ยุคสมัยแห่งพลังและการแย่งชิงของผู้ปลุกพลัง

เป็นเรื่องเกี่ยวกับยุคที่คนเริ่มปลุกพลังความสามารถในการดำรงชีวิต บางคนอ่อนแอบางคนแข็งแกร่งมาคนมีความสามารถบางคนก็ไม่มี เป็นยุคที่ชื่นชมผู้แข็งแกร่งไม่สนถูกผิดเพราะยุคนี้คือยุคแห่งการแย่งชิง ไม่มีระบบหรือตัวช่วยเป็นเรื่องที่ตัวละครไหนก็เป็นตัวเอกได้หมดมีทั้งการหักหลัง และจิตวิทยา และปวดตับ จุดพลิกผันและเสน่ห์ของตัวละครอาจไปตามใจผู้อ่านได้เลยถ้ามีอะไรน่าสนใจที่จะเพิ่มในเรื่องตามความคิดของผู้ที่ได้อ่านแน่นอนว่าจะลองปรับเพิ่มเข้าไปในเรื่อง และหวังผู้อ่านจะสนุกกันนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งไม่มีความจริงหรือมาจากบุคคลใดในชีวิตจริง เรื่องนี้อาจมีบท18+ เพราะผู้แต่งชอบอะไรที่มันตื่นเต้นและชอบเรื่องที่มีหลายอารมณ์ในบท  หากผู้อ่านจิตใจใสสะอาดคุณต้องเตรียมใจให้พร้อมเพราะฉันตั้งว่าจะทำให้มันมีหลายอารมณ์ที่หลากหลายในเรื่องที่ฉันคิดจะแต่งในเรื่องนี้ ผู้อ่านก็ต้องเตรียมอารมณ์ให้พร้อมกับทุกตอนที่จะอ่านสู้ๆนะผู้อ่านที่รักทุกท่าน เรื่องวาดรูปอย่าคาดหวังกับฉันเลยแค่มีเวลาเขียนก็บุญของฉันมากแล้วหาเวลาว่างยากมากกกกกกกกที่มาเขียนเพราะเจอผู้แต่งบทซ้ำซากจำเจจนเบื่อกับคนอื่นแต่งเรื่องเขียนบทเดิมๆโครงเรื่องเดิมๆไร้สเน่ห์ของตัวละครมากมายเขียนบทออกทะเลบ้างและแน่นอนเรื่องนี้จะพยายามไม่ให้ออกทะเล หากคุณรู้สึกเบื่อก็มาลองอ่านดูสักตอนและคุณจะเบื่อหนักกว่าเดิมโอ้แค่มุขหยอกเล่นนะผู้อ่านคุณจะพบเรื่องที่คุณไม่คิดว่าจะได้อ่านในชีวิตนี้ของคุณแค่ลองเปิดใจบางทีถึงวาดภาพสวยเนื้อเรื่องน่าเบื่อมันก็น่าเบื่ออยู่ดีนั้นแหละบทเขียนต้องดีด้วยมันถึงสมบูรณ์แบบและมีคุณภาพและทำให้คนอ่านรู้สึกว้าว ตอนที่3กว่าจะว่างมาเขียนหลับลึกมากกกงานเยอะเกินช่วงนี้จะพักไปทำรูปตัวละครนะตอนนี้มีแค่ 3 ตอนเหนื่อยนะแต่ก็มีคนอ่านถึงจะน้อยกว่าที่คิดแต่ก็มีคนอ่าน อาชีพที่คิดไว้ตอนแรกนะอยากเป็นนักเขียนนะแต่ได้เป็นข้าราชการเซ็นต์เอกสารพิมพ์เอกสารไม่รู้สิความชอบกับอาชีพที่มีคนต้องการยังไงมันก็การันตีกว่าว่าเขาจะรับเข้าทำงานยุคนี้ยิ่งหางานกับอาชีพที่มั่นคงหางานยากมากกกกก เรื่องนี้มันเป็นอีกด้านของผมยิ่งผมโตมากับสังคมเหล้ายาสารเสพติดทั่วบ้านทั่วเมืองแต่ผมไม่เคยยุ่งเพราะผมต้องใช้ร่างกลายหาเงินช่วยเหลือครอบครัว ผมถูกสอนให้เป็นคนดีแต่พ่อแม่ก็ไม่เคยอธิบายทำไมถึงต้องเป็นคนดีทั้งที่สังคมก็ยังดูถูกกดดันพวกเขาและมันยังมาโดนยังผม บางทียุคนี้พ่อแม่ควรอธิบายด้วยว่าการเป็นคนดีที่พวกเขาพูดถึงคืออะไร การที่ให้เด็กเรียนรู้การเป็นคนดีด้วยตัวเองนั้นมันทำให้เด็กกดดันและใช้ชีวิตยากนะยิ่งถ้าไปเข้ากับสังคมที่ผมเคยเจอ สำหรับผมคนดีก็คือคนที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนมีจิตใจดีรู้ว่าอะไรควรยุ่งอะไรไม่ควรยุ่งอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำผมอยากแนะนำการสอนเด็กคุณไม่ต้องกดดันโดยบอกว่าลูกโตไปเป็นคนดี เพราะถ้าคุณสอนการเอาตัวรอดในสังคมกับความรู้กับประสบการณ์ที่คุณเคยเจอมามันจะดีกว่าไหมดีกว่าการโกหกว่าโลกนี้คุณต้องเป็นดีและเด็กจะไม่กล้าทำอะไรสักอย่างอายและมองโลกในแง่ดีและเด็กก็จะเลือกเพื่อนมากกว่าครอบครัวอีก เพราะสังคมที่เด็กอยู่มันไม่ได้ดีแบบคุณบอกลูกมันจะนำไปสู่การทะเลาะกันกับพ่อแม่ เพราะโลกที่เราอยู่คนดีไม่ได้อำนาจเลยครับและคนชั่วก็มองคนดีเป็นแค่คนโง่และหลอกใช้คนดี สอนลูกดีได้แต่อย่าให้ลูกยึดติดกับคำว่าคนดีมากจนซื่อเกินไป และที่สำคัญควรสอนลูกให้รู้จักระวังคนรู้จักปรับตัวตามสังคมรู้จักมองคนรู้จักวิเคราะห์และรู้จักแก้ไขปัญหาเด็กจะโตไปได้แบบคุณไม่ต้องกังวลกับการใช้ชีวิตของลูก