หนีรัก ไม่พักใจ

เธออยู่ผิดที่ ผิดเวลา จากผู้ประสบภัย ที่เอาตัวเองแทบไม่รอด แต่ยังหาญกล้ามีหัวใจอันสูงส่งทำตัวเป็นหน่วยกู้ภัย ช่วยชีวิตหมาป่าตกน้ำ ฟูมฟักดูแลจนมันหายดี แล้วปล่อยเข้าป่าไปหวังจะได้บุญกุศลบารมีชาตินี้จะได้มั่งมีศรีสุข

แต่….ไม่ได้บุญไม่ว่า ดูเหมือนจากผู้มีพระคุณ กลับกลายเป็นถูกยัดเยียดบทเหยื่อให้ซะงั้น เฮ้อ!!! ดูแลตัวเอง งูๆ ปลา ยังต้องมาหนีหมาป่าหัวซุกหัวซุน กรรมของเธอแท้ๆ

เธอมานั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิด ตัวเธอนั้น นอกจากคุณสมบัติ ซื่อบื้อ เซ่อซ่า ซุ่มซ่าม เงินทองก็ไม่ค่อยจะมี มีอะไรน่าจูงใจให้หมาป่าตามล่ากันเล่า ….

มีสิ่งหนึ่งที่เธออาจจะลืมนึกถึงมันไป เป็นเรื่องง่ายๆ ตามสัญชาตญาณพื้นฐานของหมาป่า มันไม่ได้ล่าเหยื่อเพราะผลประโยชน์ หรือแรงจูงใจอื่นใด นอกเสียจาก… มันหิว มันต้องการเติมเต็มช่องว่างในท้องอันอ้วนพีของมัน

หมาป่า…ได้แต่สะท้อนใจ…ที่ผ่านมา มีแต่เหยื่อที่พร้อมกระโดดเข้าปากเขา จู่ๆ เจอเหยื่อโง่ตัวหนึ่ง เอาแต่วิ่งวนไปมา เซ่อๆ ซ่าๆ เมียงมองมาด้วยแววตาไร้เดียงสา ยั่วน้ำลาย จะวิ่งไล่ก็กลัวเหยื่อตกใจตาย ทำได้แค่ยืนอ้าปากนิ่งแกล้งตาย ปล่อยให้เหยื่อค่อยๆ ไต่เข้าปากเองช้าๆ …โอ้!! หมาป่าผู้น่าเวทนา เขายืนรอหิวจนขาสั่น น้ำลายไหลจนท่วมขา ตั้งแต่เจอเหยื่อโง่ตัวนี้มา นอกจากเหยื่อโง่ ก็ไม่คิดอยากกินอะไร อื่นเลย

เรื่องนี้เบาๆ นะคะ พักผ่อนจากเรื่องหนักๆ ขอให้ฤดูฝนนี้แม้จะมีหลายเรื่องร้าย หรือเรื่องให้เศร้าใจ เช็ดน้ำตา แล้วก้าวต่อไปด้วยหัวใจที่เข้มแข็งค่ะ

อุเมะชู

03.10.2024