เศษกระจกที่แตกร้าว

"ข้าเกลียดเจ้า!" 

คำพูดของหญิงอันเป็นที่รักนั้นช่างเจ็บปวดเสมือนหนามทิ่มแทงที่กลางอก

"แกมันไม่เคยเป็นลูกที่ดีในสายตาของฉัน!"

สายตาที่ไปด้วยความรังเกียจ​และดูถูกฉายแววออกมาจากผู้เป็นพ่อ

"เฮ้ย​ ดูนั่นดิ​ ไอขี้แพ้ที่ไม่มีใครเอานี่หว่า" 

คำดูถูกและว่าร้ายถาโถม​เข้ามาในแต่ละวัน

.

.

.

.

.

มันช่างรู้สึกเจ็บปวด​ทั้งกายและใจ​ ทั้งที่ตัวของ"เขา" ปกป้องและห่วงใย​ แต่กลับต้องประสบพบเจอกับเรื่องเช่นนี้

หรือมันจะเป็นประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า​ที่ต้องให้" เขา"ประสบพบเจอเช่นนี้​ ทั้งที่" เขา" ควรได้รับคำชมหรือคำยกย่อง... 

แต่จะทำเช่นไรได้ในเมื่อ"เขา" นั้นไม่ใช่​ "ฮีโร่" ในสายตาของคนในโลกแห่งนี้​ เขามันก็แค่... คนไร้ค่า