้ซบลงที่ อกและให้ฉันร้องไห้ออกมาให้พอ และพูดกับฉันว่าต้องพยายามเข้มแข็ง หนึ่งปีผ่านไปรวดเร็ว ฉันเริ่มเข้มแข็ง เริ่มปรับสภาพได้ ฉันอยากให้แม่นม มาเป็นแม่ของฉันจังเลย แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ฉันไม่ควรเกี่ยวใช่ ไหม...ผ่านไปอีกหลายปี ฉันเข้มแข็งไม่แยแสกับข่าวมีแวบๆมากับเรื่องผู้ชายคนใหม่ฉันไม่สนใจเรื่องแบบนี้ อีกแล้ว ฉันไม่ร้องไห้ ฉันจะต้องซ้อนความอ่อนแอเอาไว้ให้ลึกๆ และลึกที่สุดเกินกว่าที่เขาจะหามันพบ และ ไม่มีทางที่ใครจะหามันพบตลอดกาล... เข้ามาอ่านกันแล้วก็ คอมเม้นท์ติชมได้เลยนะค่ะ มันมีพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกด้วยนะค่ะต้องขอโทษด้วย