น้องเล็กเด็กพี่หมอ - นิยาย น้องเล็กเด็กพี่หมอ : Dek-D.com - Writer
×

    น้องเล็กเด็กพี่หมอ

    ผู้เข้าชมรวม

    21

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    21

    ผู้เข้าชมรวม


    21

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายยูริ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  24 พ.ย. 67 / 09:26 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ????-----✨-----????-----✨-----????-----✨-----????

    น้องเล็กเด็กพี่หมอ

    ????-----✨-----????-----✨-----????-----✨-----????​​​

    มิลิน ❤️ น้องเล็ก

    "สวัสดีค่ะมาติดต่อเข้าหอพักค่ะ" ฉันเดินไปเกาะหน้าล็อบบี้เพื่อขอเช็คชื่อเข้าห้องที่ต้องใช้คำว่าเกาะเพราะฉันกำลังทำแบบนั้นอยู่จริงๆ (ToT) ล็อบบี้นี้มีความสูงเกือบจะถึงคางถ้าไม่เรียกเกาะก็คงต้องเรียกว่าปีนได้เลยแหละทั้งที่พี่ใหญ่ก็สูงตั้ง 175 เซนติเมตรแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงสูงได้แค่ 158 เอง (YoY) ไม่ยุติธรรมเลย

    "ขอทราบชื่อด้วยค่ะ"

    "ชนิกานต์ วรโชติอนันต์ค่ะ"

    "เรียนอยู่คณะอะไรคะ?"

    "อักษรศาสตร์ปี 1 ค่ะ"

    "รอสักครู่นะคะ" ผู้รับเรื่องหันไปคีย์ข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์อย่างขมักเขม้น ฉันแอบหันไปมองพี่มิลินที่อยู่ด้านหลังเธอยืนค้ำกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนรุ่นพี่ที่บอกว่าฉันน่ารำคาญกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนโซฟาอีกด้าน

    ว่าแต่ทำไมพี่เขายังอยู่อีกล่ะอยากถามนะแต่ก็กลัวจะเสียมารยาท

    "อยู่ห้อง 324 นะคะนี่คีย์การ์ดห้องค่ะลิฟต์อยู่ด้านนั้น"

    "ขอบคุณค่ะ (^^) " ฉันเดินกลับมาหาพี่มิลินด้วยท่าทางเก้ๆ กังเนื่องจากทำตัวไม่ถูกเธอส่งกระเป๋าเดินทางมาให้ ฉันรับมาถือด้วยมือสั่นๆ ก่อนจะกล่าวขอบคุณเธอและเพื่อนอีกครั้ง

    "ขอบคุณนะคะถ้าไม่ได้พี่ฉันคงแย่"

    "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ยังไงเราก็จบมาจากโรงเรียนเดียวกันรุ่นน้องมีปัญหารุ่นพี่จะไม่ช่วยได้ไงจริงไหมคะ?" ฉันบอกพี่มิลินด้วยสายตาอึ้งๆ ที่พูดแบบนี้แปลว่าเธอจำฉันได้ใช่ไหม...

    "พี่ขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ"

    "อะ...เอ่อคือพี่มิลินคะ"

    "คะ?"

    "ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ขอบคุณที่ยังจำกันได้...

    เธอยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินกลับไปหาเพื่อนตัวเองที่โซนรับรองทั้ง 2 คนยืนคุยกันอยู่ครู่หนึ่งฉันเห็นพี่มิลินใช้มือดึงหูเพื่อนเชิงหยอกล้อก่อนจะพากันเดินออกจากหอพักไป

    "น้องคะ"

    "คะ?"

    "น้องรู้จักพี่หมอมิลินกับพี่โซ่ด้วยเหรอคะ" จู่ๆ ฉันก็ถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชนนับ 10 คนพวกเธอมองหน้าฉันด้วยความสงสัยปนอยากรู้อยากเห็นจนฉันเผลอถอยหลังหนีด้วยความตกใจ

    "พี่มิลินเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าค่ะ"

    "น่าอิจฉาจังเลย (><) "

    "ฉันเองก็อยากเห็นพี่หมอมิลินตอนใส่ชุดนักเรียนตัวเป็นๆ บ้าง~ (-^-) "

    บลาๆ บลาๆ

    "พวกพี่ๆ มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" ฉันกลั้นใจถามออกไปด้วยความประหม่า แต่ถึงอย่างนั้นน้ำเสียงและสีหน้าท่าทางตอนที่พวกเธอพูดถึงพี่มิลินล้วนแล้วแต่เป็นการชื่นชมและปลาบปลื้มอย่างหาที่สุดมิได้ (?)

    "น้องพึ่งเข้าใหม่ก็เลยยังไม่รู้อะไร" พวกเธอมองหน้ากันแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

    "ที่นี่ไม่ได้ดังเรื่องเดือนมหาลัยเหมือนที่อื่นหรอกนะคะ"

    "แล้ว...ที่นี่ดังเรื่องอะไรคะ?"

    "ดาวค่ะ! ดาวของมหาวิทยาลัยMคือที่สุดของที่สุด!"

     

     

    University star set

    -  น้องเล็กเด็กพี่หมอ : มิลิน❤️น้องเล็ก

    - ท้าทายเกียร์ : ซอโซ่❤️เพียว

     

     

     

    ??’?-----??“?-----??’?-----??“?-----??’?

    นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ต่างๆเป็นเพียงเรื่องที่สมมุติขึ้นนักเขียนไม่มีเจตนาจะกล่าวอ้างหรือทำให้เสียหายแต่อย่างใดจึงเรียนมาเพื่อทราบ

    Mew'mew

    ??’?-----??“?-----??’?-----??“?-----??’?

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น