ตัวประกอบคนนี้ขอลาจาก

ยามคํ่าคืนที่เงียบสงบในพื้นป่า มีเพียงเสียงลมและเสียงก้าวเดิน

'เจ้าจะไปจากที่นี้จริงๆหรอ'เสียงอ่อนโยนเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว ใบหน้าน่ารักดูกระวนกระวาย แววตาสั่นระริกคล้ายกั่นนํ้าตาเอาไว้ พรางใช้แขนทั้งสองข้างกอดเอาไว้

เด็กชายที่ใส้ในอายุเกิน 40+ ไปแล้ว ถอนหายใจแผ่วเบาแล้วลูบหัวเด็กอีกคนที่ใบหน้าเหมือนกัน ต่างกันแต่ร่างที่โปร่งแสง

"ขอโทษนะ ข้าทนอยู่ที่นี้ไม่ได้และที่นี้ไม่ใช่ที่ของเจ้าหรือข้าตั้งแต่แรก"เด็กชายตอบเสียงแผ่ว แววตาหม่นลง

'...'

"เชื่อข้าสักครั้ง ข้าจะพาเจ้าไปพบท่านพ่อที่แท้จริงของเจ้า"

'!!!'

ถึงไม่เอ่ยเขาก็พอรู้ว่าเด็กตรงหน้าตกใจแค่ไหน

.

.

เมื่อ 1 ปี ก่อนหน้านี้

เด็กชายวัย 5 ขวบ กระพริบตาหลายครั้งพรางลูบใบหน้าเงียบๆ แม้นในใจสบถหลายประโยค แต่ใบหน้าก็นิ่งสงบคล้ายคนตื่นนอน

"ไม่จริงน่า"เสียงเล็กเอ่ยพึมพำ

"ย้อนเวลามาเนื้ยนะ...."

แต่ก่อนอื่นนะไอ้เด็กหน้าตาคุ้นๆที่ลอยตัวแถมร้องไห้สะอุกสะอื้นนี้ใช่เจ้าของร่างใช่ไหมเนื้ย... เอาจริงดิ