ดวงใจรักทาสจอมมาร

Elias Doukas : (อิเลียส) 

นักธุรกิจตระกูลดังชาวกรีก สืบทอดกิจการอันร่ำรวยมาจากบรรพบุรุษเป็นลูกชายเพียงคนเดียว ทายาทคนสุดท้ายที่จะสืบทอดนามสกุลต่อไปให้ลูกหลาน

อบอุ่นรักสัตว์และจิตใจดี แต่มันไม่ได้มีไว้กับผู้หญิงที่ชื่อญาดา ลูกสาวของหญิงไทยโสมม เป็นปรสิตเกาะกินทรัพย์สมบัติของตระกูล

ญาดา (Yada)

พอพ่อเสียชีวิตในวัยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะก็ต้องย้ายมาอยู่กับแม่ในประเทศที่ไม่คิดจะอยากมามาก่อน ได้ร่ำเรียนหนังสือ ได้ทำงานหาเลี้ยงตัวเอง

และได้พบรักกับชายในฝันราวกับเทพนิยายที่พ่อเคยเล่าให้ฟังก่อนนอน แต่เทพนิยายเรื่องนี้มันไม่ได้มีจุดจบสวยงามสำหรับเธอ...

ตัวอย่างจากบางตอน

“คุณอิเลียส มาหาฉันเหรอคะ”

ความอุ้ยอ้ายของท้องที่สองแถมยังเป็นลูกแฝดเรียกความสนใจไปจากคนที่มาเยือนในทันที

“เธอคงรู้เรื่องที่ฉันแต่งงานกับแองจี้แล้ว” 

ถึงจะมีสายบอกว่าแม่ผู้หญิงไทยวัยละอ่อนคนนี้กำลังตั้งท้องลูกคนที่สองของตนเอง แต่พอมาเห็นกับจริงกลับไม่อาจมองได้เต็มตา ผู้หญิงร่างเล็กสูงไม่ถึง 160 เซนติเมตรแต่ต้องแบกท้องกลมโย้ออกมาจนแทบจะเดินไม่ไหว

“ทราบแล้วค่ะ” ความเศร้าสร้อยถูกปิดบังด้วยยิ้มสดใสเสมอ

“แม่ แม่จ๋า หม่ำๆ"

เด็กผู้หญิงวัยกำลังหัดพูดน่ารักราวกับตุ๊กตามีชีวิตเดินเตาะแตะออกมาจากห้องนอน เกาะขาแม่อ้อนขอดูดนมจากเต้า ความเป็นเด็กทำให้ไม่ได้สังเกตผู้ชายตัวใหญ่อีกคนที่เคยเห็นหน้าในวัยทารกเพียงไม่กี่ครั้งที่ยืนอยู่ใกล้แม่

“หิวทั้งวันเลยนะลูก ท้องกลมขนาดนี้” 

เสียงเล็กเสียงน้อย พาร่างอุ้ยอ้ายค่อยคุกเข่าลงนั่งอย่างระมัดระวังลูบท้องกลมของลูกสาว รับตัวขึ้นมาพาไปนั่งยังโซฟาตัวเก่าพอๆ กับบ้านที่จะพังแล่ไม่พังแล่

เปิดเสื้อยืดขึ้นจนเต้าเปลือยขนาดใหญ่คัดน้ำนมโผล่ออกมา และเจ้าหนูน้อยจอมตะกละก็จ้วงดูดปลายถันสีชมพูเข้มและปานที่ขยายใหญ่ขึ้นตามธรรมชาติของผู้หญิงตั้งครรภ์ในทันที

“ขอโทษด้วยนะคะ แกหิวนม” หอมศีรษะกลิ่นแชมพูที่เลือกซื้อให้ของลูกฟอดใหญ่และหันไปหาพ่อของลูกทั้งสองท้อง

“เธอรู้ใช่ไหมว่าต้องย้ายออก” 

อิเลียสเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นเท้าสะเอวสบตาเด็กผู้หญิงตัวน้อยหน้าตาเหมือนตนเองราวกับพิมพ์เดียวกันจ้องมองมาดวงตากลมโต และเผลอจ้องมองท้องเปลือยใหญ่ตึงจนน่ากลัววางอยู่บนตักของคนเป็นแม่

 ร่างจิ๋วนั่งบนที่วางแขนของโซฟา มือเล็กเกาะเต้าของแม่ปากตั้งใจดูดนมจนเสียงหอบเหนื่อยได้ยินเข้าหู

“ทราบแล้วค่ะ แต่ขอเวลาอีกสักสามเดือนพอจะเป็นไปได้ไหมคะ ตอนนี้ฉันคงเดินหาที่พักใหม่ในเมืองไม่ไหว ลูกๆ ใกล้คลอดแล้วค่ะ”

“ลูกๆ เหรอ…” ความตกใจเผยบนใบหน้าเล็กน้อย

“ค่ะ เด็กผู้ชายทั้งสองคนเลย เป็นลูกแฝดค่ะ คุณชอบลูกชายไหมคะ”

บางทีถ้าเขาชอบเด็กผู้ชาย บางทีถ้ารู้ว่ามีลูกชาย อาจจะแบ่งความรักมาให้บ้างก็ได้…

“จะหญิงจะชายถ้าเป็นสายเลือดของเธอฉันก็ไม่เอาทั้งนั้นแหละ” ไม่จำเป็นต้องไว้หน้า ไม่จำเป็นต้องมีเยื่อใยกับผู้หญิงคนนี้

“แล้วถ้าเป็นลูกของคุณแองจี้ ผู้หญิงที่คุณรักละคะ คุณจะอยากได้ลูกสาวหรือลูกชาย” ริมฝีปากมันยิ้มแต่หัวใจมันเจ็บจนน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้า

“ไม่ต้องมาอยากรู้เรื่องของฉัน ฉันให้เวลาอีกแค่สามเดือน ถ้ากลับมาแล้วยังเห็นอยู่กันที่นี่ละน่าดู”

สรุปให้จบเดินกลับออกไปยังประตูบ้าน ปล่อยให้แม่ผู้โดดเดี่ยวกอดลูกสาวเอาไว้น้ำตาไหลหยดลงบนมือเล็กจิ๋ว

“ลูกไม่ผิดหรอกจ้ะ ลูกไม่ได้ผิดอะไร ที่พ่อเค้าเย็นชามันเป็นเพราะแม่เอง เพราะพ่อเกลียดแม่ ลูกเลยไม่ได้รับความรักไปด้วย

ลูบแก้มอวบของลูกสาวที่ไม่เข้าใจความบาดหมางระหว่างพ่อแม่ยิ้มหวานมอบให้ ยิ้มหวานสดใสที่ทำให้เธออดทนต่อสู้และมีชีวิตอยู่ต่อไป…

--