หยดรักเติมใจ

"ถ้าจะใส่ตอนไปแคมป์ อนุญาตให้ใส่ได้แค่ตอนที่จะถ่ายรูปหรือลงเล่นน้ำเท่านั้น นอกจากนั้นต้องห่มเสื้อคลุมปิดให้มิด ปิดตั้งแต่คอลงไปจนถึงเข่าเลยนะคะ และห้ามเดินเล่นไปทั่วทั้งที่ใส่บิกินีตัวนั้นอยู่เป็นอันขาด ดาวต้องเก็บตัวเองเอาไว้ให้พี่มองนานๆ ได้คนเดียวก็พอ ถ้าไม่อย่างนั้น..."

"ไม่อย่างนั้นพี่เรนนี่จะทำอะไรดาวเหรอคะ?"

ฉันถามเสียงอ่อนอ้อนกว่าเคย เพราะสายตาของพี่เรนนี่ที่มองมามันดูน่ากลัว ฉันคิดว่าบทลงโทษในใจของพี่เรนนี่คงหนักน่าดู ฉันไม่อยากทำให้พี่เรนนี่โกรธหรอก เพราะรู้ซึ้งในรสชาติจากช่วงที่เราห่างเหินกันไปมาแล้ว มันไม่ดีเลยสักนิด

"ถ้าไม่อย่างนั้นพอดาวกลับมา พี่จะทำให้ดาวไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้นค่ะ"

"บ้าสิคะ! ไม่ใส่อะไรเลยสักชิ้น ดาวได้โดนลากตัวไปเข้าศูนย์บำบัดจิตกันพอดี"

ฉันแกล้งเฉไฉแล้วผละออกจากอ้อมแขนของพี่เรนนี่ เดิมทีคิดจะชิ่งหนีกลับโต๊ะไปก่อน แต่พี่เรนนี่ก็ฉวยเอวฉันไว้ได้แล้วลากพากลับเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว หลังของฉันชนเข้ากับผนังห้องน้ำในชั่วพริบตา ปลายจมูกโด่งสวยของพี่เรนนี่คลอเคลียกับปลายจมูกของฉันจนลมหายใจร้อนอาบรดใบหน้าไปหมด

"พี่หมายถึงไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้น ต่อหน้าพี่คนเดียวเท่านั้นค่ะ"

"เรื่องสิคะ ใครจะไปทำแบบนั้นกันล่ะ!"

..

(นั่นสิใครจะทำน๊า~)

หญิง x หญิง

ฟีลกู๊ดฟีลใจ ไม่ใช่แนวกดออก

ห้ามวิวาทในบ้านสี่วลี...เหมือนไรท์บอกตัวเอง

ยังไงก็ฝากลูกสาวด้วยนะคะ

ดาว

สาวน้อยผู้โชคร้ายเสมอมา แต่วันหนึ่งเธอก็ได้ผู้อุปการะที่ดีจนน่าใจหาย และดูเหมือนว่าใจของเธอจะหายไปอยู่กับคนอื่นแล้วจริงๆ ด้วย

เรนนี่

ศิลปินมาเฟีย...เอ๊ย! ครูสอนพิเศษศิลปะเด็กๆ อย่างเธอคนนี้ เป็นของดาวคนเดียวเท่านั้นแหละ! แต่สุดท้ายแล้วความมั่นใจที่มีต่อกัน มันก็อาจจะไขว้เขวไปบ้างก็ได้ อภัยให้กันบ้างนะคะ