ลู่เอินอันธพาลตัวน้อยกับระบบอาม่า ในยุค 60

จู่ ๆ ลู่เอินก็ได้รับจดหมายจากสำนักงานทนายความ ให้เธอไปรับมรดกจากญาติที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนจะไม่รับก็ไม่ได้ เพราะในจดหมายระบุตัวตนและให้เธอต้องมารับด้วยตัวเองเท่านั้น 

ลู่เอินจึงต้องนั่งรถไฟเดินทางข้ามวันข้ามคืนเพื่อไปรับมรดกนั่น แต่สิ่งที่ได้คือแหวนหยกเก่า ๆ กับเงินอีก 50 หยวน และจดหมายเก่า ๆ ในซองที่จ่าหน้าซองเป็นชื่อเธอเท่านั้น

มาตั้งไกล ไม่ได้มีความคุ้มค่าเอาซะเลย ดีว่าเช่าห้องพักไว้ งั้นก็ถือว่ามาพักผ่อนละกัน ลางานตั้งเกือบเดือน คราวนี้ก็เที่ยวให้นานหน่อย ให้สมกับมูลค่าของมรดกที่ได้รับหน่อยเถอะ

หลังจากที่รับมรดกที่ได้ จัดการเอกสารต่าง ๆ เรียบร้อย ลู่เอินก็ถือกระเป๋าเข้าห้องพักขนาดกลาง ไม่หรูหรามาก และไม่แย่มากเช่นกัน พอเข้ามาในห้องก็เอาแหวนหยกเก่า ๆ วงนั้นออกมาขัด ๆ ทำความสะอาดสักหน่อย

แต่ขัดไปขัดมา แหวนเจ้ากรรมก็หายเข้าไปในฝ่ามือของเธอเอาเสียดื้อ ๆ

“เกิดอะไรขึ้น หวังว่าตื่นมาพรุ่งนี้คงไม่ได้ไปโผล่ที่โลกอื่นหรือย้อนเวลาหรอกนะ”

ลู่เอินตอนนี้ไม่กล้าหัวเราะ ไม่กล้าร้องไห้ออกมา ถึงแม้จะอ่านนิยายย้อนเวลา ทะลุมิติมาหลายเรื่อง แต่ถ้าต้องเป็นตัวเธอเองที่ต้องไปก็หวั่นใจอยู่นะ

ความสามารถโดดเด่นอะไรก็ไม่มี นอกจากวิชาการต่อสู้ เตะ ต่อย ตี ที่เธอเป็นเจ้าของเหรียญทองระดับโลกมา 3 ปีซ้อน แม้จะเรียบจบมหาวิทยาลัยก็เรียนเทคโนโลยีสารสนเทศมา ส่วนใหญ่ที่ทะลุมิติไปก็ย้อนเวลาไปอดีตทั้งนั้น เธอจะไปออกแบบเว็บไซต์และสื่อประชาสัมพันธ์ ออกแบบเกม ออกแบบการ์ตูนแอนิเมชันที่นั่นได้ยังไงกัน ช่างเป็นความสามารถที่เปล่าประโยชน์จริง ๆ

“จดหมาย จดหมายฉบับนั้นต้องมีอะไรบอกแน่ ๆ”

ลู่เอินรับเปิดจดหมายเก่า ๆ นั้นทันที

ถึงลู่เอิน

นี่เป็นจดหมายจากบรรพบุรุษของเธอที่เคยท่องเวลามาก่อน ตอนนี้คาดว่าเธอน่าจะได้ครอบครองแหวนหยกแล้ว

และอีกไม่นานเธอก็คงต้องย้อนเวลาไปที่ไหนสักที่ ที่มีตระกูลลู่อยู่ ในแหวนหยก มีเงินทอง

และสิ่งมีค่าพอสมควร แต่ของกินและเสื้อผ้าเธอต้องหาเอง จากนี้ไปจงใช้เวลาเตรียมตัวให้ดี

ใช้เวลาไปกับเตรียมข้าวของให้พร้อม เพราะไม่รู้ว่าเธอจะย้อนเวลาเมื่อไหร่ และจะได้จับคู่กับระบบแบบไหนเธอต้องลุ้นเอง 

ขอให้โชคดี

บรรพบุรุษตระกูลลู่

(ฉันมาจากปี  2300 ย้อนไปสมัยราชวงศ์ชิง)

แวะมาเปิดเรื่องใหม่ไว้ก่อนค่ะ

**นิยายเรื่องที่สองแล้ว ยังเป็นแนวย้อนเวลาเหมือนเดิม รอบนี้ย้อนไปยุค 60 ฝากด้วยนะคะ ถ้าเจอข้อความวกวน อ่านแล้วงง หรือมีคำผิดแจ้งได้เลยนะคะ

***นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติ สถานที่ บุคคลไม่มีอยู่จริง ความไม่สมเหตุสมผลก็มีเยอะเหมือนกัน หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ^^

ครอบครัวบ้านลู่

อากง- ลู่ฝาน อาม่า- (เป็นระบบ)

ลุงใหญ่- ลู่จง (เคยเป็นทหารมาก่อน) ป้าสะใภ้ใหญ่-เจียอี ลูกชายคนโต- ลู่โจว (พี่ใหญ่) ลูกชายคนรอง- ลู่เจา (พี่สี่)

ลุงรอง- ลู่เฉิน (เคยเป็นครูในโรงเรียนในมณฑล) ป้าสะใภ้รอง-ซูหนี่ ลูกชายคนโต- ลู่ฉาง (พี่รอง) ลูกชายคนรอง- ลู่ไฉ (พี่เจ็ด)

ลุงสาม- ลู่เหลียง (เคยเป็นนักศึกษาแพทย์ แต่เกิดการปฏิวัติวัฒนธรรมก่อนเลยเรียนไม่จบ) ป้าสะใภ้สาม-หยู่เยียน ลูกชายคนโต- ลู่หยุน (พี่สาม) ลูกชายคนรอง- ลู่หยวน (พี่ห้า)

พ่อ -ลู่หลิน (อันธพาลประจำหมู่บ้าน เรียนจบมัธยมปลาย ไม่ได้เรียนต่อเพราะการปฏิวัติวัฒนธรรม) แม่- จ้าวเยว่ พี่ชายคนโต- ลู่อี้ (พี่หก) พี่ชายคนรอง- ลู่อัน (พี่แปด) และเธอ ลู่เอิน (น้องเล็ก)